മെർവിൻ 5 (ഏദൻ ക്ലൈമാക്സ്‌ ) [VICKEY WICK] 125

അടുത്തത് എന്റെ ഊഴമായിരുന്നു. ഞങ്ങൾ ഭയപ്പെടുത്തി ഓടിച്ച ചെന്നായ എന്റെ തലക്കുമുകളിൽ നിന്ന് മുരണ്ടു. ഞാൻ ഒരുവിധം അതിന്റെ കണ്ണ് വെട്ടിച്ചു വീട്ടിലേക്ക് ഓടി. വീടെത്താറായപ്പോഴേക്കും അത് എവിടെ നിന്നോ എന്റെ മേലേക്ക് ചാടി വീണു.

 

 

നിലത്തു വീണ എന്റെ മേലേക്ക് അത് കയറി നിന്നു. ഞാൻ എന്റെ മുഖം രണ്ടു കൈകൊണ്ടും മറച്ചു നിസ്സഹായയായി കിടന്നു. എന്നാൽ അത് എന്നെ ഒരു രീതിയിലും ഉപദ്രവിക്കാതെ ഒരു ഓരിയിട്ട് കടന്നു കളഞ്ഞു. എനിക്ക് ഇന്നും മനസിലാക്കാത്തത് എന്തിനാണ് അതങ്ങനെ ചെയ്തത് എന്നാണ്.

 

 

അബിയക്കും അതായിരുന്നു അറിയേണ്ടത്. അവൾ പുരികം ചുളിച്ച് ആലോചിച്ചിട്ട് പറഞ്ഞു.

 

 

“അതിനു എന്തോ കാരണം ഉണ്ട്. മോൾ അന്ന് നടന്നത് ഒക്കെ ഒന്നുകൂടി നന്നായി ഓർത്തു നോക്ക്. എന്തെങ്കിലും പറയാൻ മറന്നിട്ട് ഉണ്ടോ? അത്ര പ്രധാനമായി തോന്നാത്തത് എന്തെങ്കിലും? ”

 

 

“ഇല്ല, അങ്ങനെയൊന്നും എനിക്ക് ഓർമയില്ല. ഒക്കെയും മറക്കാൻ ശ്രമിക്കുകയാണ് ഞാൻ. ”

 

 

ഇതും പറഞ്ഞത് അവൾ മുഖം പൊത്തി തുടച്ചു. അബിയക്കും ചെറിയ നിരാശയായി. എന്തെങ്കിലും ഒരു തുമ്പ് അവൾ പ്രതീക്ഷിച്ചിരുന്നു. എങ്കിലും ആ നിരാശ അവൾ പുറത്ത് കാട്ടിയില്ല. ജെനിയുടെ കൈയിലെ ഒരു മോതിരം അവൾ ശ്രദ്ധിച്ചിരുന്നു. സാധാരണയിൽ നിന്നും വ്യത്യസ്ത്യമായി തള്ള വിരലിൽ ആണ് അവൾ അത് ഇട്ടിരുന്നത്. അബിയ പറഞ്ഞു.

 

 

“നൈസ് റിങ്…”

 

 

“ആ, അതെ ഒരു കാര്യം കൂടി… ”

 

വലിയ അതിശയോക്തിയോടെയോ താല്പര്യത്തോടെയോ അല്ല അവൾ അത് പറഞ്ഞത്.

 

“പള്ളിയിലേക്ക് നടക്കും വഴി ഞാൻ ഒന്ന് നിലത്തു വീണിരുന്നു. അപ്പോൾ എന്റെ കൈയിൽ തടഞ്ഞതാണീ മോതിരം. എന്റെ മറ്റു വിരലുകളിൽ പാകമാകാത്തതിനാൽ തള്ള വിരലിൽ ഇട്ടു. ”

 

 

അബിയ ആ മോതിരത്തിലേക്കു അത്ഭുതത്തോടെ നോക്കി. കാര്യങ്ങൾ മുഴുവൻ ആയിയും വ്യക്തമായില്ലെങ്കിലും ചില സൂചനകൾ അവൾക്കു ലഭിച്ചു. ആലോചന അവസാനിപ്പിച്ച് അബിയ അവളോട്‌ ഒരു ചിരിയോടെ ചോദിച്ചു.

 

 

“ഈ മോതിരം എനിക്ക് തരുമോ മോളെ? ”

 

 

“അതിനെന്താ, ചേച്ചിയെടുത്തോളൂ ഞാൻ വെറുതെ കൈയിൽ ഇട്ടു നടന്നു എന്നെ ഉള്ളു. ”

 

 

ഇതും പറഞ്ഞത് ജെനി മോതിരം ഊരി നൽകി. അബിയ ആ മോതിരം തന്റെ കഴുത്തിൽ കിടന്ന ഒരു  മാലയിലേക്ക് കോർത്തിട്ടു. എന്നിട്ട് ജെനിയെ ഒന്ന് കണ്ണ് ചിമ്മി കാണിച്ചു.