പണ്ടും ഞാനിങ്ങനെ തന്നായിരുന്നു. അച്ഛനെ സ്വപ്നം കാണും, ഒരു പിടി തുണിയിൽ തൂങ്ങി നിന്നടുന്നത്. അന്നും ഇതെപ്പോൽ മനസ്സിനെ ഭയം കീഴ്പ്പെടുത്തുമ്പോ അമ്മയായിരുന്നു തണലേകിയത്…!
അന്ന് അച്ഛൻ, ഇന്ന്… ഇന്നെന്റെ പൊന്ന് മാളൂ…!
…. …. …. …. …. …. …. …. ?
ഭയപ്പെടുത്തുന്ന സ്വപ്നം പിന്നെ വന്നിരുന്നില്ല., അതിനാൽ തന്നെയാവാം അല്പം സമാധാനത്തോടെ ഉറങ്ങിയതും. ഉറക്കം വിട്ട് മാറി കണ്ണുകൾ തുറക്കുമ്പോ കാണുന്നത്, അടുത്തേക്ക് വലിച്ചിട്ട കസേരയിൽ ഇരുന്നുറങ്ങുന്ന അമ്മയേയാണ്, അപ്പോഴും എന്റെ കൈയേൽ മുറുകെ പിടിച്ചിട്ടുമുണ്ടാ പാവം…!
“അമ്മ… അമ്മ…”
“അഹ് നീ എണീച്ചോ…?”
“മുറീ പോയി കിടന്നൂടായിരുന്നോ…?”
“ഏയ്‌, കുഴപ്പം ഇല്ലടാ. പേടിച്ചിട്ട് തന്നാ ഇവിടെ തന്നിരുന്നേ…! പേടിയൊക്കെ മാറിയില്ലേ മോന്റേ…?”
“മ്മ്., മാറിയ പോലയാ. അമ്മ കൂടെയുള്ളപ്പോ ഒരു സമാധാനാ…!”
“മക്കള് പോയി മുഖോക്കെ കഴുകീട്ട് വാ, അമ്മ തേയില വെള്ളം അനത്താം…!”
സാരി തുമ്പിനാൽ മുഖമൊക്കെ ഒപ്പിയമ്മ ധൃതി പിടിച്ച പോലാണ് വെളിയിലേക്ക് ഇറങ്ങിയത്.
നിർത്താതെയുള്ള ഫോൺ റിങ് കേട്ടാണ് ഞാൻ ബാത്‌റൂമിൽ നിന്നുമിറങ്ങുന്നത്.
ഹരിയാണ്…!
“എന്താടാ…?”
“ആ തന്തക്ക് പിറക്കാത്തവൻ ഇറങ്ങീട്ടുണ്ടെടാ, ആദി…!”
ഓരോ ദിവസവും പ്രതീക്ഷിച്ചത് തന്നാണ് ഇന്ന് അവനിൽ നിന്നും കേട്ടതും അതിനാൽ തന്നെ പ്രത്യേകിച്ച് മാറ്റമൊന്നും എനിക്കില്ലായിരുന്നു.
“ആദി… ആദി… കേൾക്കുന്നുണ്ടോ…?”
“മ്മ്…!”
“എന്നിട്ടെന്താടാ ഒന്നും മിണ്ടാത്തെ…?”
“ഞാനെന്ത് മിണ്ടാനാ ഹരി…?”
“ടാ.., നമ്മടെ മാളൂട്ടിയേ കൊന്നവനാടാ ആ പന്ന… നിയമം പേരിന് വേണ്ടീട്ട് മാത്രം ഒന്നോ രണ്ടോ നാൾ ജയിലിലിട്ടു. പണം കൊണ്ടും അവന്റെ പ്രായം കൊണ്ടും സുഖമായി അവനിറങ്ങേ ചെയ്തു. നമ്മളിങ്ങനെ ഇരുന്നാൽ എങ്ങനാടാ…? കൊല്ലണ്ടേണ്ടാ ആ പട്ടിയേ…?”
“കൊന്നിട്ട്… കൊന്നിട്ട് ജയിലിൽ പോയി കിടക്കണം എന്നാണോ ഹരി നീ പറേണെ…? അവള് പോയാ വിഷമം താങ്ങാൻ കൂടെ കഴിയാതെ ഉരുകി ജീവിക്കുന്നൊരാള് ഇവിടുണ്ട്. ഇനി ഓരോന്ന് കാണിച്ച് കൂട്ടി അതിനെ വീണ്ടും നോവിക്കാൻ എനിക്ക് പറ്റില്ലാ. പിന്നെ നീ പറഞ്ഞില്ലേ, മാളൂട്ടിയേ കൊന്നവനെന്ന്., ശെരിക്കും… ശെരിക്കും അവളെ കൊന്നത് ഞാൻ തന്നല്ലേ ടാ…!”
“ടാ… ഞാൻ അങ്ങനൊന്നും വിചാരിച്ചല്ല ടാ, വിഷമം കൊണ്ടാ…! അവനിനിയും നമ്മക്കിടയിൽ തന്നെ സുഖിച്ച് ജീവിക്കുന്നത് കാണാൻ വയ്യാത്തത് കൊണ്ടാ.”