ഗൗരി [ Enemy Hunter] 2071

പെട്ടന്നുണ്ടായ ഞെട്ടലിൽ അവൾ പിന്നോട്ട് മാറി.ഞൊടിയിടയിൽ മണ്ണിൽ നിന്ന് അനേകായിരം നാഗങ്ങൾ ഉയർന്നുവന്ന് അവളെ മൂടി.ശ്വാസമെടുക്കാനാവാതെ ഗൗരി പിടഞ്ഞു.

“മോളെ എന്തു പറ്റി “അനൂപ് ഒരുപാടുനേരം വിളിച്ചിട്ടാണ് അവളെണീറ്റത്.കണ്ണുതുറക്കുമ്പോൾ അവൾ കിടക്കയിലായിരുന്നു.

“നമുക്കിവിടുന്ന് പോവാം “അവളയാളെ കെട്ടിപ്പിടിച്ചു കരഞ്ഞു

അനൂപ് ഓഫീസിൽ പോയതിന് ശേഷം പകൽ മുഴുവൻ അവൾ ബിന്ദുചേച്ചിയുടെ വീട്ടിൽ കഴിച്ചുകൂട്ടി.സ്വർണ്ണ നാഗത്തിന്റെ ദേഹത്ത് അവളുടെ പേരുകണ്ടതുൾപ്പടെ നടന്നെതെല്ലാം അവരോട് പറഞ്ഞു.മുൻപവിടെ താമസിച്ചിരുന്ന അലീന എന്ന പെൺകുട്ടിക്കും ഇതേപോലൊരു അനുഭവമുണ്ടായതായി അവർ പറഞ്ഞത് ഗൗരി ഞെട്ടലോടെ കേട്ടിരുന്നു.

വൈകുന്നേരം അനൂപ് വന്നതിന് ശേഷവും അവർ പരസ്പരം അധികമൊന്നും സംസാരിച്ചില്ല.രാത്രിയിൽ ഉറങ്ങാൻ കിടക്കുമ്പോഴും അവൾ തലേന്നത് പോലത്തെ അനുഭവം പ്രതീക്ഷിച്ചു.പക്ഷെ സമാധാനകരമായി തന്നെ ആ രാത്രി കടന്നുപോയി. അങ്ങനെ അവൾ ഭയപ്പെട്ടിരുന്ന മൂന്നാം ദിവസം വന്നെത്തി.

വൈകുന്നേരം ബിന്ദു ചേച്ചിയുടെ വീട്ടിൽ നിന്ന് ഇറങ്ങാൻ നേരം അവരവളെ ചേർത്തുപിടിച്ചു.”നാളെ രാവിലെ ഞാൻ നീ വരുന്നതും കാത്തിരിക്കും”വിറയ്ക്കുന്ന കാൽ വെപ്പുകളോടെ അവൾ വീട്ടിലേക്കുനടന്നു.മുറ്റത്ത് കിടന്ന് കരിയിലകൾ പാമ്പുകളുടെ പടങ്ങളായി അവൾക്ക് തോന്നി.അവൾ ഓരോ ചുവടും സൂക്ഷ്മമായി വച്ച് അകത്തേക്കുകയറി.
സന്ധ്യയായപ്പോഴേക്കും അനൂപിന്റെ ഫോൺ വന്നു

“മോളെ ഞാനെത്താൻ കുറച്ച് ലേറ്റ് ആവും.നീ കഴിച്ചു കിടന്നോ”

മൂന്നാം രാത്രി താൻ ഒറ്റയ്ക്കാണെന്നുള്ള സത്യം അവളെ കൂടുതൽ ഭീതിയിലാഴ്ത്തി.അവൾക്ക് തീരെ വിശന്നില്ല.പുറമെ നിന്നുള്ള വാതിലുകളും ജനലുകളും അടച്ചുപൂട്ടി.ഒരു പുഴുവിന് പോഴും പഴുത് കൊടുക്കാത്ത രീതിയിൽ അവൾ ബെഡ്‌റൂം സുരക്ഷിതമാക്കി.

പാമ്പുകളെ അടിക്കുവാൻ വളയുന്നതരം വടികളാണ് വേണ്ടത് എന്ന് പണ്ടെങ്ങോ ആരോ പറഞ്ഞത് അവളോർത്തു.വലിയൊരു കേബിൾ കഷ്ണം തലയിടയുടെ അടിയിൽ അവൾ കരുതിവെച്ചു ’ചാവനെനിക്ക് മനസ്സില്ല’ അവൾ ഉരുവിട്ടുകൊണ്ടേയിരുന്നു.

രാത്രിയതിന്റെ ഇരുണ്ട യാമത്തിലേക്ക് പ്രവേശിച്ചുകഴിഞ്ഞിരുന്നു. പാതിയുറക്കത്തിൽ നിന്ന് അവൾ ഞെട്ടിയെണീറ്റു.പുതപ്പിനടിയിൽ കാലുകൾക്കിടയിൽ എന്തോ ഇഴയുന്നുണ്ട്.പെട്ടന്ന് കാലുകളിൽ മുള്ള് കുത്തുന്നത് പോലൊരു വേദന അനുഭവപ്പെട്ടു.അവൾ ഒറ്റ ശ്വാസത്തിൽ പുതപ്പു മാറ്റി ലൈറ്റിട്ടു.പതിവിടർത്തിയ കരിമൂർഖന്റെ ചുണ്ടുകൾ അവളെനോക്കി ചിരിച്ചു.ശരവേഗത്തിൽ ആയുധമെടുത്തവൾ വീശി.പാമ്പ് ഭിത്തിയിൽ തട്ടിത്തെറിച്ചു.

അപ്പോഴാണ് മതിലിന്റെ നിഴലിനോട് പറ്റിനിൽക്കുന്ന ആ രൂപത്തെ അവൾ ശ്രദ്ധിച്ചത്.കറുത്ത മുഖമൂടിയണിഞ്ഞൊരു മനുഷ്യൻ. അതൊരു സ്‌ത്രീയോ പുരുഷനോ അവൾക്കുറപ്പില്ല.പുറത്തേക്ക് കുതിക്കുവാനാഞ്ഞ ആ രൂപത്തെ അവൾ പിന്നിൽ നിന്നാക്രമിച്ചു.ആ രൂപം അവളെ ചവിട്ടി താഴെയിട്ടു.അതിന്റെ കൈകൾ അവളുടെ കഴുത്തിനെ വരിഞ്ഞു.അനേകായിരം നാഗങ്ങളെ പോലെ ആ കൈകൾ അവളെ വലിഞ്ഞു മുറുക്കി.ശ്വാസത്തിനായ് അവൾ പിടഞ്ഞു.ഉളളിൽ ബാക്കിയുള്ള അർജവത്തിൽ അവൾ ആ കൈകളിൽ കടിച്ചു.മറ്റേ കൈകൊണ്ട് ആ രൂപം അവളുടെ മുഖത്തെ ബലമായിടിച്ചു.വിരലറ്റു പോകും വരെ അവളത് തുടർന്നു.നിലവിളിയുമായി ആ രൂപം അവളെ തട്ടി മാറ്റി പുറത്തേക്ക് കുതിച്ചു.

അവൾ മതിലിൽ ചാരി തളർന്നിരുന്നു.കാലിൽ കരിമൂർഖന്റെ ചുംബനമേറ്റ പാടുകളിൽ നിന്ന് രക്തം ചെറുതായി ഇറ്റു.അവൾക്ക് കാഴ്ചകൾ മങ്ങി തുടങ്ങി.കാലുകൾ വിറയ്ക്കുന്നുണ്ട്.ഫോണെടുത്ത് അനൂപേട്ടനെ വിളിക്കാനാഞ്ഞപ്പോൾ അവൾ ആ മനുഷ്യന്റെ അറ്റുകിടന്ന വിരലിലേക്ക് ഒരുവട്ടം കൂടി നോക്കി.

ആ വിരൽ അത് നാഗത്താന്റെ രൂപമായി അവൾക്കുതോന്നി.അതിൽ സ്വർണ്ണ നാഗത്തെപോലെ പിണഞ്ഞു കിടന്ന ആ വിവാഹ മോതിരത്തെ അവൾ കണ്ടു.അതിൽ കൊത്തിവെച്ചിരുന്ന പേരവൾ അവസാനമായി വായിച്ചു.

‘ഗൗരി’