?അഭിമന്യു?5 [Teetotaller] 362

എന്തിനും ഒരു ചെറു ചിരിമാത്രമായിരുന്നു അവന്റെ മറുപടി…. അവർക്കിടയിൽ വന്നു ചേർന്ന ഏതാനും നിമിഷത്തെ നിശബ്ദതയിൽ അവൻ ഫ്രണ്ട് മിററിലൂടെ നേത്രയെ ഇടം കണ്ണിട്ടുനോക്കി….

ദേഷ്യം കൊണ്ട് ഇരുകവിളും ചുവന്നു തുടുത്തിട്ടുണ്ട് , ചെഞ്ചോര ചുണ്ടുകളും നീണ്ട മിഴികളും കൂർത്തിരിക്കുന്നു… വിരലുകൾ ആ നീലചുരിതാറിന്റെ വശങ്ങളിൽ തെരുപിടിച്ചുകൊണ്ടിരുന്നു….

ദേഷ്യമാണ് തന്നോട് , പരിഭവമാണ് തന്നോട് , വെറുപ്പാണ് തന്നോട് എന്തിനെന്നറിയാതെ……

മുത്തശ്ശൻ ഇന്നലെ ഇക്കാര്യം പറഞ്ഞപ്പോൾ നിലത്തൊന്നും അല്ലായിരുന്നു താൻ… അവൾക്കൊപ്പമുള്ള ഓരോനിമിഷവും തനിക്ക് അമൂല്യമാണ്…. ചുറ്റുമുള്ള പലതും മറന്നു പോകുന്നതും പലപ്പോഴും താൻ വാക്കുകൾകൊണ്ട് നിരായുദ്ധനാവുന്നതും ഇവൾക്ക് മുന്നിൽ മാത്രമാണല്ലോ….. എന്തായാലും അതിനുള്ളത് കിട്ടി…

അവളുടെ വാക്കുകൾ തന്നിൽ കാരമുള്ളുപോലെ തറച്ചു കയറുന്നു , അതിൽ നിന്നും ചോരപൊടിയുന്നു എന്നിട്ടും എന്തേ തനിക്കവളെ വെറുക്കുവാൻ മാത്രം സാധിക്കുന്നില്ല…..

നിരാശയോടെ പലതും ഓർത്തുകൊണ്ട് അവൻ ആ കാർ വിദ്യാസരസ്വതി arts and science കോളേജിന്റെ ക്യാമ്പസിലേക്ക് ഓടിച്ചു കയറ്റി….

കാർ നിന്നതും അവൾ പെട്ടെന്ന് തന്നെ ഡോർ തുറന്നു പുറത്തേക്കിറങ്ങി ശക്തിയായി അടച്ചു….

” വൈകുന്നേരം നാലാവുമ്പോ ഇങ്ങോട്ടേക്ക് കെട്ടിയെടുത്താ മതി…കേട്ടല്ലോ… ”

അതും പറഞ്ഞു ബാഗും തോളിലിട്ട് അവനെ കൂസാതെ അവൾ മുന്നോട്ട് നടന്നു…. തന്നെയാരോ പിന്തുടരുന്നു എന്നു തോന്നിയ അവൾ തിരിഞ്ഞു നോക്കി…

” നീ നീ എന്താ പോയില്ലേ..? ന്താ നിന്റെ കയ്യിൽ ..നോക്കട്ടെ ആരുടെയാ ഈ ബാഗ്…? ഇതൊക്കെ കൊണ്ട് നീ എവിടേക്കാ….”

അത് ചോദിച്ചതും എന്തൊവന്നു ഇടിച്ചതും അവൾ നിലത്തേക്ക് കൽതെറ്റി വീഴാൻ ആഞ്ഞു…