അളകനന്ദ 4 [Kalyani Navaneeth] 175

പിറ്റേന്ന് വൈകിട്ട് എല്ലാവരും ഉത്സവത്തിന് പോകാൻ റെഡി ആയി …. ഞാൻ ഒരു സിമ്പിൾ പച്ച കളർ സാരിയാണ് ഉടുത്തതു … മുടി പിറകിൽ കോതി വച്ചു …. എനിക്കറിയാം സാറിന് അധികം തിളക്കം ഒന്നും ഇഷ്ടമല്ലെന്ന് …. പക്ഷെ സർ എന്നെ കണ്ട ഭാവം പോലും നടിച്ചില്ല …..

ഇന്നലെ ഇത്രയധികം പ്രണയത്തോടെ എന്നെ നോക്കിയ ആൾ, ഇന്ന് എന്നെ മൈൻഡ് പോലും ചെയ്യില്ലന്നു ആയപ്പോൾ എനിക്ക് സങ്കടം വന്നു ….. എന്നാലോ അമ്മയുടെയും , ചേച്ചിമാരുടെയും സാരിയെ പറ്റിയൊക്കെ പുകഴ്ത്തി പറയുന്നും ഉണ്ട് ….

അവരുടെ കൂടെ ഞാൻ ഉണ്ടെന്നു പോലും ശ്രദ്ധിക്കുന്നില്ല …. അമ്പല മുറ്റത്തെത്തിയിട്ടും , അളിയന്മാരുടെ തോളിൽ കയ്യിട്ട് വിശേഷങ്ങൾ പറയുമ്പോഴും , ഞാൻ സാറിനെ പാളി നോക്കി …

.ഇല്ല എന്റെ തോന്നൽ അല്ല എന്നെ ശ്രദ്ധിക്കുന്നില്ല അത് തന്നെയാണ് സത്യം …… എന്റെ നീൾമിഴികളിൽ ഒഴുകാൻ വിതുമ്പി നിന്നൊരു പുഴ ….

നാടകം ആ സ്റ്റേജിൽ ,…. ഗാനമേള ഈ സ്റ്റേജിൽ,…എന്നൊക്കെ പറഞ്ഞു എല്ലാവരും കൂടി അങ്ങോട്ടും ഇങ്ങോട്ടും ഒക്കെ എന്നെയും വലിച്ചു കൊണ്ട് പോകുമ്പോഴും ഞാൻ ഏതോ ലോകത്തു ആയിരുന്നു ….

ഈ തിരക്കിനിടയിൽ ഒന്നും കരയാൻ പോലും പറ്റുന്നില്ലല്ലോ … പലപ്പോഴും തുളുമ്പി വന്ന മിഴികൾ, നിയന്ത്രിക്കാൻ ഞാൻ നന്നേ പാടുപെട്ടു …. എങ്ങനെ എങ്കിലും വീട്ടിൽ എത്തിയാൽ മതിയെന്നായി …..

ഇതൊന്നും കഴിയാതെ ആരും വീട്ടിലേക്കു പോകില്ലെന്ന് മനസ്സിലായപ്പോൾ , ഞാൻ അമ്മയോട് പറഞ്ഞു , എനിക്ക് വീട്ടിൽ പോകാൻ തോന്നുന്നു അമ്മെ…, തലചുറ്റുന്നു , ഉറക്കം വരുന്നു എന്നൊക്കെ ….

തല ചുറ്റുന്നോ ,,? എന്നാൽ ഒരു കാര്യം ചെയ്യാം … വൈശാഖിനെ കൂട്ടി വിടാം , വീട്ടിൽ പോയി റസ്റ്റ് എടുത്തോളൂ, നന്നായി ഒന്ന് ഉറങ്ങുമ്പോൾ എല്ലാം ശരിയാകും …. സാറിനെ വിളിച്ചു എനിക്ക് വയ്യ വീട്ടിൽ കൊണ്ട് പോകാൻ ‘അമ്മ പറഞ്ഞപ്പോൾ ,…. സാർ എന്നെ നോക്കിയോ എനിക്ക് അറിയില്ല …..

ഈ നേരം മുഴുവനും ഒരു നോട്ടം പോലും, നോക്കാത്തയാൾ ഇനി നോക്കുമെന്നു തോന്നിയില്ല …..

ഒരു താക്കോൽ അച്ഛന്റെ കയ്യിൽ ഉണ്ട് .. നിങ്ങൾ കിടക്കും മുന്നേ …താക്കോൽ ഡോറിൽ നിന്നും എടുത്തു മാറ്റിയേക്കണേ …. പോകാൻ നേരം ‘അമ്മ പറഞ്ഞു …

തല ചുറ്റൽ തോന്നിഎന്ന് ‘അമ്മ പറഞ്ഞത് കൊണ്ടാവാം , സർ എന്റെ കയ്യിൽ പിടിച്ചു, ” പതിയെ വാ ” എന്ന് പറഞ്ഞു ….

ആ തിരക്കിൽ നിന്നു മാറി … ഒരു ഓട്ടോ വിളിച്ചു …. ഓട്ടോയിൽ എന്നോടു ചേർന്നിരുന്നു … “എന്തുപറ്റി ” എന്ന് ചോദിക്കുമ്പോൾ ഞാൻ മനഃപൂർവം ഒന്നും മിണ്ടിയില്ല ….. മിണ്ടിയാൽ സകല നിയന്ത്രണവും അവിടെ പോകും എന്നറിഞ്ഞു കൊണ്ട് തന്നെ ഞാൻ കരച്ചിൽ അടക്കി പിടിച്ചു….

ഒടുവിൽ വീടെത്തിയപ്പോൾ … സർ എന്റെ നന്ദൂട്ടന് എന്തുപറ്റിയെന്നു ചോദിച്ചതും , ഞാൻ ആ നെഞ്ചിൽ വീണു ഏങ്ങലടിച്ചു കരഞ്ഞു …..

” ഈ നേരം വരെ എന്താ എന്നെ നോക്കാതിരുന്നേ …..? എത്ര നേരം ഞാൻ നോക്കി നോക്കി നിന്നുവെന്നു അറിയോ …? എന്നിട്ടും ഒരു വട്ടം പോലും എന്നെ നോക്കാതിരിന്നപ്പോൾ എന്റെ നെഞ്ച് പൊട്ടുകയായിരുന്നു….”

അതിനുള്ള മറുപടിയായി മുഖം മുഴുവൻ ചുംബനം കൊണ്ട് മൂടുകയായിരുന്നു ….. എന്റെ മുഖം കയ്യിലെടുത്തു കൊണ്ട് സർ പറഞ്ഞു,… “നിന്നെ നോക്കിയാൽ എനിക്ക് എന്ന്നെ നഷ്ടപ്പെടും എന്ന് തോന്നി , അത്രയും ഞാൻ നിന്നെ സ്നേഹിക്കുന്നു നന്ദാ …

ആ നിമിഷം ലോകത്തിലെ ഏറ്റവും ഭാഗ്യവതി ഞാൻ ആണെന്ന് തോന്നിപോയി ….

ഇഷ്ടമാണെന്നു സാറിന്റെ വായിൽ നിന്നും കേൾക്കാൻ ഒരു ജീവിതം മുഴുവൻ ഉഴിഞ്ഞു വച്ചവൾക്കു കിട്ടിയ വരം ….

ഇനി ഞാൻ കുഞ്ഞേട്ടാന്നു വിളിച്ചോട്ടെ ….? അതു മുഴുമിയ്ക്കാൻ സമ്മതിക്കാതെ ഉമ്മകൾ കൊണ്ട് മൂടുമ്പോൾ … താൻ സ്നേഹിക്കുന്നതിലും എത്രയോ ഇരട്ടി സാർ എന്നെ സ്നേഹിക്കുന്നു എന്ന് തോന്നി …..

എപ്പോഴോ അഴിഞ്ഞുലഞ്ഞ മുടിയുമായി സാറിന്റെ നെഞ്ചിൽ തല വച്ചു കിടക്കുമ്പോൾ…. ഞാൻ ചോദിച്ചു , ഒരു കാര്യം ചോദിച്ചാൽ സത്യം പറയുമോ …? മും ചോദിക്കു ,… എപ്പോഴെങ്കിലും , ഞാൻ വളർത്തു ദോഷം ഉള്ള പെണ്ണാണെന്ന് തോന്നിയിട്ടുണ്ടോ ….?

അതിനുത്തരം കൊടുക്കാതെ അവളുടെ മാറിലേക്ക് വൈശാഖ് മുഖം പൂഴ്ത്തി

..അവിടെ നന്ദയുടെ സ്വപനവും ജീവിതവും എല്ലാം പൂവണിയുകയായിരുന്നു . … നിള പോലെ….. ഒരു പ്രണയ കവിത പോലെ…..

അവസാനിച്ചു ….