❤️✨️ശാലിനിസിദ്ധാർത്ഥം12✨️❤️ [??????? ????????] 379

കണ്ണുകൾ നിറഞ്ഞു വന്ന സിദ്ധാർഥ് അതൊന്നും വക വെയ്ക്കാതെ അവന്റെ വയറ്റിലൊരു കുത്തു കൊടുത്തു.

“സോറി അളിയാ.. നീയെന്നോട് ക്ഷമിക്ക്. വേറൊന്നും കൊണ്ടല്ല. അതിന്റെ കാരണം വേറെയാണ്… അതൊക്കെ നിന്നോട് ഞാൻ വിശദമായിട്ട് പറയാം. ഇപ്പോൾ നമ്മൾക്ക് കോളേജിൽ പോകാം. സിദ്ധാർഥിനെ കണ്ടതോടെ അവന്റെയും കണ്ണുകൾ വല്ലാതെ നിറഞ്ഞിരുന്നു.

“ഹൊ… അപ്പോൾ നിങ്ങൾ തമ്മിൽ നേരെത്തെ അറിയാമല്ലോ ഭാഗ്യം.” താക്കോൽ വാങ്ങി ബാഗിലിട്ടുകൊണ്ട് നിഖില അഭിപ്രായപ്പെട്ടു.

“അയ്യോ സമയം ഒരുപാടായല്ലോ.. നമ്മൾക്ക് പോകാം വാടാ.. ” സിദ്ധാർഥ് അർജുന്റെ കൈയും പിടിച്ച് അവനോടൊപ്പം നടന്നു.

“ചേച്ചിയെന്താ ഇവൻ ചേച്ചിയുടെ റിലേറ്റീവ് ആണെന്ന കാര്യം പറയാതിരുന്നത്…??? കഷ്ടമുണ്ട് കേട്ടോ.” സിദ്ധാർഥ്, നിഖിലയോട് ചിണുങ്ങി.

“സോറിയെടാ അച്ചൂട്ടാ ഒന്നും മനഃപൂർവമല്ല…

അന്ന് ഇക്കഴിഞ്ഞ ആഴ്ച നിനക്ക് അപകടമുണ്ടായ ദിവസം ഉച്ചയ്ക്കാണ് ഇവൻ ഇവിടെ ട്രെയിനിൽ വന്നിറങ്ങുന്നത്.. കോളേജിലെ സംഭവങ്ങളെല്ലാം ഞാനിവനെ അറിയിച്ചിരുന്നു.

“നീയിങ്ങനെ മരണത്തിന്റെ നൂൽപാലത്തിലൂടെ നീങ്ങുന്നതും, ഓപ്പറേഷന് വിധേയനായി കിടക്കുന്നതും, വീൽചെയറിൽ പരസഹായത്തോടെ മാത്രം ജീവിക്കുന്നതൊന്നും

കണ്ടു നിൽക്കാൻ ഇവന് സാധിക്കില്ലായിരുന്നു… പിന്നെ നിന്റെ ചേച്ചി പ്രത്യേകം തീരുമാനിച്ചതായിരുന്നു, അർജുൻ ഇവിടെയുള്ള കാര്യം നിന്നെയറിയിക്കാതെ സർപ്രൈസ് ആക്കി വെക്കണമെന്നുള്ളത്.”

അത് കേട്ട് സിദ്ധാർഥ് വിഷമത്തോടെ അർജുനെയൊന്നു നോക്കി.

“ചേച്ചി പറഞ്ഞതാടാ സത്യം. നിനക്കറിയാവുന്നതല്ലേ എനിക്കിങ്ങനെയൊരു പ്രശ്നമുണ്ടെന്നു. എനിക്കെന്റെ പ്രിയപ്പെട്ടവർ ഇങ്ങനെയൊരു അവസ്ഥയിലൂടെ കടന്ന് പോകുന്നതൊന്നും കണ്ടു നിൽക്കാനാവില്ലെന്നു…”

“പോട്ടെടാ അളിയാ… സാരമില്ല ഇനി നീയെന്റെ കൂടെത്തന്നെ ഉണ്ടാകുമല്ലോ. പക്ഷേ അന്ന് പത്താംക്ലാസ്സിനു ശേഷം നീ എന്റെ കൂടെതന്നെ ഉണ്ടായിരുന്നെങ്കിൽ ശ്രീകുമാരപുരത്ത് വെച്ച് എനിക്കാ ദുരന്തം ഉണ്ടാകുമായിരുന്നില്ല…. ” സിദ്ധാർഥ് എന്തോ ഓർത്തിട്ടെന്ന പോലെ പറഞ്ഞു.