അബിയ വീണ്ടും മന്ത്രങ്ങൾ ജപിച്ചുകൊണ്ടിരുന്നു. കുറച്ചു കഴിഞ്ഞപ്പോൾ നിലത്തു വച്ചിരുന്ന ചിരട്ടയിൽ റോഡും ഒരുപാട് വണ്ടികളും കാണാൻ തുടങ്ങി. അതിൽ ഒരു കാറിന്റെ തുറന്ന വിന്ഡോ വഴി മെർവിൻ മഞ്ഞിൻ ചുരുളുകളായി അകത്തേക്ക് പ്രവേശിച്ചു. അതിൽ ഒരു പെൺകുട്ടി ആയിരുന്നു ഇരുന്നത്. ഉറങ്ങിക്കിടന്ന അവളുടെ കാതുവഴി ആ മഞ്ഞുപുക അവളുടെ ശരീരത്തിനുള്ളളിലേക്ക് കയറി. ആ പെൺകുട്ടി വേഗം ഉറക്കത്തിൽ നിന്നും ഞെട്ടി ഉണർന്നു. അവളുടെ മുഖത്ത് ഒരുതരം ഗൗരവഭാവം… അവൾ പിന്നെയും സീറ്റിലേക്ക് ചാഞ്ഞ് കണ്ണുകൾ അടച്ചു.
അബിയ തന്റെ ദൃഷ്ടി കാറിനു പുറത്തേക്ക് നയിച്ചു. ചിരട്ടയിലെ വെള്ളത്തിൽ തെളിഞ്ഞ അതിന്റെ നമ്പർ ഒരു കമ്പെടുത്ത് അവൾ നിലത്ത് എഴുതി വെച്ചു. ശേഷം അബിയ നോട്ടം പിൻവലിച്ചു ജെസ്സിനെ നോക്കി ഒന്ന് പുഞ്ചിരിച്ചു. എന്നിട്ട് ചിരട്ട മറിച് വെള്ളം ഒഴുക്കികളഞ്ഞു. അവൾ പറഞ്ഞു.
” ജെസ്സ്, മന്ത്രക്രിയകൾ എല്ലാം കഴിഞ്ഞിരിക്കുന്നു. മെർവിൻ ഇപ്പോൾ ഉള്ളത് ഒരു പെൺകുട്ടിയുടെ ദേഹത്താണെന്നു മനസിലായിക്കഴിഞ്ഞു. നാളെ ഞാൻ ആ കുട്ടിയെ തേടി പോകുകയാണ്. താങ്ക്സ് ഫോർ എവെരിതിങ്… മോൻ വേഗം വീട്ടിലേക്ക് തിരിച്ചു പൊയ്ക്കോളൂ.”
” ഓക്കേ… “
“ഞാൻ കൂടെ വരണോ…? “
“ഏയ്‌… വേണ്ട ഞാൻ പൊയ്ക്കോളാം… “
“ഓ നിനക്ക് കൂട്ടുണ്ടല്ലോ. ഞാൻ അത് മറന്നു…”
ഇതും പറഞ്ഞു അബിയ ചെറുതായി ചിരിച്ചു. ജെസ്സും ചിരിച്ചു.
“അല്ല ഇപ്പൊ ആരാ കൂടെ ഉള്ളത്…? “
“അടുത്ത് തന്നെ മമ്മയും പപ്പയും ഉണ്ട്. പിന്നെ ബെല്ലയും. ബാക്കി ഉള്ളവരും ഇവിടെ അടുത്തൊക്കെ കാണും. “
ജെസ്സ് അത് പറഞ്ഞു കഴിഞ്ഞതും ഒരു കുറച്ചു പിന്നിലായി ഇരുട്ടിൽ ഒരു ഇലയനക്കം…
“അതാരാ മമ്മയോ പപ്പയോ ആണോ…?
അബിയ ചോദിച്ചു. ജെസ്സ് അബിയയുടെ നേരെ തിരിഞ്ഞ് പറഞ്ഞു.
” അല്ല… “
അവനന്റെ മുഖത്തുനിന്നും ഒരു ഭയം അബിയക്ക് വായിച്ചെടുക്കാൻ കഴിയുന്നുണ്ടായിരുന്നു. ഒരു നേരിയ വിറയലോടെ അവൻ പറഞ്ഞു.
” അന്ന്… അന്ന്…കാറിൽ വെച്ച് ഉണ്ടായ അതെ സെൻസഷൻ ആണ് എനിക്ക് ഉണ്ടാകുന്നത്. അ… അതിനർത്ഥം…. “
?
?