❤️✨️ശാലിനിസിദ്ധാർത്ഥം12✨️❤️ [??????? ????????] 379

“നീയെന്നോട് ക്ഷമിക്കടാ… ഈ ലോകത്ത് എതിരെ എന്ത് വന്നാലും എതിരിടാൻ കെൽപ്പുള്ള നിന്നെ, ഞാൻ പക്ഷേയാ അപകടകരമായ ഘട്ടത്തിൽ തനിച്ചാക്കി പോകാൻ പാടില്ലായിരുന്നു.” അർജുന്റെ കണ്ണുകൾ നിറഞ്ഞു.

“നീയിന്തിനാടാ ഇങ്ങനെ കരയുന്നത്… ഇതൊക്കെ ആമിയോ ഭദ്രയോ കണ്ടാൽ വളരെ മോശമാണ് കേട്ടോ. പണ്ട് നമ്മൾ സംസാരിച്ചുകൊണ്ട് ഇരിക്കുമ്പോഴൊക്കെ അവളുമാര് രണ്ടുപേരും, നീയിങ്ങനെ തൊട്ടാൽ കരയുന്ന അവസ്ഥയിലിരിക്കുന്നതിനെ കളിയാക്കാറുള്ളത് നിനക്കോർമ്മയുണ്ടോ. വീപ്പിംഗ് ബോയ്.. ഹി ഹി ”

സിദ്ധാർഥ് അർജുനെ ചേർത്ത് പിടിച്ച്, അവനെ കളിയാക്കുന്ന മട്ടിൽ ചിരിച്ചോണ്ട് അവനോടൊപ്പം ബസ് സ്റ്റോപ്പിലേക്ക് നടന്നു.

‘എന്ത്…! ആമിയെന്നല്ലേ ഇവനിപ്പോൾ പറഞ്ഞത്. അപ്പോൾ ഇവൻ അമൃതയെ മറന്നിട്ടില്ലേ…???’ എന്നാൽ സിദ്ധാർഥ് പറഞ്ഞത് കേട്ട് അജുവിന്റെയുള്ളിൽ ചെറിയൊരു സന്തോഷം തോന്നിയെങ്കിലും അത് പെട്ടന്ന് തന്നെ വല്ലാത്തൊരു ആശങ്കയ്ക്ക് വഴി മാറി.

“അയ്യേ, അപ്പോഴേക്കും നീയങ്ങു വാടിയല്ലോ… എന്നാടാ ഇത് ഹ്മ്മ്…”സിദ്ധാർഥ്, അർജുന്റെ മുഖം വല്ലാതെയായത് കണ്ട് അവനെ പിന്നെയും കളിയാക്കി.

“സിദ്ധു, അത്… അതല്ലടാ… എടാ നമ്മുടെ ആമിയെ, അമ്മുവിനെ നിനക്കിപ്പോഴും ഓർമ്മയുണ്ടോ..”

“ഓർമ്മയുണ്ടോന്നോ… ഇത് നല്ല കൂത്ത്. ജീവിതത്തിൽ ഒരുനാൾ എന്നോടൊപ്പം, എന്റെ പെണ്ണായിട്ട് ഇനിയെന്നും കൂടെയുണ്ടാകുമെന്ന് ഉറപ്പ് തരുകയും, അവൾക്കായി കാത്തിരിക്കണമെന്നും എന്നെകൊണ്ട് സത്യം ചെയ്യിച്ചിട്ട്…

നാടുമായുള്ള ബന്ധമുപേക്ഷിച്ചു കുടുംബത്തോടൊപ്പം ഉപരിപഠനത്തിന് വേണ്ടി പോയ അവളെ ഞാനെങ്ങനെ മറക്കാനാടാ.

ഇത്രയും വർഷമായത് കാരണം എനിക്കവളുടെ മുഖം വലിയ ഓർമ വരുന്നില്ല എന്നേയുള്ളു. പക്ഷേ എനിക്കിപ്പോഴും അവളുടെ സാമിപ്യം അനുഭവിച്ചറിയാൻ സാധിക്കുന്നുണ്ടടാ.

ഒരുനാൾ അവളെന്നെ തേടി വരുമെടാ. എനിക്കുറപ്പുണ്ട്.” സിദ്ധാർഥിന്റെ കണ്ണുകളിൽ എന്തെല്ലാമോ പ്രതീക്ഷകൾ നിറഞ്ഞു.