നക്ഷത്രക്കുപ്പായം 30

അജ്മൽ തലയിൽ മെല്ലെ കൈവെച്ചു..നല്ല വേദനയുണ്ട്..അരക്കു താഴേ കാലിനും..കഴിഞ്ഞതെല്ലാം ഒന്നൂടേ റിവേഴ്സിലിട്ടു ചികഞ്ഞെടുത്തു..ഹോസ്റ്റലിന്റെ മതിലു ചാടിയപ്പോ കാലിനു പറ്റിയ മുറിവ്..അപ്പോ അതത്ര കാര്യാക്കീല.തലക്കുള്ളത് അവിടുന്നാരോ നൽകിയ സമ്മാനമാണ്..ഓർമ്മകളെ തപ്പിയെടുത്ത് തിരികേ വന്നപ്പോ ഷംസു വല്യ തിരക്കിലാണ്..സെൽഫി എടുക്കാ..ഫേസ്ബുക്കിലും വാട്ട്സപ്പിലും ഇടാൻ..

“എടാ..ഷംസോ..ഇയ്യ് ഈ സന്ദർഭം വല്ലാണ്ടങ്ങ് മുതലെടുക്കാ ലേ..”

“അതേ..ആണല്ലോ..ഇട്ട് പത്തുമിനിട്ട് പോലുമായില്ലാാ..എന്തോരം ലൈക്കാ മോനേ…കമന്റും ഉണ്ട്…നോക്ക് ഇയ്യ് വായിച്ചോക്ക്..”

“പോടാാ തെണ്ടീ..ഷംസോ..”

“അല്ലടാ ..പിരാന്താാ..ഇയ്യ് എന്തിനാ ആ നട്ട പാതിരാക്ക് ഹോസ്റ്റലിന്റെ മതില് ചാടാൻ പോയേ..ന്നിട്ടല്ലേ കിട്ടിയേ..അനുഭവിക്ക്..”

“എടാ..അത്..ഞാൻ ..”
അജ്മലിനെ പറയാനൊരവസരം കൊടുക്കാതെ ഷംസു വായിൽ തോന്നിയതെല്ലാം വിളിച്ചു പറഞ്ഞോണ്ടിരുന്നു..

“ഏതോ ഒരു പെണ്ണിനും വേണ്ടി ഓൻ ചാവാൻ പോയിക്ക്ണ്..ബലാലേ ..ഈന്റെ ബാക്കി അന്റെ ഉമ്മ പറഞ്ഞോളും …ഇയ്യ് അങ്ങട് ചെല്ല്..”

“ടാ ഷംസോ.. പൊട്ടാ..ഇയ്യ് ഞാൻ പറയ്ണതൊന്ന് കേൾക്ക്…”

“ഒലക്ക.. മതി ഇയ്യ് പറഞ്ഞതൊക്കെ…”
വാാതിലിനപ്പുറം വന്നു നിൽക്കുന്ന സോഫിയേയും ആതിരയേയും അപ്പോഴാണ് ഷംസു കണ്ടത്..

“ഞങ്ങൾക്കകത്ത് കയറി വരാലോ ലേ..”
അതും പറഞ്ഞോണ്ട് അകത്തേക്ക് കയറി വരുന്ന ആതിര സിസ്റ്റർക്കു പിന്നിലായി തലകുനിച്ചുകൊണ്ട് സോഫിയും അരികിലെത്തി..

“എന്താ ഇവിടെ രണ്ടുപേരും തമ്മിലൊരു ബഹളം..”
അവരെ കണ്ടു മെല്ലേ എഴുന്നേൽക്കാൻ ശ്രമിച്ച അജ്മലിനെ ആതിര ചാരി ഇരിക്കാൻ സഹായിച്ചു..

“അത് പിന്നെ…ലേഡീസ് ഹോസ്റ്റലിൽ പോവുമ്പോ ഓനെ കൂടെ കൂട്ടാത്തതിനു ന്നെ ചീത്ത വിളിക്കാ “

“ങ്ഹേ… ” കണ്ണും തള്ളിപ്പോയി ഷംസുന്റെ…
ഒരൊറ്റ മറുപടിയിൽ അവന്റെ വായ അടപ്പിച്ചപ്പോ ഒരു ചമ്മിയ ചിരിയുമായവൻ അവരുടെ മുഖത്തേക്കും നോക്കിയിരുന്നു.

ചിരിയടക്കിപ്പിടിച്ച മുഖവുമായി ആതിര ചോദിച്ചു..
“എങ്ങനെയുണ്ട് മിസ്റ്റർ അജ്മൽ ഇപ്പോ..ഇയാളെ കാണാഞ്ഞിട്ടവിടെ ഒരാൾക്ക് സമാധാനല്ലെയ്നു..പനി സുഖാവാനൊന്നു നേരല്ലായിരുന്നു..ഇങ്ങോട്ടൊന്നെത്തിയാ മതി…”

അജ്മൽ ഒളികണ്ണിട്ട് അവളെ നോക്കിയപ്പോൾ നാണം കൊണ്ടു ആ മിഴികൾ താഴ്ന്നിരുന്നു..

“അജ്മൽ ..സോഫി എന്റെ റൂംമേറ്റ് ആണ്..ഇന്നലെയെനിക്കെന്റെ വീടു വരേ പോവേണ്ടി വന്നു.. ഞാനവിടെ ഉണ്ടായിരുന്നെങ്കിൽ ഇങ്ങനൊന്നും സംഭവിക്കില്ലായിരുന്നു….പിന്നേയ്…ആളറിയാതെയാ ഞങ്ങളുടെ മേഡം ഇയാളെ‌ തല്ലിയത്..പോലീസ് കേസാക്കേണ്ട വിഷയാണ്..വന്ന മോഷ്ടാവിന് കൊടുക്ക്ണ അതേ ശിക്ഷക്ക് ഇയാളും അർഹനാണല്ലോ.. പിന്നെ സോഫി കാല് പിടിച്ചു പറഞ്ഞോണ്ട് അവരിത് വിഷയാക്കില്ലാ..”

“അത് പിന്നെ..അയാാളാരാന്ന് തിരിച്ചറിഞ്ഞോ മേഡം..”

“ഇല്ലാ..അത്പോട്ടേ‌.സോഫിക്ക് ഇയാളോടെന്താ പറയാനുണ്ടെന്ന്..തൽക്കാലം ..നമുക്കിവിടൊന്നൊന്ന് മാറി കൊടുക്കാം ലേ..”
ഷംസുവിനെ നോക്കി ആതിര പറഞ്ഞു..

ഹൃദയം ഹൃദയത്തോട് സംസാരിക്കുന്ന ആ നിമിഷം വന്നെത്തി.. എന്തുപറയണമെന്നറിയാതെ അവർ പരസ്പരം മുഖത്തോട് മുഖം നോക്കി നിന്നു..മൗനത്തെ കൂട്ടുപിടിച്ച് വാക്കുകൾക്ക് ക്ഷാമം നേരിട്ട ആ നിമിഷങ്ങളിൽ വിലങ്ങിട്ട നാവിന് ആരാാദ്യം കെട്ടയിക്കും എന്ന് നിശ്ചയമില്ലാ..എങ്കിലും പരസ്പരമൊരായിരം കഥകൾ മിഴികളിൽ നിന്നടർന്നു വീണിരുന്നു.. നാണമുറ്റി നിൽക്കുന്ന മുഖത്ത് കണ്ണീരിന്റെ നനവുപടർന്നപ്പോൾ അജ്മൽ പതിഞ്ഞ ശബ്ദം കൊണ്ട് ആ മൗനത്തിന്റെ ബന്ധനം അറുത്തു മാറ്റി..

“സോഫീ..”

“ഉം..”

“ഇയാൾ കരയാണോ..ന്തിനാ കരയ്ണേ..”

“ഹേയ്..ഒന്നുല്ലാ..അജുക്കാ..ഞാൻ കാരണം ഇങ്ങള്..”

“അയ്യേ..ഇയാൾ കാരണം എനിക്കെന്തുപറ്റീന്നാ..ഇതൊക്കെ ഞങ്ങളെ സ്ഥിരം പരിപാടിയല്ലേ
..തല്ലു വാങ്ങിക്കലും കൊടുക്കലും ഒക്കെ..അതൊന്നും കാര്യാക്കണ്ടാ ട്ടോ..അതിരിക്കട്ടേ..ഇയാൾക്കെന്നെ ഇഷ്ടായോ…”

“ഊം..” മുഖത്തേക്ക് നോക്കാതെ തന്നെയായിരുന്നവളുടെ മറുപടിയും..

“എത്രേ..? ”
ആകാംഷയുറ്റിയ മുഖവുമായി അവൻ അവളുടെ നാണം കൊണ്ടാൽ താഴ്ന്ന ആ മുഖത്തേക്ക് തന്നെ മിഴികളും നട്ടിരുന്നു..വരച്ചുവെച്ച പോലുള്ള ആ പുരികവും വിടർന്ന കണ്ണുകളും ആ വട്ടമുഖത്തിന്റെ ഭംഗി വിളിച്ചോതുന്നതായിരുന്നു…

“ഒരുപാട്… ”
അല്പനേരത്തെ മൗനത്തിനു ശേഷം അവളുത്തരം നൽകി..

“ഒരുപാടെന്ന് വെച്ചാ…?”

“അതിപ്പോ എങ്ങനാ പറയാ..അജുക്കാ ഊഹിക്കുന്നതിലുമപ്പുറം..”

“എന്നിട്ടാണോ ഇത്രേം നാൾ എന്നോട് മിണ്ടാതെ അകറ്റി നിർത്തിയേ..”

“അത്….പിന്നെ….”

“സോഫീ…ഇയാളോട് ഞാനൊരു കാര്യം ചോദിക്കട്ടേ…”
സോഫിയുടെ ഉത്തരത്തിനായി പ്രതീക്ഷിച്ചിരിക്കുമ്പോഴായിരുന്നു ഖൈറുത്താ വാതിൽക്കൽ പ്രത്യക്ഷപ്പെട്ടത്..

“അജ്മലേ…”