രാവണന്റെ വേദം [ശിവശങ്കരൻ] 87

അവന്റെ മുന്നിൽ വച്ചു, അവളുടെ കണ്ണിൽ നിന്നും ഒരു തുള്ളി കണ്ണീർ വീണ ആ നിമിഷം…

കാരണക്കാരനായവനെ “അപ്പോൾ” ഒന്നും ചെയ്തില്ല…

എങ്കിലും, അടുത്ത് വന്നു കണ്ണീർ പൊഴിച്ച അവളെ ആശ്വസിപ്പിക്കുമ്പോ അവൻ അറിയുന്നുണ്ടായിരുന്നു… ആ കണ്ണുനീർ എത്രമാത്രം അവന്റെ ഉള്ളു പൊള്ളിക്കുന്നു എന്നത്…

അന്നുമുതൽ അവൻ മാറുകയായിരുന്നു…

കലിപ്പന്റെ മുഖംമൂടി അഴിച്ചു വച്ചു, തന്റെ കുഞ്ഞിപ്പെങ്ങളുടെ ഏട്ടനായി… സ്വന്തം രക്തമല്ല, ഒരു ബന്ധവുമില്ല, എന്നിട്ടും അവൻ അവന്റെ അമ്മയോട് പറഞ്ഞു…

ഇതെന്റെ പെങ്ങളുട്ടി ആണെന്ന്…

അവളെ കാണുമ്പോൾ… ഫോണിൽക്കൂടിയാണെങ്കിൽ പോലും, അവളുടെ കിലുകിലെയുള്ള ശബ്ദം കേൾക്കുമ്പോൾ… അവന്റെ സന്തോഷം… അതെല്ലാവർക്കും അത്ഭുതമായിരുന്നു…

അവളുടെ സങ്കടങ്ങളും സന്തോഷങ്ങളും പരാതികളും പരിഭവങ്ങളും അവളാ നെഞ്ചിൽ ഇറക്കി വക്കുമായിരുന്നു…

അവളുടെ ബന്ധുക്കളായ ചേട്ടന്മാർക്ക് പോലും അസൂയ തോന്നുന്ന വിധം അവളുടെ പ്രിയപ്പെട്ട ഏട്ടനായി കഴിഞ്ഞിരുന്നു അവൻ, രാവണൻ…

ഏട്ടനും ഏട്ടത്തിയമ്മക്കും ഉണ്ടാകാൻ പോകുന്ന കുട്ടിയുടെ പേരുപോലും കണ്ടുപിടിച്ചു അവൾ…