?കരിനാഗം 3? [ചാണക്യൻ] 198

മഹി ഭയ്യയോട് ചോദിക്കണോ വേണ്ടയോ എന്ന് ആലോചിച്ചുകൊണ്ടിരുന്നു.

പക്ഷെ അപ്പോഴേക്കും അറിയാതെ അവൾ അത്‌ ചോദിച്ചു പോയി.

“ഈ കണ്ണുകൾ നേരത്തെ……”

പറഞ്ഞു മുഴവനാക്കാതെ അവൾ നിർത്തി.

മഹിയുടെ മുഖം പൊടുന്നനെ മ്ലാനമായി.

അങ്കിത ചോദിച്ചത് അബദ്ധമായി പോയോ എന്നോർത്തു.

തന്റെ മണ്ടത്തരത്തെ അവൾ സ്വയം പഴിച്ചു.

പക്ഷെ അപ്പോഴേക്കും അവന്റെ ചുണ്ടുകളിൽ ഒരു പുഞ്ചിരി വിടർന്നു.

“ഞാൻ പണ്ടെ അങ്ങനാ അങ്കിത………..എനിക്ക് കലശലായ ദേഷ്യം വരുമ്പോ കണ്ണുകൾ അങ്ങനെ മാറും………പിന്നെ കുറച്ചു കഴിഞ്ഞു ശരിയാവും”

നിസാരമട്ടിൽ അവനത് പറഞ്ഞു തീർത്തു.

എങ്കിലും അല്പം ഭയം അവളിൽ അവശേഷിച്ചിരുന്നു.

മറുത്തെന്തെങ്കിലും പറയുന്നതിന് മുന്നേ വാടിയ ചെമ്പിൻ തണ്ട് പോലെ അവൾ അവന്റെ കൈകളിലേക്ക് കുഴഞ്ഞു വീണു.

കരഞ്ഞു കലങ്ങിയ ആ മിഴികൾ കൂമ്പിയടഞ്ഞു.

അവളെ കയ്യിൽ പതിയെ കോരിയെടുത്തുകൊണ്ട് മഹി റൂം വിട്ടു വെളിയിലേക്കിറങ്ങി.

പുറത്ത് നിന്നും കേൾക്കുന്ന ഒച്ചപ്പാടുകൾ അടഞ്ഞ വാതിലിനിപ്പുറത്തു നിന്നും സിന്ധൂരിയെ അസ്വസ്ഥയാക്കി.