❤️✨️ശാലിനിസിദ്ധാർത്ഥം12✨️❤️ [??????? ????????] 379

അത് കേട്ടതും അർജുന്റെ മുഖത്ത് എന്തെന്നില്ലാത്ത വിഷമം നിറഞ്ഞു.

ഇനി സിദ്ധുവെങ്ങാനും അവളോട് സമ്മതം മൂളുമോന്നു അവന് സംശയമുണ്ടായിരുന്നു.

“ഏയ്‌ ഇല്ലടോ രക്ഷാ… താൻ പൊയ്ക്കോളൂ… നമ്മൾക്കത് വേറൊരിക്കലാകാം. തല്ക്കാലം എനിക്കിന്ന് എന്റെ കൂട്ടുകാരോടൊപ്പം ഫുഡ്‌ കഴിക്കാൻ പോകേണ്ടതുണ്ട്… എന്തായാലും ക്ഷണിച്ചതിനു താങ്ക്സ്…”

സിദ്ധാർഥ്, രക്ഷിതയുടെ പിടി വീടിയിച്ചു കൊണ്ട് ആ ക്ഷണം നിരസിച്ചു.

“പ്ലീസ് സിദ്ധാർഥ്… ഒരു തവണയെങ്കിലും എന്റെകൂടെയൊന്നു ഭക്ഷണം കഴിക്കാൻ വന്നുകൂടെ.. പ്ലീസ്. അർജുൻ വേണമെങ്കിൽ കാന്റീനിലേക്ക് പൊയ്ക്കോളൂ.” എന്നാൽ രക്ഷിത അവളുടെയാ പിടിവിട്ടില്ല.

“സാധ്യമല്ല രക്ഷിതാ… ഇന്ന് എന്റെ മനസ്സ് ഒട്ടുംതന്നെ ശെരിയല്ല. നിങ്ങളുടെ കൂടെ വേറൊരിക്കൽ ഞാൻ വരാം.”

” പറ്റില്ല.. എനിക്കറിയാം സിദ്ധാർഥ് എന്ത് കൊണ്ടാണ് ഒഴിഞ്ഞു മാറുന്നതെന്നു.. ആ പെണ്ണ്, ശാലിനി… എപ്പോഴും അവളെ കുറിച്ചല്ലേ നിന്റെ ചിന്ത… നീ അതു കൊണ്ടാണിങ്ങനെ പെരുമാറുന്നത്…” രക്ഷിത, തന്റെ പിടി കൂടുതൽ മുറുക്കിക്കൊണ്ട് പതിഞ്ഞതും ഉറച്ചതുമായ ശബ്ദത്തിൽ പറഞ്ഞു.

കാന്റീനിലേക്കുള്ള വഴിയിൽ വെച്ച് ഇത്തരമൊരു സംഭവം നടക്കുന്നതിനിടയിൽ ആ വഴിയേ പോകുന്ന വിദ്യാർഥികളും, മറ്റുള്ളവരുമെല്ലാം അത് ശ്രദ്ധിക്കാൻ തുടങ്ങിയിരുന്നു…

“എന്താ നീ പറഞ്ഞേ.. ശാലിനിയെ കാരണമാണ് ഞാൻ ഇങ്ങനെ പെരുമാറുന്നതെന്നോ…??? അതേടി… അത് കൊണ്ട് തന്നെയാ ഞാനിങ്ങനെ പെരുമാറുന്നത്. മേലാൽ എന്റെ പേഴ്‌സണൽ കാര്യങ്ങളിൽ നീ ഇടപെടരുത്… കേട്ടോടി…”

അത് പറയുമ്പോൾ സിദ്ധാർഥിന്റെ സ്വരം, വളരെയധികം പരുഷവും, കണ്ണുകൾ അഗ്നിസമാനം ജ്വലിക്കുന്നത് പോലെയും ആയി തീർന്നു. അവനെന്നിട്ട് തന്റെ കൈകൾ അവളിൽ നിന്ന് വലിച്ചെടുത്തു. അതോടെ തന്റെ മുഖത്ത് അടികിട്ടിയത് പോലെ, രക്ഷിത നിന്നു പോയി. അവൾക്ക് സിദ്ധാർഥിന്റെ കണ്ണുകളിലേക്ക് നോക്കാൻ ഭയമായി.