എന്റെ പ്രതികാരം ഇങ്ങനെയിരിക്കും 67

ബോണെറ്റ് ഉള്ളിലേക്ക് ഞെളുങ്ങിനിൽക്കുന്നത് കണ്ടപ്പോൾ എനിക്ക് ആദ്യം ഓർമ്മവന്നത് പണ്ട് അയൽവാസിയുടെ തലയിൽ തെങ്ങോല വീണപ്പോളുണ്ടായ മുഖഭാവമായിരുന്നു.
ബുൾസൈ അടിച്ചപോലെ കിടക്കുന്ന ബോണറ്റിനെ അൽപ്പനേരം പ്രദീപ് നോക്കിനിന്നു.

ചുറ്റും കൂടിയവർ പെൺകുട്ടിയെ പിടിച്ചെഴുന്നേല്പിച്ചു,

“ഡോ… താനേത് മാനത്ത് നോക്കിയാടോ വണ്ടിയോടിക്കുന്നെ,”
കൈമുട്ട് ഉഴിഞ്ഞുകൊണ്ട് അവൾ എന്റെ നേരെ തിരിഞ്ഞു.

സത്യം പറയാലോ, ഇളം കാറ്റിൽ അവളുടെ മുടിയിഴകൾ പാറിനടക്കുന്നത് കണ്ടപ്പോൾതന്നെ മനസിൽ ലഡ്ഡുപൊട്ടി. മിഴികളിൽ അഞ്ജനം വാൽനീട്ടിയെഴുതിയിരിക്കുന്നു.
കിഴക്കുനിന്ന് ഉദിച്ചുയർന്ന അരുണന്റെ കിരണമേറ്റ് അവളുടെ മൂകുത്തിയിൽ പതിച്ച വെള്ളക്കല്ലുകളുടെ തിളക്കം എന്റെ ഹൃദയത്തിലേക്ക് തുളഞ്ഞു കയറി.
നെറ്റിയിൽ ചന്ദനകുറിക്കുതാഴേ കറുത്ത വട്ടപൊട്ടുമിട്ട്, ദേവലോകത്തെ അപ്സരസ് വന്നുനിൽക്കുന്നപോലെ എന്റെ മുൻപിൽ അവൾ വന്നുനിന്നു.

“ഡോ,, തന്നോടാ ചോദിച്ചേ…”
വിരൽ ചൂണ്ടികൊണ്ട് ബാഹുബലിയിലെ ദേവസേന നിൽക്കുന്നപോലെ അവൾ
എന്റെനേർക്കുനിന്നു.

“ഡി… പെണ്ണേ, മരിയാദക്ക് സംസാരിക്കണം,
റോഡിലൂടെ പോകുന്ന ചെക്കന്മാരുടെ വായിൽ നോക്കി വണ്ടിയോടിച്ചാ ഇങ്ങനെയിരിക്കും.
വണ്ടിയെടുത്തൊണ്ടു പോടി.. കീടമേ..”
ഞാൻ തിരിഞ്ഞു നിന്നതും,
പഴംചക്ക വീണ പോലെയോരു ശബ്ദം എന്റെ പുറത്തുനിന്ന്.