?എൻ്റെ ടീച്ചർ അഥവാ എൻ്റെ ചേട്ടത്തിയമ്മ 8?[ADM] 1527

മഴയുടെ ശബ്ദത്തെയും  എന്റെ ഏങ്ങലടിയെയും വകഞ്ഞുമാറ്റികൊണ്ട് സ്നേഹത്തോടെയുള്ള ആ ഒരു വിളി മതിയായിരുന്നു എനിക്ക് പകുതി ആശ്വാസം കിട്ടാൻ…………….

“എണീക്കെടാ…………”വീണ്ടും അതെ സ്വരത്തിൽ പറഞ്ഞതോടെ ഞാൻ കെട്ടിപ്പിടുത്തം അയച്ചു ആ തോളിൽ നിന്നും മുഖമുയർത്തി ഏടത്തിയുടെ മുഖത്തേക് നോക്കി……………

സന്തോഷം കൊണ്ടാണോ സങ്കടം കൊണ്ടാണോ അല്ലെങ്കിൽ മറ്റെന്തെങ്കിലും കൊണ്ടാണോ എന്നൊന്നും അറിയില്ല ആ കണ്ണുകളും നിറഞ്ഞിരുന്നു………..

എന്റെ പുറത്തുനിന്നും ഊർന്നിറങ്ങിയ ആ കൈകളിൽ ഒന്ന് വീണ്ടും ഉയർന്നു വന്നു എന്റെ കവിളിൽ തലോടി……..

“ആരും ഒന്നും അറിഞ്ഞിട്ടില്ല……………ആരും ഒന്നും അറിയുകയും വേണ്ട……………..ഒരിക്കൽ കൂടി ആ കുടുംബത്തിൽ ഒരു വിള്ളലുണ്ടാക്കാൻ എനിക്ക് താല്പര്യമില്ല അതിനു ഞാൻ സമ്മതിക്കുകയുമില്ല……………”

അത് കേട്ട് നില്ക്കാൻ പോലും ഉള്ള ത്രാണി എനിക്കില്ലായിരുന്നു……….അത്രയ്‌ക്കും അധഃപതിച്ചു പോയിരുന്നു ഞാൻ…………തലകുനിച്ചു തയേക്ക് നോക്കി നിൽക്കുന്ന എന്റെ കീയ് താടിയിൽ പിടിച്ചുയർത്തിക്കൊണ്ട്  എന്റെ മുഖത്തേക്ക് നോക്കിക്കൊണ്ട് അവൾ തുടർന്നു………..

“നീയായിട്ട്………..അന്ന് രാത്രി നടന്ന കാര്യം ഒരാളോടും പറയില്ലെന്ന് സത്യം ചെയ്യ്………..”കീയ്ത്താടിയിൽ പിടിച്ച കൈ എനിക്ക് നേരെ നീട്ടികൊണ്ട് അവൾ പറഞ്ഞതും ഞാൻ വീണ്ടും ഒരു ഞെട്ടലോടെ അവളുടെ മുഖത്തേക്ക് നോക്കി……………

“നോക്കണ്ട……………..നിന്നെ ഇതേ നിസ്സഹായാ അവസ്ഥയിൽ  ഞാൻ അവസാനമായിട്ട് കണ്ടത് രണ്ടര വര്ഷം മുൻപ് എന്റെ സ്വന്തം വീട്ടുമുറ്റത്തു വെച്ചിട്ടാ………………അതിനു ശേഷം ഒരുപാട് ദുരവസ്ഥ അനുഭവിച്ചിട്ടുണ്ട് നമ്മൾ രണ്ടാളും………….ഇനി അത് പാടില്ല……………..സത്യം ചെയ്യ്…………..”

ഇതൊക്കെ സത്യമാണോ മിഥ്യയാണോ എന്നൊന്നും മനസിലാവാതെ ഒരു ശിലപോലെ ഞാൻ ആ ദുർഗാ ദേവിയുടെ മുൻപിൽ നിന്നു………….