രുദ്രതാണ്ഡവം 9 [HERCULES] 1253

 

 

അമ്മയുടെ വീട്ടിലേക്കുള്ള യാത്രയിൽ ആയിരുന്നു ഗൗരി. അവൾ അഭിയെപ്പറ്റിതന്നെയായിരുന്നു ചിന്തിച്ചുകൊണ്ടിരുന്നത്. എന്തോ അവനെപ്പറ്റി ചിന്തിക്കുമ്പോഴക്കെ അവളെ ഒരുതരം നാണം വന്ന് പൊതിയുകയായിരുന്നു.

അവളാകെ ചുവന്നുതുടുത്തിരുന്നു.

 

അഭിയോട് തന്റെയിഷ്ടം തുറന്നുപറയാൻ അവൾക്കെന്തോ പേടിയായിരുന്നു. കുറെയേറെ സൂചന കൊടുത്തിട്ടും അവനതൊന്നും മനസിലായില്ല എന്നവൾ ഓർത്തു. എന്നാൽ ബാക്കിയുള്ളവർക്കൊക്കെ മനസിലാവുകയും ചെയ്തു.

 

രാഗേഷിന്റെയും അജിലിന്റെയുമൊക്കെ ആക്കിയുള്ള ചിരി അതിന് തെളിവാണെന്ന് അവൾക്ക് മനസിലായിരുന്നു.

 

ഒരുപക്ഷെ ഈ ഇഷ്ടം തുറന്നുപറഞ്ഞാ അവൻ തന്നെ വെറുക്കുവോ… താനുമായിട്ടുള്ള കൂട്ടുകെട്ട് അവസാനിപ്പിക്കുവോ എന്നൊക്കെ അവൾക്ക് ഭയമായിരുന്നു.

 

ആ യാത്രയിലുടനീളം അഭിയെപ്പറ്റി തന്നെയായിരുന്നു അവൾ ചിന്തിച്ചുകൊണ്ടിരുന്നത്. 

 

ആ ചിന്തകളിൽ നിന്ന് അവളുണ്ടർന്നത് കാർ അവളുടെ അമ്മയുടെ വീടിന് മുന്നിൽ ചെന്ന് നിന്നപ്പോഴായിരുന്നു.

 

” ഗൗരിമോളേ… വല്ലാണ്ട് ക്ഷീണിച്ചല്ലോടി നീയ്. ഒന്നും കഴിക്കാറില്ലേയെന്റെ മോള്. “

 

അവരെ കാത്തെന്നോണം ഉമ്മറത്തിരുന്നിരുന്ന മുത്തശ്ശി പറഞ്ഞു.

 

” മുത്തശ്ശി വെറുതെയോരോന്ന് പറയ്യാ… നീയ്ക്കൊരു ക്ഷീണോമില്ല. കഴിഞ്ഞാഴ്ച വന്നപ്പോഴും ഇതന്ന്യല്ലേ പറഞ്ഞേ… “

 

മുത്തശ്ശിയുടെ മൂക്കിൽ പിടിച്ച് രണ്ടുവശത്തേക്കും ഇളക്കിക്കൊണ്ട് ഗൗരിയത് പറഞ്ഞപ്പോൾ അതൊക്കെ നോക്കി ചിരിയോടെ നിൽക്കുകയായിരുന്നു അവളുടെ അമ്മ.

 

” അമ്മ പറഞ്ഞത് ശെരിയാട്ടോ. ഒന്നും കഴിക്കില്ല. അതെങ്ങനാ അച്ഛൻ ലാളിച്ചു വഷളാക്കി വച്ചേക്യല്ലേ. ഞാനെന്തേലും പറഞ്ഞായപ്പോമുഖോം വീർപ്പിച്ചിരുന്നോളും.”

 

” അവള് കൊച്ചല്ലേ മാലതി. നീ മുറ്റത്തുനിന്ന് കഥാപാറയാണ്ടിങ്ങ് കേറിക്കെ”

 

ഓരോന്നൊക്കെ സംസാരിച്ചുകൊണ്ട് അവർ വീട്ടിലേക്ക് കയറി.

 

≈≈≈≈≈≈≈≈≈≈≈≈≈≈≈≈≈≈≈≈≈≈≈≈≈≈≈≈≈≈≈≈≈≈

 

 ദേവുവിന് ചുറ്റുമുണ്ടായിരുന്ന സ്വർണവലയം പയ്യെ അപ്രത്യക്ഷമായി.

പക്ഷെ അപ്പോഴും അവളുടെ കണ്ണുകളിലെ സ്വർണ നിറം വിട്ടുമാറിയിരുന്നില്ല.

 

അവൾ പുറത്തെ മാവിൻ കൊമ്പിലേക്ക് നോക്കി.  അവിടെ നേരത്തേ കണ്ട കുഞ്ഞിക്കുരുവികൾ ഇല്ലായിരുന്നു.

 

വളർന്നുവലുതായ പക്ഷിയുടെ നഖങ്ങൾ ആഴ്ന്നിറങ്ങിയ പാട് അവിടെ അവശേഷിച്ചിരുന്നു.

 

ദേവുവിന്റെ മുഖത്ത് ക്രൂരമായ ഒരു പുഞ്ചിരി വിടർന്നു. അവളുടെ കയ്യിൽ അപ്പോഴും സ്വർണനിറത്തിൽ ജ്വലിച്ചുകൊണ്ടിരുന്ന ആ പ്രകാശം ജനാലവഴി പുറത്തേക്ക് പ്രവഹിച്ചു. അത് ആകാശത്തേക്കുയർന്നു.

 

ഇരുണ്ടുകൂടിയിരുന്ന ആകാശത്ത് സ്വർണ നിറമുള്ള മിന്നൽ പിണരുകൾ പ്രത്യക്ഷപ്പെട്ടു.

അത് ആകാശത്ത് ഇടതടവില്ലാതെ ചലിച്ചുകൊണ്ടിരുന്നു.

 

ഏതോ ലക്ഷ്യം തേടി പറക്കുകയായിരുന്നു ആ പക്ഷി. അതിന്റെ ചുവന്ന കണ്ണുകൾ ആരെയും പേടിപ്പെടുത്താൻ പോന്നതായിരുന്നു.

 

“ഹ്രീ….” എന്ന പേടിപ്പെടുത്തുന്ന ശബ്ദം അത് പുറപ്പെടുവിക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നു.

 

പൊടുന്നനെ സ്വർണനിറമാർന്ന ഒരു മിന്നൽപിണർ ആ പക്ഷിക്ക്മേൽ പതിച്ചു.

ഒരു തൂവൽ പോലുമവശേഷിക്കാതെ അത് ആ ആകാശത്ത് ഒരുപിടി ചാരമായി കാറ്റിനോപ്പം അലിഞ്ഞുചേർന്നു.

 

ദേവുവിന്റെ കണ്ണിലെ സ്വർണനിറം പയ്യെ സാധാരണനിലയിലേക്ക് വന്നുകൊണ്ടിരുന്നു. അതോടൊപ്പം അവൾക്ക് ബോധക്ഷയവും ഉണ്ടായി.

 

ബോധം മറഞ്ഞ് കട്ടിലിലേക്ക് വീണ ദേവുവിന് അടുത്തേക്ക് ആ സ്വർണനാഗം ഇഴഞ്ഞു ചെന്നു. ദേവുവിന് തൊട്ടടുത്തായി പത്തിവിടർത്തി അവൾക്ക് കാവൽ എന്നോണം അത് നിലകൊണ്ടു 

തുടരും