രാവണന്റെ ജാനകി [ശിവശങ്കരൻ] 103

പെട്ടെന്ന് മിന്നിയ ഒരു കൊള്ളിയാൻ അവനു മറ്റൊരു ദൃശ്യം കാണിച്ചു കൊടുത്തു…

ആ പാതയോരത്തു… ആ രാമഴയിൽ… ജാലകത്തിനരികിൽ നിൽക്കുന്ന അവനെയും നോക്കി… അവൾ… അവന്റെ ജാനകി…

അവൾ കരയുകയാണോ… അവൻ ഒന്നുകൂടി നോക്കി… അല്ല ചിരിക്കുകയാണോ…

ഒരിക്കൽക്കൂടി മിന്നിയ മിന്നൽ അവനു കാണിച്ചു കൊടുത്തു പാതയോരം ശൂന്യമാണെന്ന്…

അവളെ മാത്രം മനസ്സിലിട്ട് ഓരോ ഭ്രാന്തൻ ചിന്തകൾ… നേരം പുലരട്ടെ… ചോദിക്കണം അസുരനെ അമ്പലത്തിൽ കയറ്റിയിട്ട് ദേവി എങ്ങോട്ടാണ് ഇറങ്ങിപ്പോയതെന്നു… അവനോരോന്നു ചിന്തിച്ചു എപ്പോഴോ ഉറങ്ങി…

നേരം പുലരവേ, എഴുന്നേൽക്കാനൊരു ഊർജമായിരുന്നു… മഴ ഇപ്പോഴും ചാറുന്നുണ്ട്…

ഇത് മകരമാസമല്ലേ… ഇപ്പോഴെന്താ ഇങ്ങനെയൊരു മഴ…?? അല്ല, ഇപ്പൊ ഏതു കാര്യത്തിനാ ഒരു വ്യവസ്ഥ ഉള്ളത്..! കുളിച്ചിറങ്ങി അവൾക്കേറ്റവും പ്രിയപ്പെട്ട വസ്ത്രവും ധരിച്ചവൻ വീട്ടിൽ നിന്നിറങ്ങി…

എന്നും കാണുന്ന പാതയോരം അവളെ കാത്തു നിൽക്കവേ… അവനറിയുന്നുണ്ടായിരുന്നില്ല… ആ പാതയോരം എന്നെന്നേക്കുമായി വിജനമായിക്കഴിഞ്ഞുവെന്നു…

പരിചിതരാരോ പറഞ്ഞവനറിഞ്ഞു… അവൾ വിടപറഞ്ഞെന്നു… വിധി ഒരപകടത്തിന്റെ രൂപത്തിലാണെത്തിയത്…