ഇനിയും എഴുതാൻ കഴിയുമെന്ന് കരുതിയതല്ല, പക്ഷെ ഹർഷൻ എന്ന പ്രഹേളികയുടെ കഥ കഥ പലയാവർത്തി വായിക്കുമ്പോൾ മനസു പറയുന്നു വീണ്ടും എഴുതണം എന്ന്. പ്രിയ ഹർഷ നിങ്ങൾ ഇപ്പോൾ എന്റെ മനസിനെ വല്ലാതെ സ്വാധീനിക്കുന്നു എനിക്ക് മടങ്ങാൻ കഴിയാത്ത വിധം എഴുത്തിന്റെ ലോകത്തു തളച്ചിടുന്ന പോലെ… മുഷിപ്പിക്കാതെ തുടരട്ടെ…..

“നിങ്ങള് രാവിലെ വന്നപ്പോൾ തന്നെ ഞാൻ കണ്ടിരുന്നു പക്ഷെ കുട്ട്യോളെ സ്കൂളിൽ വിടുന്നതിന്റെ തിരക്കിലാരുന്നു അതാ വരാൻ പറ്റാഞ്ഞെ “ സോഫയിലേക്കിരിക്കവേ ബിന്ദു ചേച്ചി പറഞ്ഞു.

“ഓ അത് സാരി ല്ല്യ.ചേച്ചിക്ക് കുടിക്കാനെന്താ എടുക്കണ്ടെ” ഗൗരി അടുക്കളയിലേക്ക് നടക്കാനാഞ്ഞു.

“ഒന്നും വേണ്ടാ, നീയിവിടെയിരിക്ക് മോളെ ഞാൻ ചോയ്ക്കട്ടെ”അവർ ഗൗരിയെ ബലമായി പിടിച്ചു അവർക്കടുത്തായിരുത്തി.

“നിങ്ങളിവിടെ വാടകയ്ക്കാണോ അതോ വാങ്ങിക്കാൻ പ്ലാനുണ്ടോ”

“തൽകാലം വാടകയ്ക്ക് നിക്കാന്നാ ഏട്ടൻ പറയണേ.ഒരു മാസം കഴിഞ്ഞിട്ട് ഒരു ഡിസിഷൻ എടുക്കാലോ”

“എന്തേ ഈ വീട് തന്നെ എടുക്കാൻ തിരുമാനിച്ചേ” ബിന്ദു ചേച്ചിയുടെ കണ്ണുകൾ ഗൗരിയെ നോക്കി തിളങ്ങി.

“പ്രത്യേകിച്ചു അങ്ങനെ ഒന്നുമില്ല നല്ല സൈലന്റ് ആയ നെയ്ബർഹുഡാണ് സിറ്റിയുടെ പൊടിയും പോകയുമൊന്നുമില്ല പിന്നെ ഏട്ടന്റെ ഓഫിലേക്ക് അധികം ദൂരവുമില്ല”

“ഇവിടെങ്ങും ആരെയും പരിചയമില്ലാലെ നിങ്ങൾക്ക്”

“ഇല്ല”

“അതാണുപറ്റിയത് അല്ലെങ്കിൽ ആരെങ്കിലും പറഞ്ഞു തന്നേനെ. വേണ്ടിയിരുന്നില്ല”ബിന്ദു ചേച്ചിയുടെ ശബ്ദത്തിൽ സഹതാപമായിരുന്നു.

“എന്തുപറ്റി എന്തേലും പ്രശ്നമുണ്ടോ “ ഗൗരി സോഫയിലേക്ക് ഒന്നുകൂടി അമർന്നിരുന്നു.

“പ്രശ്നമുണ്ടോന്നു ചോദിച്ചാ മോള് ശ്രദ്ധിച്ചില്ലേ റോഡിന്റെ അങ്ങേ വശം നിറച്ചു വീടുകളുണ്ട് പക്ഷെ ഇങ്ങേ വശം ആകെ ഈ വീട് മാത്രേ ഉള്ളു”

“അത് ഞാനും ശ്രദ്ധിച്ചതാ ചേച്ചി. രാവിലെ അനൂപേട്ടനോട് പറയേം ചെയ്തു.ഇപ്പുറത് അയൽവക്കം ഉണ്ടായിരുന്നെങ്കിൽ നന്നായേനെ.ഇതിപ്പോ മുഴുവൻ കാടുമൂടി കിടക്കുവല്ലെ”

“അതാ മോളെ ഞാൻ പറഞ്ഞുവന്നത് ഈ സ്ഥലത്തിന് ചില ഭയപ്പെടുത്തുന്ന പ്രത്യേകതകളുണ്ട്”ബിന്ദു ചേച്ചിയുടെ ശബ്ദം പതിഞ്ഞ താളത്തിൽ മുഴങ്ങി.

“എന്താത് “ ഭയം അതിന്റെ നേർത്ത രൂപത്തിൽ ഗൗരിയെ പിടികൂടി തുടങ്ങിയിരുന്നു.