”എന്‍റെ കുട്ട്യോടാ ഞാന്‍ തെറ്റ് ചെയ്തത്… എന്‍റെ ഭദ്ര മോളോടേയ്…”
വര്‍ഷങ്ങളായി വെന്തുരുകുന്ന മനസ്സിലെ കുറ്റബോധം ഏതാനം ചില വാക്കുകളായി അദ്ദേഹത്തിന്‍റെ ചുണ്ടുകളില്‍ നിന്നും ഉതിര്‍ന്നു…
”എല്ലാം മറന്നേക്കൂ അച്ഛാ… എല്ലാ ശരികള്‍ക്ക് പിന്നിലും ഒരു തെറ്റുണ്ട്… എല്ലാ തെറ്റുകള്‍ക്ക് പിന്നില്‍ ഒരു ശരിയും…”
അവള്‍ പറഞ്ഞ വാക്കുകളിലെ അര്‍ത്ഥം ഗ്രഹിക്കാന്‍ ആ വൃദ്ധമനസ്സിന് കഴിഞ്ഞില്ലെങ്കിലും വര്‍ഷങ്ങളായി വെന്തുരുകുന്ന അദ്ദേഹത്തിന്‍റെ ഹൃദയത്തിലെ തീയണയ്ക്കാന്‍ അവള്‍ക്ക് കഴിഞ്ഞു… ”അച്ഛാ..” എന്ന് ശ്രീനന്ദനയുടെ വിളി കേട്ടപ്പോള്‍…
********************
”മഴത്തുളളികള്‍ പറഞ്ഞ കഥ…”
അവള്‍ കഥയ്ക്ക് പേര് നല്‍കി…
കഥാപാത്രങ്ങളുടെ പേരും രൂപവും ഭാവവും മാറ്റി അവള്‍ മഴത്തുളളികളിലൂടേ ഭദ്ര പറഞ്ഞ കഥ മറ്റൊരു വെളളക്കടലാസിലേക്ക് പകര്‍ത്തി എഴുതി തുടങ്ങി….
ഇന്ന് ആ സുദിനമാണ്…
”മഴത്തുളളികള്‍ പറഞ്ഞ കഥ”യുടെ പ്രകാശന ചടങ്ങാണ്…
ഒരു പ്രശസ്തമായ പബ്ലിക്കേഷന്‍സാണ് വന്‍തുക മുടക്കി അതിന്‍റെ കോപ്പിറൈറ്റ് ഏറ്റെടുത്തിരിക്കുന്നത്…
വമ്പിച്ച കയ്യടിയോടെ പുസ്തകത്തിന്‍റെ പ്രകാശന ചടങ്ങ് കഴിഞ്ഞു…
”എനിയ്ക്ക് തലകറങ്ങുന്നത് പോലെ…”
പുസ്തക പ്രകാശന ചടങ്ങ് കഴിഞ്ഞുളള മടക്കയാത്രയ്ക്ക് ഇടയില്‍ അസ്വസ്ഥതതയോടെ ശ്രീനന്ദന നെറ്റിയില്‍ കൈ വച്ച് പറഞ്ഞു…
”ഹോസ്പിറ്റലില്‍ പോകണോ…?”
ദേവാനന്ദ് ആശങ്കയോടെ ചോദിച്ചു..
”ഹിം…” അവള്‍ വേണമെന്ന് തലയനക്കി…
”ഗൈനക്കോളജസ്റ്റിനെ കണ്ടാല്‍ മതിയോ…?” തമാശയായി ആണ് ദേവനന്ദ് അങ്ങനെ ചോദിച്ചത്..
”ഹിം…” നാണത്തില്‍ കുതിര്‍ന്ന ചിരിയോടെ അവള്‍ കൈകളില്‍ കരുതിയിരുന്ന തന്‍റെ കഥാപുസ്തകത്തിന്‍റെ പുറംചട്ടയ്ക്ക് മേല്‍ മെല്ലെ വിരലോടിച്ചു…
ദേവാനന്ദിന്‍റെ ഹൃദയതാളം ഒരു നിമിഷം നിലച്ചു…
”റിയലീ…”
വിശ്വസിക്കാന്‍ കഴിയാതെ അവന്‍ ആവേശത്തോടെ ചോദിച്ചു…
”ഒരു കുഞ്ഞ് ഭദ്ര എന്നിലേക്ക് ആവേശിച്ചോന്ന് ഒരു സംശയം…”
സന്തോഷവും ഉദ്വേഗവും കലര്‍ന്ന ഭാവത്തോടെ ദേവനന്ദന്‍ കാറിന്‍റെ വേഗം കൂടി…
കണ്ണടച്ച് തുറക്കുന്ന വേഗതയില്‍ കാര്‍ പറന്നു…
”കണ്‍ഗ്രാജുലേഷന്‍സ്… യൂ ആര് ക്യാരിയിങ്ങ് എ ബേബി…” പരിശോധനയ്ക്ക് ശേഷം ഡോക്ടര്‍ പറഞ്ഞ വാക്കുകള്‍ താന്‍ ഇന്നേവരെ കേട്ടതില്‍ വച്ച് ഏറ്റവും മനോഹരമായ വാക്കുകളാണെന്ന് ശ്രീനന്ദനയ്ക്ക് തോന്നി… എത്ര നാളുകളായി താന്‍ കേള്‍ക്കാന്‍ കൊതിക്കുന്ന വാക്കുകള്‍…
ഈ സന്തോഷവാര്‍ത്ത ദേവാനന്ദിലേക്ക് പകരുമ്പോള്‍ ലോകം കീഴടക്കിയ സന്തോഷം അവന്‍റെ മുഖത്ത് പടര്‍ന്നു…
”എന്‍റെ പോന്ന് മോളൂട്ടിയ്ക്ക് ഈ അച്ഛന്‍റെ വക ആദ്യ സമ്മാനം…”
കാറില്‍ കയറിയ ഉടന്‍ സന്തോഷാവേശം സഹിക്കാന്‍ കഴിയാതെ ദേവാനന്ദ് കുനിഞ്ഞ് ശ്രീനന്ദനയുടെ ഉദരത്തിന്‍മേല്‍ ചുംബിച്ചു…
”അയ്യേ… ദേവേട്ടാ ആളുകള്‍ ശ്രദ്ധിക്കും…” ലജ്ജയോടെ ശ്രീനന്ദന ചുറ്റുപാടും വീക്ഷിച്ച് പറഞ്ഞു…
”ആര് കണ്ടാലെന്താ… ഞാനെന്‍റെ സ്വന്തം ഭാര്യയെയും കുഞ്ഞിനെയുമല്ലേ ഉമ്മ വയ്ക്കുന്നത്…”
അവന്‍ പറഞ്ഞത് കെട്ട് അവള്‍ കുലുങ്ങിച്ചിരിച്ചു.. ഒരു മഴത്തുളളി കിലുക്കം പോലെ…
മുന്നിലുളള കാഴ്ചകളെ മറച്ച് മഴ പെയ്ത് തുടങ്ങിയിരുന്നു…
വൈപ്പര്‍ പ്രവര്‍ത്തിപ്പിച്ച് കാറ് മുന്നോട്ട് നീങ്ങി…
Really a feel good story…🥰🥰🥰🥰 Badhra yude punarjanma analle sreenandhana Aa Sathyam ariyan vendi ayirikkum sreenandhana avidekke ethi pettath…athanallo 10 varsham kunj undakathe aa Sathyam manassilakkiya shesham kunjine bhakyam undayath
Machanee polichu kadha…..
Excellent work…
super story Honey. i liked it very much
keep writing.
Nalla kadha…
nalla feel….
keep it up