വിചാരണ 2 [മിഥുൻ] 138

അങ്ങനെ ചിന്തിച്ചു കൊണ്ട് ഇരുന്നപ്പോൾ അഭിയും കിരണും പെട്ടെന്ന് തിരിഞ്ഞു വരുന്നത് കൃഷ്ണ കണ്ടത്. കൃഷ്ണ അവിടുന്ന് ഒറ്റ ഓട്ടത്തിന് മുന്നേ ഇരുന്ന സ്ഥലത്ത് തന്നെ പോയി ഇരുന്നു…

—-

കൃഷ്ണയുടെ അടുത്തു ചെന്ന അഭി കൃഷ്ണയുടെ മുന്നിൽ ചെന്നു അവൻ്റെ കയ്യിലുള്ള പൂവ് നീട്ടി കൃഷ്‌നയോട് തൻ്റെ പ്രണയം അറിയിച്ചു.

“കൃഷ്ണാ… എനിക്ക് തന്നെ ഒത്തിരി ഇഷ്ടമാണ്.. I really love you… Will you marry me?”

എന്ത് പറയണം എന്നറിയാതെ കൃഷ്ണ ആ പനിനീർ പൂവിൻ്റെ മുന്നിലായി പകച്ചു നിന്നു..

ആ പൂവുകൊണ്ട് നിൽക്കുന്ന ഓരോ നിമിഷവും അഭി നിന്നുരുകുകയായിരുന്നു… അവൻ്റെ കൈകാലുകൾ വിറക്കുന്നതായി അവനു തോന്നി..

കൃഷ്ണ അവിടെ നിന്നും ഓടി തൻ്റെ കമ്പ്യൂട്ടറിന് മുന്നിൽ പോയി ഇരുന്നു… കൃഷ്ണയുടെ ഉള്ളം തുള്ളിച്ചാടുകയായിരുന്നു. താൻ ആരെ പ്രണയിച്ചുവോ… ആരെ സ്നേഹിച്ചുവോ… ആ ആള് തന്നെ തൻ്റെ മുന്നിൽ പ്രണയാഭ്യർത്ഥന നടത്തിയിരിക്കുന്നു.

കൃഷ്ണയ്ക്കു എന്ത് ചെയ്യണം എന്നറിയാത്ത ഒരു അവസ്ഥ.. എന്തുകൊണ്ടാണ് താൻ സ പൂവ് സ്വീകരിക്കാഞ്ഞത്?. അതിൻ്റെ ഉത്തരം കൃഷ്ണയ്ക്ക് അറിവില്ലായിരുന്നു..

താൻ അത്രയധികം സ്നേഹിക്കുന്ന ആൾ പൂവ് തന്നിട്ട് വാങ്ങാൻ പറ്റാത്തത് എന്തുകൊണ്ട്? ആ ചോദ്യം കൃഷ്ണ പിന്നെയും പിന്നെയും സ്വയം ചോദിച്ചു കൊണ്ടിരുന്നു…

—-

“ഡാ കിരണെ… അവൾക്കെന്നെ ഇഷ്‌ടമല്ലേടാ..”

“നമ്മുക്ക് അത് അവളോട് തന്നെ ചോദിക്കാം അഭീ.. നീ വാ…”

“വേണ്ടാ ടാ… എനിക്കൊരു ധൈര്യം ഇല്ല…”