ചോര കിനിയുന്ന ചുണ്ടുകളും ചതഞ്ഞു പൊട്ടിയ മുഖവും കൂർത്ത നഖങ്ങളുമായി അവൾ.ശ്രീപാർവ്വതി.
കണ്ടത് സത്യമാണോ എന്നറിയാൻ കണ്ണ് ചിമ്മി ഒന്ന് കൂടി നോക്കി.
അല്ല സ്വപ്നമല്ല.പകൽ പോലെ യാഥാർഥ്യം.തന്റെ കൈ അവളുടെ കൈയ്യിലാണ് എന്നത് കൂടി ചിന്തയിൽ വന്നതോടെ മേനോന്റെ ഭയം ഇരട്ടിച്ചു.
മരണം ശ്രീപാർവ്വതിയുടെ രൂപത്തിൽ തന്നെ നോക്കി ചിരിക്കുന്നതയാൾ കണ്ടു.
തന്റെ കുടുംബത്തെയും തന്നെയും ഇല്ലാതാക്കിയ കൃഷ്ണ മേനോനെ ഒരിക്കൽ കൂടി തറച്ചു നോക്കിക്കൊണ്ട് ശ്രീപാർവ്വതി അയാളെ കൈയ്യിൽ തൂക്കി വലിച്ചെറിഞ്ഞു.
ഒരാത്ത നാദത്തോടെ അയാൾ മരങ്ങൾക്കിടയിലേക്ക് തെറിച്ച് വീണു.അവിടെ നിന്നും പിടഞ്ഞെഴുന്നേറ്റ മേനോൻ അലറി വിളിച്ചു.
മരങ്ങളിൽ ചേക്കേറിയ പക്ഷികൾ ഉറക്കെ കരഞ്ഞു കൊണ്ട് പറന്നകന്നു.
വാനരന്മാർ അപശബ്ദം പുറപ്പെടുവിച്ചു കൊണ്ട് മരങ്ങൾ തോറും ചാടി നടന്നു.
മുടിയഴിച്ചിട്ട് കത്തി ജ്വലിക്കുന്ന കണ്ണുകളുമായി ഒരു രണ ദുർഗ്ഗയെപ്പോലെ തനിക്ക് നേരെ നടന്നടുക്കുന്ന ശ്രീപാർവ്വതി.
അയാൾ വീഴ്ച്ചയുടെ വേദന മറന്ന് ചാടിയെഴുന്നേറ്റ് സമീപത്ത് നിന്ന ഉണങ്ങിയ മരക്കൊമ്പ് വലിച്ചൊടിച്ച് അവൾക്ക് നേരെ എറിഞ്ഞു.
പെട്ടെന്ന് ശ്രീപാർവ്വതി അപ്രത്യക്ഷമായി.അവസരം വീണ് കിട്ടിയത് പോലെ മേനോൻ രക്ഷപെടാൻ ശ്രമിച്ചതും കാതടപ്പിക്കുന്ന പൊട്ടിച്ചിരിയോടെ അവൾ അയാളുടെ മുൻപിൽ പ്രത്യക്ഷപ്പെട്ടു.
അസഹ്യമായ ആ കൊലച്ചിരിയുടെ പ്രകമ്പനം കൊണ്ട് മണ്ണ് പോലും വിറച്ചു.
നീചാ ഒടുവിൽ നീ എന്റെ കൈയ്യിൽ എത്തി.ഇനി ഏത് മാന്ത്രികൻ വിചാരിച്ചാലും നിനക്ക് രക്ഷയില്ല.
ശ്രീപാർവ്വതി ഉന്മാദാവസ്ഥയിൽ പൊട്ടിച്ചിരിച്ചു.ചെയ്തു കൂട്ടിയ തെറ്റുകളുടെ ഫലങ്ങൾ നീ അനുഭവിക്കണം.
ഇഞ്ചിഞ്ചായി നിന്നെ ഞാൻ കൊല്ലും. അവൾ പതിയെ മുൻപോട്ട് നടന്നു.അതിനനുസരിച്ച് മേനോൻ പിന്നോട്ട് കാൽ വച്ചു.
അടുത്ത നിമിഷം പ്രകൃതിയുടെ ഭാവം മാറി.തെളിഞ്ഞു നിന്ന ആകാശം മേഘാവൃതമായി.ഇടിയും മിന്നലും മണ്ണിലേക്ക് മത്സരിച്ചിറങ്ങി.
ഗജവീരന്റെ തുമ്പിക്കൈ വണ്ണമൊക്കുന്ന മഴത്തുള്ളികൾ മണ്ണിൽ വീണ് ചിതറി.
മരണത്തെ മുഖാമുഖം കണ്ട കൃഷ്ണ മേനോൻ അറിയാവുന്ന മന്ത്രങ്ങളൊക്കെ ചൊല്ലാൻ തുടങ്ങി.എന്നാൽ ഒന്നും പൂർണ്ണമായില്ല.
കടുത്ത ദാഹം കൊണ്ട് തൊണ്ട വരണ്ടതും അയാൾ മഴത്തുള്ളികൾക്കായി നാവ് നീട്ടി.
പക്ഷേ, കൃഷ്ണമേനോൻ കൊല്ലപ്പെടുക തന്നെ വേണം.
Supppppppppppppeeerrrbbbb parayan vakkukala illlaaa