അനാമികയുടെ കഥ 2 [പ്രൊഫസർ ബ്രോ] 215

ഹായ് പ്രൊഫ ബ്രോ…

ആദ്യമേ തന്നെ വായിക്കാൻ വൈകിയതിലുള്ള ഖേദം അറിയിക്കുന്നു. ഇതിനിടയിൽ ലൈഫ് ഓഫ് പേയിൻ (Demon King) വായിച്ചു തുടങ്ങിയതാ. എന്തു പറയാൻ… ചിലന്തി വലയിൽ കുടുങ്ങിയ പ്രാണിയുടെ അവസ്ഥയായിരുന്നു എന്റേത്. ആദ്യാവസാനം വായിച്ചു തീരാതെ അനങ്ങാൻ പാറ്റാത്ത പോലെ ആക്കി കളഞ്ഞു. So kindly accept my apologies for the negligence and delay.

ഇനി അനുവിലേക്ക്…

എനിക്ക് പ്രധാനമായും തോന്നിയത്, വായനക്കാരന് എന്ന് നിലയിൽ ഈ കഥയിലെ ഒരു കഥാപാത്രവുമായിട്ട് വൈകാരിക ബന്ധം സ്ഥാപിക്കാൻ emotionally locked ആകാൻ എനിക്ക് ഇതുവരെ സാധിച്ചിട്ടില്ല എന്നതാണ്. കഥാപാത്രങ്ങളേ indepth ആയി അറിഞ്ഞു വരുന്നതല്ലേയുള്ളൂ, അതുകൊണ്ടായിരിക്കാം ഒരുപക്ഷെ. കഥയുടെ ഒരു സ്വഭാവം അനുസരിച്ച് Positive feelings/feel good factor ഉള്ള സന്ദർഭങ്ങൾ കുറവായതും ഒരു കാരണം ആകാം.

വ്യക്തിപരമായി എനിക്ക് അനുഭവപരിചയം ഇല്ലാത്ത വിഷയത്തെ ആസ്പദമാക്കിയ കഥയായതുകൊണ്ട് അങ്ങോട്ട് naturally relate ചെയ്യാൻ പറ്റാത്ത പോലെ.

പിന്നെ കഥയുടെ ആഖ്യായികളായ് കേന്ദ്ര കഥാപാത്രളേ പോലെ പലർ വന്നു പോകുന്നതു കൊണ്ട് … at the moment I feel a bit disoriented.

I think perhaps something is wrong with me today, കുറെ നേരമായി ഞാൻ ബ്രോയോടു നെഗറ്റീവ്സ് തന്നെ അടിച്ചു കൊണ്ടിരിക്കുകയാണല്ലേ… ക്ഷെമിക്കണം. ഈ വിമർശനത്തിന് ഒരു മറുപുറം കൂടിയുണ്ടെന്നു ഞാൻ ഇപ്പോൾ സ്വയം മനസ്സിലാക്കുന്നു. കാരണം താങ്കൾ ഈ കഥയിലൂടെ കൈകാര്യം ചെയ്യുന്നത് സാമൂഹികമായി വളരെ കാര്യപ്രസക്തിയുള്ള ഒരു വിഷയമാണ്. ഇത് ഒരു അനുവാചകൻ എന്ന നിലയിൽ എന്റെ തന്നെ ആസ്വാദന നിലവാരത്തിന്റെ ബൗദ്ധികമായ പരിമിതികളും വൈകാരികമായ പാപ്പരത്ത്വവും സാമൂഹിക ജീവിയുടെ അപചയവും എനിക്ക് തന്നെ ബോധ്യപ്പെടുത്തി തരുന്ന കൃതിയാണിതെന്നു തോന്നുന്നു. സമൂഹത്തിലേ വിവിധ ശ്രേണികളിൽ ഇന്നും പ്രസക്തമായ സ്ത്രീ സമത്വം പുരുഷ മേധാവിത്വം single motherhood, ലൈംഗിക വിവേചനം പോലുള്ള അതിഗഹനമായ സമസ്യകളിലേക്കാണ് ഈ കഥയെ ഒരു മാധ്യമം ആക്കി കൊണ്ട് കഥാകാരൻ വെളിച്ചം പകരാൻ ആഗ്രഹിക്കുന്നതും സമൂഹത്തെ തന്നെ ഒരുപക്ഷെ വെല്ലുവിളിക്കാൻ ആഗ്രഹിക്കുന്നതും. ഞാൻ ആകുന്ന വ്യക്തിയുടെ സാമൂഹിക പ്രതിബദ്ധതയേ ആത്മവിമർശനത്തിനു വിധേയനാക്കാൻ ഉള്ള ഒരു ഉൾവിളി ഉള്ളിൽ എവിടെയോക്കെയോ ഒരു പെരുമ്പറ നാദത്തിന്റെ അലയൊലി പോലെ ചാട്ടുളിയായ് അലയടിച്ചു കൊണ്ടിരിക്കുയാണ്.

എന്നെ തന്നെ സ്വയം വിലയിരുത്താൻ പ്രേരിപ്പിച്ചു കൊണ്ടിരിക്കുന്ന ഈ തുടർക്കഥ എഴുതാൻ താങ്കൾ എടുത്ത തീരുമാനം അത്യന്തം ശ്ലാഘനീയമാണ്.

അടിക്കുറിപ്പ്:- ചില ചിന്നി ചിതറിയ ചിന്തകളായ് മാത്രം കണ്ട് ഈ വിമർശനളെ ദയവായി വിട്ടു കളയണമെന്ന് അപേക്ഷിക്കുന്നു. ഇതു താങ്കളുടെ സ്വതസിദ്ധമായ ശൈലിയേ സ്വാധീനിക്കുവാനോ, എഴുത്തുകാരന്റെ സ്വാതന്ത്ര്യത്തെ ഹനിക്കുവാനോ ഒരു കാരണവശാലും ഇടവരുത്തുകയും അരുത്.

സ്നേഹപൂർവ്വം

സംഗീത്

Dear ബ്രദർ, നന്നായിട്ടുണ്ട്. അരുണിനെ പറ്റിയും അനാമികയെ പറ്റിയും കൂടുതൽ അറിയാൻ കാത്തിരിക്കുന്നു.
Regards.

kollam??

കഥ വളരെ നന്നായി തന്നെ മുന്പോട്ട് പോകുന്നുണ്ട്. നല്ല ഒരു ഫ്ലോ ആപ്പിൽ വായിക്കാൻ സാധിച്ചു.

അരുൺ കാരണം അവന്റെ അഭിനയം കാരണം അവന്റെ പെരുമാറ്റം കാരണം കുറച്ചു ദിവസത്തേക് എങ്കിലും തന്റെ സ്വന്തം മകളെ അവിശോസിച്ചതിൽ ആ അച്ഛനും അമ്മയും കുറ്റബോധം പേറിയാണ് ഹോസ്പിറ്റലിൽ നില്കുന്നത് എന്നു മനസിലായി. ആ അച്ഛന്റെയും അമ്മയുടെയും ഭാഗത്ത് നിന്ന് ചിന്തിക്കുമ്പോൾ അവർ സ്വഭാവികമായും അരുണിനെ വിശോസികും കാരണം ആ തരത്തിലാണ് അവൻ അവരെ ഇൻഫ്‌ളൂ ചെയ്തത്. എന്നിരുന്നാലും സ്വന്തം മകളുടെ വാക്കുകൾ കേൾക്കാൻ അവർ വിസമ്മതിച്ചത് അവരിൽ നിന്നും വന്നു പോയ ഏറ്റവും വലിയ തെറ്റാണ്. അതാണ് അവർ അനുഭവിക്കുന്നത്.

ഗൗതമിന്റെ കറെക്റ്റർ ശെരികങ്ങട്ട് പിടി കിട്ടുന്നില്ല. എന്താണ് അവൻ ചിന്തിക്കുന്നതും കരുതുന്നതും മനസിലാകുന്നില്ല. പക്ഷെ അവന്റെ അമ്മയുടെ പസ്റ്റ്‌ വെച്ചു നോക്കുമ്പോ അവർ കുറേ അനുഭവിച്ച സ്ത്രീ ആണെന്ന് മനസിലായി. അത് കൊണ്ടാകണം അവർ മകനെ നല്ലൊരു മനുഷ്യനാക്കി വളർത്തിയത്.

അരുണിന്റേയും അനാമികയുടെയും ഇടയിലുള്ള പ്രേഷനം എന്താണ് എന്ന് മനസിലാകുന്നില്ല. എന്നിരുന്നാലും അരുൺ നെഗറ്റീവ് റോൾ ആണെന്ന് മനസിലായി.

കഥ ഇഷ്ടമായി അടുത്ത ഭാഗത്തിന് കാത്തിരിക്കുന്നു.

ഖുറേഷി അബ്രഹാം ⚔️ QA ⚔️

പ്രൊഫസ്സർ ബ്രോ മുൻപ് താങ്കളുടെ കഥകൾ വായിച്ചിരുന്നില്ല, ഇന്ന് രണ്ട് പാർട്ടും കൂടി വായിച്ചു നന്നായി ഇഷ്ടമായി കഥ നല്ല ഒഴുക്കിൽ പോകുന്നുണ്ട്, ആശംസകൾ…

അടിപൊളി ആയിട്ടുണ്ട് ??വല്ലാത്ത നിർത്തൽ ആയിപോയി നിർത്തിയത് എന്തായാലും അടുത്ത പാർട്ടിനു വെയ്റ്റിംഗ് ആണ്