അറിയാതെ പറയാതെ 2 [ജെയ്സൻ] 159

ഞാൻ പെട്ടെന്ന് റോഡു മുറിച്ചു കടന്നു, അപ്പന്റെ അടുത്തേക്ക് ചെന്നു കെട്ടിപിടിച്ചുകൊണ്ടു….
വിതുമ്പി “അപ്പാ, എനിക്ക് പെട്ടെന്ന്…”
അതു മുഴുമിപ്പിക്കാൻ സമ്മതിക്കാതെ അപ്പൻ, “സാരമില്ലേടാ മോനെ, നിനക്കു കുടിക്കാൻ എന്തെങ്കിലും വേണോ?”
മിതഭാഷിയായ അപ്പൻ പെട്ടെന്ന് വിഷയം മാറ്റി.

   അപ്പന്റെ ക്ഷീണത്തിനും കാരണമുണ്ട്, അതിനു മുൻപ് ഞാൻ എന്റെ അപ്പനെ പരിചയപ്പെടുത്താം, രാജൻ, 67 വയസ്സുള്ള മുൻ പ്രവാസി, ഇപ്പോൾ ഗ്രഹഭരണവും അല്പം കൃഷിയും. 22 വർഷത്തെ പ്രവാസജീവിതം അവസാനിപ്പിച്ചു വരുമ്പോൾ കിട്ടിയ സമ്പത്ത് ബിപിയും, ഡയബറ്റിസും, ഇപ്പൊ അവർക്ക് കൂട്ടായി മറ്റൊരാൾ കൂടി, ഏകദേശം 2 വർഷം മുൻപാണ് അത് തിരിച്ചറിഞ്ഞത്, ഹൃദരോഗം.
ആ സമയത്ത് ഞാൻ ഖത്തറിൽ എന്റെ ആദ്യത്തെ വാർഷിക ലീവു കഴിഞ്ഞു ജോലിക്കു തിരിച്ചു കയറി 12 ദിവസമായി.

അന്ന് രാത്രി വീട്ടിൽ (സമയം 1:30)

ഉറക്കത്തിൽ നെഞ്ചുവേദനകൊണ്ടു അച്ഛൻ ഞെരിപ്പിരികൊണ്ടു… അമ്മയെ തട്ടി വിളിച്ചു…
“സൂസി, ഡി സൂസി”
അമ്മ പെട്ടെന്ന് എഴുന്നേറ്റ് “എന്താ എന്തുപറ്റി അച്ചാ?”
അപ്പൻ നെഞ്ചു തിരുമ്മികൊണ്ടു “എനിക്ക് തീരെ വയ്യാ..”
അമ്മ ഉടനെ തോന്നി സണ്ണിയെ വിളിച്ചു കാര്യംപറഞ്ഞു, അവൻ കേട്ടപാതി വടക്കേലെ ടാക്സി ഓടിക്കുന്ന ഗിരീഷേട്ടനെ വിളിച്ചുകൊണ്ടു വന്നു ….
അവനും ഗിരീഷേട്ടനും ചേർന്ന് അപ്പനെ എടുത്തു കാറിൽ കയറ്റി..
അമ്മ വീടിന്റെ കതകു ചാരിയിട്ടു, ഇട്ട വേഷത്തിൽതന്നെ കാറിൽ കയറി..
ഗിരീഷേട്ടൻ വേഗത്തിൽ തന്നെ കാറെടുത്തു പാഞ്ഞു പുഷ്പഗിരിയിലേക്ക്…