മനസ്സില്‍ ഉത്തരം കിട്ടാത്ത ചില ചോദ്യങ്ങള്‍ ശ്രീനന്ദനയുടെ മനസ്സില്‍ വീണ്ടും ഉയര്‍ന്ന് വന്നു…
”ഭദ്ര തന്നെ പിന്തുടര്‍ന്നതെന്തിന്..?
തന്നെ കണ്ടപ്പോള്‍ മഹാദേവന്‍ തമ്പുരന്‍റെ കണ്ണുകളില്‍ ഞെട്ടലുണ്ടായതിന്‍റെ കാരണം…?
പാര്‍വ്വതിദേവി തമ്പുരാട്ടിയുടെ കണ്ണുകള്‍ ഈറനണിഞ്ഞതെന്തിന്…?”
”ശ്രീനന്ദനാ…”
ഒരു മന്ത്രണം പോലെ ആരോ തന്‍റെ പേര് ചൊല്ലി വിളിക്കുന്നു….
അവള്‍ തിരിഞ്ഞു നോക്കി…
”വരൂ… നീയാ മഴത്തുളളികളിലേക്ക് നോക്കൂ… നിന്‍റെ എല്ലാ ചോദ്യത്തിനുമുളള ഉത്തരം അതിലുണ്ട്…”
പൂമുഖപ്പടിയില്‍ മഴത്തുളളികള്‍ പടര്‍ന്ന് കയറി സൃഷ്ടിച്ച ജലകണ്ണാടിയിലേക്ക് ശ്രീനന്ദന യാന്ത്രികമായി നോക്കി പോയി…
അതിന്‍റെ തെളിമയില്‍ ചുവന്ന പട്ട് പാവാടയും ഉടുപ്പുമണിഞ്ഞ ഒരു പതിനെട്ടുകാരിയുടെ പ്രതിരൂപം തെളിഞ്ഞു…
അപ്പോള്‍ മഴയുടെ ഇരമ്പം അവള്‍ക്ക് ചുറ്റും ശക്തമായി പ്രതിഫലിക്കുന്നതായി അവള്‍ക്ക് തോന്നി…
ശ്രീനന്ദനയുടെ കണ്ണുകളില്‍ ആശ്ചര്യമെന്നോ അമ്പരപ്പെന്നോ വേര്‍തിരിച്ചറിയാനാകാത്ത ഒരു വികാരം പടര്‍ന്നു കയറി…
കാരണം ജലകണ്ണാടിയില്‍ തെളിഞ്ഞ ആ പെണ്‍കുട്ടിയുടെ മുഖം ശ്രീനന്ദനയുടെ മുഖവുമായി വേര്‍തിരിക്കാന്‍ പറ്റാത്തത്ര സാമ്യമുളളതായിരുന്നു…!!!
അവിശ്വസനീയമായി വീണ്ടും വീണ്ടും അവള്‍ കണ്‍ചിമ്മി നോക്കുമ്പോള്‍ മെല്ലെ മെല്ലെ ആ രൂപം ജലക്കണ്ണാടിയില്‍ നിന്നും അപ്രത്യക്ഷമായി…
”ഞാനാണോ ഭദ്ര…?”
അവള്‍ സ്വയം ചോദിച്ചു…
ഒരുള്‍പ്രേരണയാല്‍ അവള്‍ മഴയിലേക്ക് ഇറങ്ങി ഓടി…
നനഞ്ഞ് കുളിച്ച് ഓടി വരുന്ന ശ്രീനന്ദനയെ കണ്ട് മഹാദേവന്‍ തമ്പുരാനും പാര്‍വ്വതീദേവി തമ്പുരാട്ടിയും അമ്പരന്നുപോയി…
”എന്താ കുട്ട്യേ… എന്താ പറ്റ്യേ…?” അന്ധാളിപ്പോടെ പാര്‍വ്വതീദേവി ചോദിച്ചു…
”പറയൂ അമ്മേ… അമ്മയുടെ ഇളയമകളുടെ പേരെന്താണ്…?” ശ്രീനന്ദന ചോദിച്ചു…
”എന്താ കുട്ടി എന്നെ വിളിച്ചേയ്….?” പാര്‍വ്വതീദേവിയുടെ കണ്ണുകളില്‍ പറഞ്ഞറിയിക്കാന്‍ കഴിയാത്ത എന്തൊക്കെയോ ഭാവങ്ങള്‍ മിന്നിമറഞ്ഞു..
”അമ്മ…” ശ്രീനന്ദന ഒന്ന് ചൂളിപ്പോയി… ഒരാവേശത്തില്‍ പാര്‍വ്വതീദേവി തമ്പുരാട്ടിയെ വിളിച്ച് പോയതാണ്…
”ഒന്നൂടെ വിളിയ്ക്കൂ കുട്ട്യേ എന്നെ അമ്മേയെന്ന്…”
ഒരു തേങ്ങലോടെ പാര്‍വ്വതീദേവി തമ്പുരാട്ടി ശ്രീനന്ദനയെ തന്‍റെ മാറോട് ചേര്‍ത്തു…
”അമ്മ…”
വീണ്ടും അവള്‍ പാര്‍വ്വതീദേവി തമ്പുരാട്ടി കേള്‍ക്കേ മന്ത്രിച്ചു…
”എന്‍റെ കുട്ടി തന്ന്യാ നീ… മുപ്പത് വര്‍ഷങ്ങള്‍ക്ക് മുന്‍പ് നഷ്ടപ്പെട്ട് പോയ എന്‍റെയ് ഭദ്രമോളുടെ രൂപം തന്ന്യാ കുട്ടിക്കുളളത്…”
അവളെ ചേര്‍ത്ത് പിടിച്ച് അവര്‍ വാത്സല്യത്തോടെ അവളുടെ മൂര്‍ദ്ധാവ്വില്‍ ചുംബിച്ചു…
എല്ലാം കണ്ടു നിന്ന മഹാദേവന്‍ തമ്പുരാന്‍റെ കണ്ണുകള്‍ നിറഞ്ഞിരുന്നു…
പക്ഷെ പാര്‍വ്വതീദേവി തമ്പുരാട്ടി പറഞ്ഞ വാക്കുകള്‍ കേട്ട് ശ്രീനന്ദന പകച്ചു നിന്നു പോയി…
മുപ്പത് കൊല്ലത്തിന് മുന്‍പ് മരണമടഞ്ഞ ഭദ്ര…
ഇപ്പോള്‍ തന്‍റെ വയസ്സ് മുപ്പത്…!!!
ഭദ്രയുടെ പുനര്‍ജ്ജന്മമാണോ താനെന്ന് ഒരു നിമിഷം അവള്‍ സംശയിച്ചു…
മഴത്തുളളികളിലൂടെ ഭദ്ര പറഞ്ഞ കഥ തീര്‍ത്തും യാഥാര്‍ത്ഥ്യമാണെന്ന തിരിച്ചറിവില്‍ ശ്രീനന്ദന മെല്ലെ കുനിഞ്ഞ് മഹാദേവന്‍ തമ്പുരാന്‍റെ കാല്‍ തൊട്ട് വന്ദിച്ചു…
”അച്ഛാ… ഭദ്രയ്ക്ക് വേണ്ടി ഞാന്‍ മാപ്പ് ചോദിക്കുന്നു… ഒരു മഹാപാതകം ചെയ്തതിന്… ഒരു മഹാപാപം ചെയ്യിപ്പിച്ചതിന്…അതിന്‍റെ ഫലമായി ഒരു ജീവിതകാലം മുഴുവന്‍ ഒരു മകളെ ഓര്‍ത്ത് ഉരുകിത്തീര്‍ന്ന് കൊണ്ടിരിക്കുന്ന അച്ഛന്‍റെ വെന്ത് നീറുന്ന ഹൃദയത്തിന് വേണ്ടി…”
ശ്രീനന്ദനയുടെ മനസ്സ് മന്ത്രിച്ചു…
”ഛേയ്… എന്താ കുട്ട്യേ.. എന്തേയ് ഈ കാണിക്കുന്നേയ്…”
മഹാദേവന്‍ തമ്പുരാന്‍ അവളെ പിടിച്ച് ഉയര്‍ത്തി…
Really a feel good story…???? Badhra yude punarjanma analle sreenandhana Aa Sathyam ariyan vendi ayirikkum sreenandhana avidekke ethi pettath…athanallo 10 varsham kunj undakathe aa Sathyam manassilakkiya shesham kunjine bhakyam undayath
Machanee polichu kadha…..
Excellent work…
super story Honey. i liked it very much
keep writing.
Nalla kadha…
nalla feel….
keep it up