❤️✨️ശാലിനിസിദ്ധാർത്ഥം12✨️❤️ [??????? ????????] 379

“എനിക്ക് തന്നെ അറിയില്ല ചേച്ചി എന്താണുണ്ടായതെന്നു.. ഉച്ചയ്ക്കൊന്നു ഉറങ്ങി കുറച്ച് കഴിഞ്ഞ് എഴുന്നേറ്റപ്പോഴേക്കും ഞാനാകെ മാറിയിരുന്നു.” അവൻ അവളുടെ മുഖത്തേക്ക് നോക്കി ഒരു കള്ളം കൗശലത്തോടുകൂടി പറഞ്ഞു.

“അല്ല ചേച്ചി വരുന്നില്ലേ…???”

“വരാം ടാ. പക്ഷേ ഇത്ര നേരമായിട്ടും അവനിങ്ങു വരാത്തെന്താ…” അവൾ പിന്തിരിഞ്ഞു അക്ഷമയോടെ വീട്ടിനകത്തേക്ക് നോക്കി കൊണ്ട് പിറുപിറുത്തു.

“ചേച്ചി ആരെയാ ഈ നോക്കുന്നത്… എന്റെ ക്ലാസ്സിലെ പുതിയ പയ്യനാണോ..” സിദ്ധാർഥിന് ആകാംഷ വർധിച്ചു.

“അഹ് അവൻ തന്നെ. അവനെന്റെയൊരു കസിനാണ്. നിനക്കവനെ ഓർമ്മയുണ്ടോ എന്ന് എനിക്കറിയില്ല. എന്നാലും ഞാനവനെ വിളിക്കാം. ഉണ്ണീ…

എടാ അജൂ… നീയിതുവരെ ഇറങ്ങിയില്ലേ… ഇവിടെ നിന്നെയും കാത്ത് ഒരാൾ നിൽക്കുന്നുണ്ട് കേട്ടോ…” നിഖില അകത്തേക്ക് നോക്കികൊണ്ട് ആരെയോ വിളിച്ചു.

“ങാ ദാ വരുന്നു ചേച്ചി…” അകത്ത് നിന്നൊരു പയ്യന്റെ സ്വരം സിദ്ധാർഥ് കേട്ടു.

‘അർജുൻ…!’ ആ സ്വരം സിദ്ധാർഥിൽ ഇതെക്കെയോ ഓർമകളുണർത്തി.

‘ അവൻ.. അവനിതാ തിരികെ വന്നിരിക്കുന്നു… എത്ര കാലങ്ങൾക്ക് ശേഷമാണ് താൻ അവനെ കാണുവാൻ പോകുന്നത്.’ സിദ്ധാർഥിന്റെ മുഖത്ത് എന്തെന്നില്ലാത്ത സന്തോഷം നിറഞ്ഞു നിൽക്കുന്നത് നിഖില കണ്ടു.

“ഡാ അളിയാ…സിദ്ധാർഥ്…”

“ഏഹ്.. അജൂ.. എന്റെ പൊന്നളിയാ…”

അപ്പോഴേക്കും നിഖിലയുടെ വീട്ടിൽ നിന്നും ഇറങ്ങി വന്ന, വൈറ്റ് കളർ ഹൂഡിയും, ബ്ലാക്ക് പാന്റ്സും ധരിച്ച പയ്യൻ, സിദ്ധാർഥിനെ കണ്ടതോടെ ഓടിയെത്തി അവനെ കെട്ടിപിടിച്ചു.

അതെ അതായിരുന്നു ആ മൊമെന്റ്… ചിരകാല സുഹൃത്തുക്കൾ അനേകകാലത്തെ വിരഹത്തിനു ശേഷം വീണ്ടുമൊന്നിക്കുകയാണ്….

“എത്ര വർഷങ്ങളായടാ നമ്മൾ തമ്മിൽ കണ്ടിട്ട്… അന്ന് പത്താം ക്ലാസ്സിലെ റിസൾട്ട്‌ വന്നതിന് ശേഷം ഇവിടുന്ന് എല്ലാം കെട്ടിപൂട്ടി അച്ഛന്റെ കൂടെ നീയെന്തിനാടാ എന്നെ വിട്ട് ദുബായിക്ക് പോയത് ദ്രോഹി…”