എന്റെ പ്രതികാരം ഇങ്ങനെയിരിക്കും 67

കൈയിലുള്ള ഹെൽമെറ്റുകൊണ്ട് എന്റെ പുറത്ത് ഗണപതിക്ക് തേങ്ങ ഉടക്കുന്നപോലെ ഒരേറ്.

“ദേ, പെണ്ണായതോണ്ട് മാത്രം വിടാ, ഇല്ലെച്ചാ ഉപ്പിലിട്ട നിന്റെമോന്ത ഞാൻ ചമ്മന്തിയാക്കിയേനെ, ഇതെന്തോന്ന് സാധനം, പ്രദീപേ…”

“നീ പോടാ മരത്തലയ,…”
ആൾകൂട്ടത്തിനിടയിൽ നിന്നുകൊണ്ട് അവൾ എന്നെ നോക്കി വിളിച്ചു.

“മരത്തലയൻ നിന്റെ അച്ഛനാടി പണ്ടാരമേ ”
അതു പറഞ്ഞതേയെനിക്ക് ഓർമ്മയുള്ളൂ.

ഒരു കൈ മൂക്കിൻതുമ്പിലൂടെ പായുന്നത് കണ്ടു. വളരെ പെട്ടന്നുതന്നെ
എന്റെ ഇടത് കവിളിൽ അവളുടെ മൃദുലമായ കരങ്ങൾ പതിഞ്ഞു,
പിന്നെ ഒരുനിമിഷം കണ്ണൊക്കെ മഞ്ഞളിച്ചു പോയി.

കണ്ണുതിരുമ്പി നോക്കിയപ്പോൾ കൂടെയുണ്ടായിരുന്ന തെണ്ടികൾ പരസ്പരം മുഖത്തോട് മുഖം നോക്കി ചിരിക്കുന്ന കാഴ്ചയാണ് കണ്ടത്.

അരിശംമൂത്ത ഞാൻ അവൾക്ക് നേരെ തിരിഞ്ഞതും , ഉടനെ ആകുട്ടി കുഴഞ്ഞുവീണതും ഒരുമിച്ചായിരുന്നു.

“കൃഷ്ണാ… ചതിച്ചോ…”
അല്പ്ം ഭയം ഉള്ളിൽ തോന്നിയപ്പോൾ അതുപങ്കിടാൻ ഞാൻ ദൈവത്തെ കൂട്ടുപിടിച്ചു.

കുഴഞ്ഞുവീണ അവളെ രണ്ടു ചേച്ചിമാർ താങ്ങിപിടിച്ച് ഞങ്ങളുടെ കാറിൽ കയറ്റി.
എന്നിട്ട് തിരൂർ ജില്ലാ ആശുപത്രിയിലേക്ക് തിരിച്ചു.

അത്യാഹിത വിഭാഗത്തിൽ പ്രവേശിപ്പിച്ച അവളുടെ പേരോ നാളോ ഒന്നുമറിയാതെ ഞങ്ങൾക്ക് വിവരങ്ങൾ കൊടുക്കാൻ നന്നേ ബുദ്ധിമുട്ടേണ്ടി വന്നു.

നീലനിറമുള്ള ബെഡിൽ ചന്ദനകളർ ദാവണിയുടുത്തു ഡ്രോപെടുത്തുകിടക്കുന്ന അവളെ കണ്ടാൽ ആരായാലും ഒന്നുനോക്കിപോകും, എന്തൊരു ഓമനത്വമുള്ള മുഖം.

പക്ഷെ പുരുഷാരമധ്യത്തിൽ വച്ച് എന്റെ നേർക്ക് കൈയോങ്ങിയ അവളോട് അടങ്ങാത്ത പ്രതികാരമായിരുന്നു.