❤️✨️ശാലിനിസിദ്ധാർത്ഥം12✨️❤️ [??????? ????????] 379

“എടാ അവിടെ പോയിരിക്കല്ലേ… നീ ഇങ്ങു വാ. അത് ഗേൾസിനുള്ള ഏരിയയാണ്…” സിദ്ധാർഥിനെ ബാക്ക് ബെഞ്ചുകളിലിരുന്ന പയ്യന്മാർ തിരിച്ചു വിളിച്ചുവെങ്കിലും അവനത് കേൾക്കാൻ പോയില്ല.

ആ ക്ലാസ്സിലെ ഗേൾസിന്റെയെല്ലാം ശ്രദ്ധ സിദ്ധാർഥിൽ മാത്രമായിരുന്നു. അവനാ പയ്യൻ മാത്രം അവിടെ ഫ്രണ്ട് ബെഞ്ചിൽ ഒറ്റയ്ക്കിരിക്കുന്നത് കണ്ട് ആ മൂന്നു ക്ലാസ്സിലെയും പെൺകുട്ടികൾക്ക് സഹതാപം തോന്നി.

വളരെയധികം ആകർഷണീയത തോന്നിക്കുന്ന ആ യുവാവിന്റെ കൂടെ ഇരിക്കുവാനും, അവനോട് സംസാരിക്കുവാനും അവർക്കെല്ലാവർക്കും മോഹം തോന്നിയിരുന്നു.

കൂടാതെ കഴിഞ്ഞ ആഴ്ചയിലെ സംഭവം കാരണം അവനിപ്പോൾ അവരുടെയെല്ലാം മനസ്സിൽ, നേരെത്തെ കോളേജിൽ ധനുഷിനുണ്ടായിരുന്ന അതേ സ്ഥാനമാണ് ഉണ്ടായിരിക്കുന്നത്. ഇപ്പോഴവന്റെ ആകാരവും പ്രകൃതിയും ഭാവവുമെല്ലാം വളരെയധികം മാറിക്കഴിഞ്ഞിരുന്നു..

“ഹലോ, സിദ്ധാർഥ്… ഞാൻ അങ്ങോട്ടു വന്നോട്ടെ…???” സിദ്ധാർഥിന്റെ ക്ലാസിലെ ഒരു പെൺകുട്ടി അവനെ കൈകാട്ടി വിളിച്ചു.

” ഓ വേണ്ട… ഞാനിവിടെ ഒറ്റയ്ക്ക് ഇരുന്നോളാം താങ്ക്സ്.” അവൻ അവളുടെ അഭർഥ്യന നിരസിച്ചു.

അത് കേട്ടതും അവളുടെ മുഖം കടന്നൽ കുത്തിയത് പോലെ വീർത്തെങ്കിലും അവളാ ഭാവം പുറത്ത് കാട്ടിയില്ല.

‘ഇവനൊന്നു തലയാട്ടി സമ്മതിച്ചു കൂടെ…

ആൺപിള്ളേരായാൽ ഇത്ര തലക്കനം പാടില്ല. വേറേതോ ക്ലാസ്സിലെ പെണ്ണിനെ സംരക്ഷിച്ചെന്നു വെച്ച് ഇവനെന്തിനാ അവളെ കുറിച്ച് മാത്രം ചിന്തിക്കുന്നത്…’

നീയെന്താ രക്ഷാ, ഇങ്ങനെയിരുന്നു പിറുപിറുക്കുന്നത്…? എന്ത് പറ്റി.”

രക്ഷയുടെ അമർഷവും നിരാശയും നിറഞ്ഞ പിറുപിറുക്കൽ കേട്ട്, അവളുടെയെടുത്തിരുന്ന സുപ്രീതയെന്ന പെൺകുട്ടി അവളോട് ചോദിച്ചു.

“ദാ നോക്ക് അവനിവിടെ ഒറ്റയ്ക്കിരിക്കുന്നത് നീ കണ്ടോ…???”

സുപ്രീത :”കണ്ടു.. അതിനെന്താ…???”