?അഭിമന്യു?5 [Teetotaller] 362

ആ നിമിഷം അവന്റെ കണ്ണുകളിൽ ഇരുട്ടു പരന്നു…. നേത്രയുടെയും കാളിയുടെയും അലർച്ച ഇരമ്പൽ പോലെ അവന്റെ കാതുകളിൽ ആഞ്ഞടിച്ചു….. സ്റ്റീറിങ്ങിൽ ഇരുന്ന അവന്റെ കൈകൾ അയഞ്ഞു പോയി….

 

 

 

****************************************************

 

 

നിശബ്ദമായ ഒരിടം….. എങ്ങും കൂരിരുട്ട്….

അഭിമന്യു പതിയെ കണ്ണുതുറന്നു… അതേ ഇരുട്ടാണ്…. തനിക്ക് പരിചയമുള്ള തരം ഇരുട്ട്…. ശാന്തമായ നിശ്ചലമായ സ്ഥലം….മൂക്കിൻ തുമ്പിലേക്ക് അരിച്ചിറങ്ങുന്ന രക്തത്തിന്റെ ഗന്ധം ഈ സ്ഥലത്തെ തനിക്ക് ചിരപരിചിതമായൊന്നാണെന്നു ഓർമ്മിപ്പിക്കുന്നു…..

 

 

ഇനി താൻ കാതോർത്തു നിൽക്കുന്നത് ആ ശബ്ദത്തിനു വേണ്ടിയാണ്…. മരണം….

പെട്ടെന്ന് തന്നെ അവനരികിലേക്ക് ഒരു കുതരയുടെ കുളമ്പടി ശബ്ധം അടുത്തു വന്നു….

 

 

“ഞാൻ ഇവിടെ തന്നെയുണ്ട് … നിനക്ക് വേണ്ടി കാത്തിരിക്കുകയാണ് ….”

 

 

“വേണ്ടാ… ഇല്ലാ…. അതിന് സമയമായില്ല….”

 

 

“എന്റെ കൂടെ പോരൂ… ”

 

 

“ഇനിയും ഇനിയും ഒരുപാട് തനിക്ക് ചെയ്തു തീർക്കാൻ ഉണ്ട്… തന്നെ കാത്തിരിക്കുന്ന ഒരുപാട് പേരുണ്ട്‌….വയ്യ ഇപ്പോൾ ഈ സമയം അതിനു ഒട്ടും അനുയോജ്യമല്ല….”

 

 

“മ്മ്….. അങ്ങേക്ക് വേണ്ടി കാത്തിരിക്കുകയാണ് ഞങ്ങൾ….”

 

 

“ഇല്ല…. എന്റെ വിശ്വാസങ്ങൾ… മൂല്യങ്ങൾ …അസ്തിത്വം … ഇവയെ ചുട്ടെരിയ്യുന്ന തീയിലാഴ്ത്തി ഞാൻ വരില്ല….”