ഇവിടെ ഇരുന്നോളൂ….. ? 1775

അന്ന് ഒരു ഹർത്താൽ ദിവസം ആയിരുന്നു……

പ്രതിപക്ഷ പാർട്ടിയിലെ ഒരു ചോട്ടാ നേതാവിനെ ആരോ ഇരുട്ടു വാക്കിനു കിട്ടിയപ്പോ നന്നായി പെരുമാറി…. പോരെ പൂരം….

മിന്നൽ ഹർത്താൽ….

തലേ ദിവസം ഒരു ജോലി കാര്യത്തിന് വേണ്ടി എറണാകുളം വരെ പോയിട്ട് ആകെ കുടുങ്ങി പോയി….

ഇന്റർവ്യൂ ഒക്കെ പറഞ്ഞ സമയത്തിന് തന്നെ നടന്നു…. തിരിച്ചു കണ്ണൂർക്ക് വരാൻ ബസിനു ബുക്ക് ചെയ്തിരുന്നു… പക്ഷെ ഇനീപ്പോ ബസ് കാത്തിരുന്ന ഇരുന്നേടത്ത് ആവും എന്നുള്ളൊണ്ട് നേരെ റെയിൽവേ സ്റ്റേഷനിലേക് വെച്ചു പിടിച്ചു…

എറണാകുളത്തുന്നു എടുക്കുന്ന വണ്ടി ആയതു കൊണ്ട് സീറ്റ് കിട്ടി…. അര മണിക്കൂർ കഴിഞ്ഞ് വണ്ടി എടുക്കുമ്പോഴേക്കും കമ്പാർട്ട്മെന്റ്റ് ഫുള്ള് ….

ആലുവയിൽ ഇറങ്ങിയതിലും കൂടുതൽ ആള്ക്കാര് കേറി….. ചാലക്കുടി എത്തിയപ്പോഴേക്കും ശ്വാസം കിട്ടാത്ത അവസ്ഥ ആയി….

ട്രെയിൻ നീങ്ങി തുടങ്ങിയപ്പോഴേക്കും കലശലായ മൂത്ര ശങ്ക…. സഹിച്ചിരിക്കുകയെ വഴി ഉള്ളു….. ടോയ്‌ലെറ്റിൽ പോയാൽ തിരിച്ചു വരാൻ പറ്റുവോ എന്ന് പോലും പറയാൻ പറ്റില്ല…. പിന്നല്ലേ സീറ്റ്….

തൃശ്ശൂരിന് ഒരു അമ്മ കൈകുഞ്ഞുമായി കയറി… ഒരു ചുന്ദരി വാവ…. കഷ്ടി ഒരു വയസ്സ് കാണും….

അവരുടെ നിൽപ് കണ്ടിട്ട് സങ്കടം തോന്നി…..

” ഇവിടെ ഇരുന്നോളൂ…. ”

ആ അമ്മയുടെ മുഖത്തു ആശ്വാസം….

ഒറ്റക്കാലിൽ നിന്നും അടുത്തുള്ളവന്റെ കാലിൽ ചവുട്ടിയും കുറച്ചു നേരം എയറിൽ നിന്നും ഹർത്താൽ പ്രഖ്യാപിച്ചവന്റെ തന്തക്ക് വിളിച്ചും ഷൊർണുർ എത്തിച്ചു…..

ഷൊർണുറിൽ ഒരുപാടുപേര് ഇറങ്ങാനുണ്ടായിരുന്നു…. അതിലും അധികം പേര് കയറാൻ പുറത്തു കാത്തു നില്കുന്നത് കണ്ടപ്പോഴേ പാതി ജീവൻ പോയി…

ഒറ്റ ലക്ഷ്യമേ ഉണ്ടാരുന്നുള്ളു… ആരെ കൊന്നിട്ടാണേലും ഒരു സീറ്റ്….

ആൾകാർ ഇറങ്ങി തീരാറായെന്നു കണ്ടപ്പോ ആ അമ്മയുടെ തൊട്ടടുത്തിരുന്ന പയ്യൻ എഴുന്നേറ്റ് ഡോറിനടുത്തേക് നീങ്ങി….

കയ്യിലിരുന്ന ഹാൻഡ്ബാഗ് സീറ്റിൽ വെച് ആ അമ്മ എനിക്ക് നേരെ തിരിഞ്ഞു…

വാ… സീറ്റ് പിടിച്ചിട്ടുണ്ട്….

അവരുടെ കരുതലിൽ മനസ്സ് നിറഞ്ഞ ആ ഒരു നിമിഷം… പിന്നിൽ നിന്ന ആൾ മുന്നിൽ കേറി ആ സീറ്റിൽ ഇരുന്നു…

വാവേ… ദേ അച്ഛ വന്നിറ്റാ ……

വീണ്ടും എയറിൽ കയറിയ ഞാൻ കണ്ണൂരിൽ എത്തിയപ്പോഴാണ് പിന്നെ ഭൂമിയിൽ തൊട്ടതു….

ശുഭം…
എല്ലാവര്ക്കും ഹാപ്പി ജർണി…..