❤️✨️ശാലിനിസിദ്ധാർത്ഥം12✨️❤️ [??????? ????????] 379

‘ഞാനെങ്ങനെയാണെന്റെ സിദ്ധാർഥ്, നിന്നോടാ സത്യം തുറന്ന് പറയുക… അവൾ.. നിന്റേത് മാത്രമായിരുന്ന അമൃത… അവൾ ഇപ്പോൾ ജീവനോടെയില്ല. അവൾ എന്നേ നമ്മളെയെല്ലാവരെയും വിട്ടു പോയിരിക്കുന്നു… എന്ന ദുഃഖകരമായ സത്യം നിന്നോട് ഞാനെങ്ങനെയാണ് പറയുക…’ അർജുൻ, സിദ്ധാർഥറിയാതെ അവനെ വിഷമത്തോടെ നോക്കി.

” ഡേയ് പിള്ളേരെ…നടന്നു നടന്ന് ബസ്സ്സ്റ്റോപ്പ്‌ എത്തിയതൊന്നും നിങ്ങൾ അറിഞ്ഞില്ലേ…??? ഇപ്പൊ ബസ്സ് വരും ” അപ്പോഴാണ് അവന്മാർ ഇരുവരുടെയും സംസാരം കേട്ട് വിസ്മയിച്ചു നിന്ന നിഖില അവരോടായി ചോദിച്ചത്.

“ഓ സോറി ചേച്ചി… ഞങ്ങളത് പെട്ടനോർത്തില്ല അതാ…” സിദ്ധാർഥ് ചമ്മിപോയി.

അവർ മൂവരും ബസ് കാത്തു നിൽക്കുന്ന ബസ്സ് സ്റ്റോപ്പിൽ, അവരുടെ കോളേജിലുള്ള ചില വിദ്യാർത്ഥിനികൾ അവിടെയുണ്ടായിരുന്നു. സിദ്ധാർഥിനെ നേരെത്തെ കണ്ടു പരിചയമുണ്ടായിരുന്ന അവരിൽ ചിലർ അവനെ കണ്ടതും അത്ഭുതത്തോടെ ഏതൊക്കെയോ പിറുപിറുക്കുന്നത് കണ്ട അർജുൻ, അവരെ രൂക്ഷമായിട്ടൊന്ന് നോക്കിയതും

ആ പെൺകുട്ടികൾ വല്ലാതെയങ്ങു ചൂളിപ്പോയി.

കുറച്ച് നേരം കഴിഞ്ഞപ്പോൾ അവർക്ക് പോകാനുള്ള ലൈൻ ബസ് അവിടെയെത്തിയതോടെ അവരതിൽ മറ്റുള്ളവരോടൊപ്പം കേറി കോളേജിലേക്ക് യാത്ര തുടങ്ങി.

*******************≈«∞»≈*****************

സിദ്ധുവും, അജുവും കോളേജിൽ എത്തുമ്പോൾ സമയം ഒമ്പതേകാൽ ആയിരുന്നു.

സിദ്ധാർഥ്, അർജുനോടൊപ്പം കോളേജ് എൻട്രൻസിലേക്ക് കടക്കുന്ന നേരത്ത് അവിടെയിവിടെയായിട്ട് ഏതാനും കറുപ്പു വസ്ത്രധാരികൾ പാറാവ് നിൽക്കുന്നതായി അവൻ കണ്ടിരുന്നു. അവരുടെ കൈയിൽ ബാറ്റണും ഉണ്ടായിരുന്നു.

“എന്താടാ ഇവിടെയൊരു മൂകത…??? അവന്മാരെ കണ്ട് എല്ലാവരും തലയും കുനിച്ച് ആരുമൊന്നും കളിച്ച് ചിരിച്ചു സംസാരിക്കുന്നതൊന്നും കാണുന്നില്ല…??? പിന്നെ അവിടെയെന്താ പണി നടക്കുന്നത്. എല്ലായിടത്തും സിസിടിവി ക്യാമെറകൾ ഫിറ്റൊക്കെ ചെയ്യുന്നുണ്ടല്ലോ. എന്താ ഇവിടെ നടക്കുന്നത്…???”