എന്റെ പ്രതികാരം ഇങ്ങനെയിരിക്കും 67

“വേണ്ട..ഞാൻ തുപ്പും..”
വായിൽനിന്ന് ബ്രെഷെടുത്ത് അവൾ പറഞ്ഞു.

“ആഹ്‌ഹാ… അത്രക്കായോ,”
രണ്ടും കൽപ്പിച്ച് ഞാൻ അമ്മയുടെപിന്നിൽ മറഞ്ഞുനിൽക്കുന്ന അനിയത്തിയുടെ അടുത്തേക്ക് ചെന്നതും,
ദീപാവലിക്ക് പൂത്തിരി കത്തിച്ചപോലെ അവളുടെ വായിൽനിന്നും കോൾഗേറ്റിന്റെ പത എന്റെ മുഖത്തേക്ക് പതിച്ചതും ഒരുമിച്ചായിരുന്നു.

“കാക്ക തൂറി ന്നാ തോന്നുന്നേ..,
മുഖത്ത് ആയില്ലല്ലോ…”

ഹരിഹർനഗറിലെ ജഗതീഷിന്റെ ഡയലോഗ് അറിയാതെ നാവിൻതുമ്പിൽ കിടന്നാടി.
കാവിമുണ്ടിന്റെ ഒരു തലകൊണ്ട് മുഖം തുടച്ച് ഞാൻ സടകുടഞ്ഞ സിംഹത്തെപോലെ ഗർജിച്ചുനിന്നതും,
ദോശ മറച്ചിടുന്ന ചട്ടുകംകൊണ്ട് ‘അമ്മ പുറത്തൊരു സീലുവച്ചു.

“പോയിക്കുളിക്കട ചെക്കാ…വന്നിട്ട് 3 ദിവസേആയുള്ളു അപ്പഴേക്കും തുടങ്ങിയോ രണ്ടും”
ചട്ടുകംകൊണ്ട് വീണ്ടും അടിക്കാനോങ്ങിയപ്പോഴേക്കും ഞാൻ മുങ്ങി.

തോർത്തുമുണ്ടെടുത്ത് ബാത്റൂമിലേക്ക് പോകാൻ നിൽക്കുമ്പോഴാണ്
പിന്നിൽനിന്നും ‘അമ്മ വിളിക്കുന്നത്.

“ഡാ…., ആ വേലായുധേട്ടൻ ഒരു കുട്ടിണ്ട് ന്ന് പറഞ്ഞിരുന്നു. പറ്റുച്ചാ ഒന്നുപോയിനോക്ക്, ഇന്ന് ഞായറാഴ്ചയല്ലേ, ”

“പൊന്നമ്മേ…. എന്നെയൊന്ന് വെറുതെ വിടോ…”
കൈകൾ കൂപ്പി ഞാൻ തൊഴുത്തുനിന്നു.

“വേണ്ടടാ,… പോണ്ടാ, കഴിഞ്ഞ തവണ വന്നപ്പോഴും നീയതുതന്നെ പറഞ്ഞത്.
നിന്റെ കൂടെയുള്ള പ്രദീപും, ദിബിനും, വിനീഷുമെല്ലാം പെണ്ണുകെട്ടി നീയിനി ആരെ കാത്തുനിൽക്കാ, എനിക്കാണെങ്കിൽ വയ്യ,