ശ്രീ നാഗരുദ്ര ? ???? – ഒന്നാം ഭാഗം – [Santhosh Nair] 1055

ശ്രീകുമാർ നടന്ന സംഭവമെല്ലാം പറഞ്ഞു. നാളെ രാവിലെ എന്തെങ്കിലും വഴിയുണ്ടാക്കാം എന്നു പറഞ്ഞ അവൾ ഇവിടെ വൈദ്യുതിയും മൊബൈലും ഒന്നും ഇല്ലായെന്നു പറഞ്ഞത് അവനു അത്ഭുതമുണ്ടാക്കി.

ഇങ്ങനെ ആരുമില്ലാത്ത വിജനമായ ഇടത്തിൽ ഇത്ര അതിസുന്ദരിയായ ഒരു യുവതിയെ കണ്ടു അവൻ ആശ്ചര്യപ്പെട്ടു. ആ വലിയ വീട്ടിൽ മറ്റാരും ഉണ്ടോ എന്നറിയാൻ പറ്റുന്നുമില്ല.

“നീങ്ക മലയാളിയാ?” അവൾ ചോദിച്ചു.

“ആമാങ്ക” ശ്രീകുമാർ ഒരു പുഞ്ചിരിയോടെ പറഞ്ഞു.

“അകത്തു വന്നോളൂ, വെളിയിൽ നിൽക്കേണ്ടാ” എന്നു മൊഴിഞ്ഞുകൊണ്ടു ആ സുന്ദരി ശ്രീകുമാറിനെ അകത്തേയ്ക്കു ക്ഷണിച്ചു.

അകത്തു കയറിയപ്പോൾ അവളുടെ ശരീരത്തിൽ നിന്നുമുയർന്ന മുല്ലയോ പിച്ചകമോ പോലുള്ള പൂക്കളുടെ ഗന്ധം ശ്രീകുമാർ ആസ്വദിച്ചു. ക്ഷീണമെല്ലാം എവിടെയോ നേരത്തേയ്ക്ക് മാറിനിന്നതുപോലെ തോന്നി.

“ഇവിടെ വേറെ ആരുണ്ട്? സഹായത്തിനു?”

“ഈ വീട്ടിൽ മറ്റാരും ഇല്ല”

“ആരുമില്ലേ? ഇവിടെ തനിയെ കഴിയാൻ പേടിയില്ലേ?

“പേടിയോ, എനിയ്ക്കു പേടിയൊന്നും ഇല്ല” എന്ന് പറഞ്ഞുകൊണ്ട് അവൾ മന്ദഹസിച്ചു.

“ചോദിക്കുന്നതിൽ ക്ഷമിയ്ക്കണം, ഇങ്ങനെയൊരു കാട്ടുമുക്കിൽ മലയാളം കേട്ടപ്പോൾ ഉണ്ടായ ഞെട്ടൽ ആണ്, എങ്ങനെ ഇത്ര ഭംഗിയായി മലയാളം പറയുന്നു?”

“ഞാൻ പാലക്കാട്ട് പണ്ടു കുറെ നാൾ താമസിച്ചിട്ടുണ്ട്. ആട്ടെ, താങ്കൾക്കു കുടിയ്ക്കാൻ ഞാൻ ഇപ്പോൾ കൊണ്ടുവരാം. ഇരിയ്ക്കൂ.”

കയറിച്ചെന്ന ഹാളിൽ വിലയുയർന്ന ഇരിപ്പിടങ്ങൾ, പലതും പൊടിമൂടിക്കിടക്കുന്നു. തറയിൽ വിരിച്ചിട്ടുള്ള കമ്പളത്തിൽ നിന്നപ്പോൾ അതിന്റെ പതുപതുപ്പ്‌ കാലിനൊരു പുതു സുഖം നൽകി. അവിടെക്കണ്ട ഒരു ഇരിപ്പിടത്തിൽ അമർന്നപ്പോൾ അത്രയൊരു സുഖം. നെഞ്ചിനു വേദന അല്പം കുറവുണ്ട്, പക്ഷെ ഇടയ്ക്കിടെ വല്ലാതെ ചുളു ചുളു വെന്നു കുത്തുന്നു.

ചുറ്റിനോക്കിയപ്പോൾ നിറയെ ചുവർ ചിത്രങ്ങൾ കണ്ടു, സുന്ദരന്മാരും സുന്ദരിമാരുമായ പലരും ആ ചുവരുകളിൽ മന്ദസ്മേരരായി ഇരിയ്ക്കുന്നു. ഇരുട്ടിൽ മുഖങ്ങൾ വ്യക്തമല്ല.

അൽപനേരം എന്തൊക്കെയോ ആലോചിച്ചു ശ്രീകുമാർ ഇരുന്നു. കയ്യിലുള്ള കപ്പ് പോലുള്ള പാത്രം അവൾ അവനു നേരെ നീട്ടി. “ഇതു കുടിക്കൂ, ക്ഷീണം മാറട്ടെ, ഇവിടെ ഇപ്പോൾ കഴിയ്ക്കാൻ തരാൻ ഒന്നും ഇല്ല – ക്ഷമിയ്ക്കണം.”

“സാരമില്ല, എനിയ്ക്കു വിശപ്പില്ല. എന്തെ ഇവിടെ കറന്റ് ഇല്ലാത്തതു? ലാൻഡ്ഫോൺ ഉണ്ടാവുമോ?”

“കറന്റ് എന്തോ ഫാൾട് ആണെന്ന് തോന്നുന്നു, ആയിട്ടില്ല. ഫോണും വർക്ക് ആകുന്നില്ല, ഈ ആഴ്ച ശരിയായേക്കും.”