❤️✨️ശാലിനിസിദ്ധാർത്ഥം12✨️❤️ [??????? ????????] 379

“ആഹാ വന്നോ…! കോലോത്തെ മൂവർ തമ്പുരാക്കമാർ.. എവിടെ പോയിരിക്കുവായിരുന്നു നിങ്ങള്…” അവന്മാരെ കണ്ടതും ടീച്ചർ അവർക്ക് നേരെ തിരിഞ്ഞു.

സത്യ : “സോറി ടീച്ചറേ ഞങ്ങളിന്ന് ഇവനെ കാരണമാണ് താമസിച്ചത്…”

വിഷ്ണു :”എന്തോ ഭാഗ്യത്തിനു പ്രിൻസിപ്പാളിന്റെ ആൾക്കാർ ഞങ്ങളെ കണ്ടില്ല…”

തന്റെ സഹോദരന്മാർ, തന്നെ ടീച്ചറിന്റെയും, മറ്റു കൂട്ടുകാരുടെയും മുന്നിൽ വെച്ച് കുറ്റപ്പെടുത്തി സംസാരിച്ചത് കാരണം ശിവലോക് ഒന്നും മിണ്ടാനാവാതെ ലജ്ജിച്ച് തലയും താഴ്ത്തി നിന്നു.

“അഹ്‌ മതി മതി.. രാവിലെ തന്നെ കുറ്റപ്പെടുത്തലും തർക്കവുമൊന്നും വേണ്ട… മേലാലിങ്ങനെ ആവർത്തിക്കരുത്. മൂന്നു പേരും കേറിയിരിക്ക്.” ടീച്ചർ അവരോട് കേറിയിരിക്കാൻ ആവശ്യപ്പെട്ടു.

” ദൈവമേ ആരാ ഇത്… സിദ്ധു… അളിയാ നീയെങ്ങനെ ഇത്ര പെട്ടന്ന് റിക്കവറായി…???” സിദ്ധാർഥിനെ കണ്ട് അവർ മൂവരുടെയും മുഖമൊന്നു വികസിച്ചു. പക്ഷേ സിദ്ധാർഥ് ശിവയെ മാത്രം രൂക്ഷമായി നോക്കി.

“എടാ നിനക്കൊന്നു നന്നായിക്കൂടെ, ശിവാ… കോളേജിൽ ഒക്കെ ആയാൽ അൽപ്പം നേരെത്തെയെങ്കിലും നിനക്ക് വന്നൂടെ…നിന്നെ കാരണമല്ലേ ബാക്കിയുള്ളവരും കൂടെ ഇങ്ങനെ താമസിക്കുന്നത്.” സിദ്ധാർഥ് അത് പറഞ്ഞതൽപ്പം ഉറക്കെയായി പോയി.”

‘ങേ… ഒന്ന് പതുക്കെ പറയെന്റെ സിദ്ധു..

ടീച്ചർ കേൾക്കല്ലേ. സോറിയെടാ ഞാനിനിയത് ഒരിക്കലും ആവർത്തിക്കില്ല.” സിദ്ധാർഥ് പറഞ്ഞത് കേട്ട് ശിവ തലയ്ക്കു കൈ വെച്ചു…!

“ആരാടാ അത്…” ടീച്ചർ ബോയ്സിന്റെ ഭാഗത്തേക്ക് തിരിഞ്ഞു. അതോടെ പയ്യൻസസും ഗേൾസും എല്ലാവരും നിശബ്ദരായി, സിദ്ധാർഥിനെ ഉറ്റു നോക്കി കൊണ്ടിരുന്നു.

ക്ലാസ്സിലെ ടീച്ചറിന്റെയടക്കം എല്ലാവരുടെയും കൂർത്ത നോട്ടങ്ങൾ തന്റെ പതിക്കുന്നുവെന്നറിഞ്ഞ സിദ്ധാർഥിന് താൻ പെട്ടന്ന് ഒറ്റപ്പെട്ടത് പോലെ തോന്നി. അവൻ സഹായത്തിനായി അർജുനെയും, ആദമിനെയും, ജയനെയുമെല്ലാം നോക്കിയെങ്കിലും, അവന്മാർ സിദ്ധാർഥിനെ മൈൻഡ് ചെയ്യാതെ;