രാജവ്യൂഹം 2 [നന്ദൻ] 1051

“”ഹ്മ്മ് നിങ്ങൾ പൊയ്ക്കോളൂ…”” രാക്കമ്മ ശബ്ദം ഉയർത്തി പറഞ്ഞു..

അവൾ പതിയെ അവനെ പിടിച്ചെഴുന്നേൽപ്പിച്ചു… നടക്കാൻ ആവാത്ത വിധം മർദ്ദനം ഏറ്റിരുന്നു അവനു… എങ്കിലും എവിടെയെങ്കിലും പോയി സമാധാനമായി ജീവിക്കണം എന്ന ആഗ്രഹം ആവണം അവൻ അവളുടെ കൈ പിടിച്ചു ഒത്തി ഒത്തി പുറത്തേക് നടന്നു… എല്ലാവരും നിശബ്ദമായി നോക്കി നിക്കുമ്പോൾ അരവിന്ദനും ആശ്വാസത്തോടെ നെഞ്ചിൽ കൈ വെച്ചു കൊണ്ട് തിരിഞ്ഞു നോക്കി… പിന്നിൽ നിൽക്കുന്നവരുടെ ചുണ്ടിൽ ക്രൂരമായൊരു ചിരി മിന്നി മറയുന്നത് അരവിന്ദൻ കണ്ടു.. അതെ സമയം തന്നെ ആ ചെറുപ്പക്കാരനും പെൺകുട്ടിയും നടന്നു പോകുന്നതിനു പിന്നിൽ രണ്ടു വണ്ടികൾ സ്റ്റാർട്ട്‌ ആയി അതിലൊന്ന്  രണ്ടു പേർ ഇരുന്ന ഒരു  ബുള്ളറ്റും അടുത്തത് ഒരു ബാക്ക് ഓപ്പൺ ജീപ്പ്പും ആയിരുന്നു .വലതു വശത്തൂടെ ബുള്ളറ്റും ഇടതു വശത്തൂടെ ജീപ്പും മുന്നോട്ടു കുതിച്ചു..

ബുള്ളറ്റിൽ പോയവരിൽ പിന്നിൽ ഇരുന്നവൻ പെൺകുട്ടിയുടെ അടുത്തെത്തിയതും അയാളുടെ ഇടം കൈ നീട്ടി  അവളെ പൊക്കിയെടുത്തു.ആ തടിയന്റെ കൈകളിൽ ആ പെൺകുട്ടിക്  ഒരു പക്ഷി കുഞ്ഞിനെ പോലെ പിടയുവാനെ കഴിഞ്ഞുള്ളു… അതെ നിമിഷം തന്നെ ഇടതു വശത്തൂടെ ചീറി പാഞ്ഞ ചെന്ന ജീപ്പ് ആ ചെറുപ്പക്കാരനെ ഇടിച്ചു മുകളിലേക്കു  തെറുപ്പിച്ചു… മുകളിലേക്കു പൊങ്ങിയ ശരീരം… ജീപ്പിന്റെ ബോണറ്റിലേക്ക് വീണ ശേഷം… വീണ്ടും ഉരുണ്ടു താഴേക്കു  വീണു ഒന്നു പിടഞ്ഞു….. എല്ലാം കണ്ടു കൊണ്ട് നിന്ന ആ വൃദ്ധൻ അലറി കരഞ്ഞു കൊണ്ട് നെഞ്ചിൽ കൈ വെച്ചു  നിലത്തേക് മോഹലസ്യ പെട്ടു വീണു…

മുന്നിലെ സിരകളെ പോലും മരവിപ്പിക്കുന്ന ആ കാഴ്ച കണ്ടതും അരവിന്ദൻ ആർത്ത നാദത്തോടെ കണ്ണുകൾ പൊത്തി…അരവിന്ദന്റെ ചെവികളിൽ ആ വൃദ്ധന്റെ ആർത്ത നാദം മുഴങ്ങി കൊണ്ടിരുന്നു…

“”വാ മതി… മതി കാഴ്ചകൾ കണ്ടത്… നിങ്ങൾക്കു അമ്മാവെ കാണാൻ അല്ലെ… വാ.. ഇതൊക്കെ ഇവിടെ സാധാരണ ആണ്…””അരവിന്ദന്റെ അരികിൽ നിന്നിരുന്ന തടിയൻ നിസ്സാരമായി പറഞ്ഞു 

ഒരുത്തൻ നേരെ വന്നു അരവിന്ദന്റെ ദേഹത്തൂടെ കയ്യൊടിച്ചു ആയുധങ്ങൾ ഒന്നും ഇല്ല എന്നുറപ്പു വരുത്തി കൂടെയുള്ളവന്റെ മുഖത്തേക് നോക്കി.. കണ്ണുകൾ കൊണ്ട് സംജ്ഞ നൽകി…