മീനാക്ഷി കല്യാണം – 3 [നരഭോജി] 734

ഇവള് മതി, മിനി മതി.

താക്കോലും ഉണ്ണിയപ്പവും ഗിയർ അരികിലെ സ്റ്റോറേജ് ബോക്സിൽ വച്ച് ഞാൻ വണ്ടി സ്റ്റാർട്ടയത്തു, വിമാനത്തിൻറെ കോക്ക്പിറ്റ് പോലെ ആകെ സ്വിച്ച്‌കൾ, ഇൻഫോടെയ്ൻ സ്ക്രീൻ അടക്കം ചുറ്റും ഉള്ളതെല്ലാം വൃത്തങ്ങൾ, ഇതിന്റെ സ്റ്റൈൽ ഇങ്ങനെ ആവും, ഞാൻ ആവശ്യം ഇല്ലാത്ത ഒന്നും മൈൻഡ്ചെയ്യാൻ പോയില്ല.

ഗിയറിന്റെ സുനയിൽ പിടിച്ചു ഡ്രൈവ് മോഡ് ഇട്ടു വണ്ടി എടുത്തു. നല്ല വലിയുണ്ട്, മിനിമോള് കരിമ്പുലി പോലെ തെരുവുകൾ താണ്ടിയോടി.

ഞാൻ ഒന്നുകൂടി ഉദ്വേഗഭരിതനായി ആ ഉണ്ണിയപ്പപൊതിയിൽ നോക്കി. കാർ ഹോസ്റ്റലിനു പിന്നിൽ ആളൊഴിഞ്ഞ ഒരുഓരത്തു നിർത്തി, ഉണ്ണിയപ്പപൊതിയുമെടുത്തു ഞാൻ ചാടിയിറങ്ങി. പൊതി മുകളിൽ കയ്യെത്തിച്ചു വച്ച്, ഞാൻ ആ മതിലിൽ വലിഞ്ഞു കയറി.കഴിഞ്ഞാഴ്ചത്തെ എക്സ്പീരിയൻസ് ഉള്ളത് കൊണ്ട് എനിക്കതു പെട്ടന്ന് കഴിഞ്ഞു. നിത്യാഭ്യാസി ആനയെ എടുക്കും എന്നാണല്ലോ. മുറി മുകളിൽ ആവും എന്നാണ് കുമുദം അന്ന് കണ്ടപ്പോൾ പറഞ്ഞത്. മുകളിൽ ഒരു വരിയിൽ ആറു മുറികൾ ഉണ്ട് അതിൽ ഒന്നിടവിട്ട രണ്ടു മുറിയിൽ വെളിച്ചം ഉണ്ട്, ഈശ്വര അതിൽ ഏതിലാണാവോ മീനാക്ഷി.

കയറിനോക്കാം, ലേഡീസ് ഹോസ്റ്റലിൽ ആണ് കയറാൻ പോകുന്നത്, പിടിച്ചു കഴിഞ്ഞ നല്ല ഗ്യാരണ്ടീ ഇടി കിട്ടും, അതും ചൊമര്മ്മ ചേർത്ത് വച്ച് ഇടിക്കും, ഇത്രയ്ക്കു റിസ്ക് ഞാൻ എന്റെ ജീവിതത്തിൽ ഇന്നുവരെ എടുത്തിട്ടില്ല.ഇനി ഇതിന്റെ മോളിന്നു ഉരുണ്ടു പെരണ്ട് വീണാലോ, അതും ശോക അവസ്ഥ തന്നെ. പക്ഷെ അത്ഭുതം എന്ന് പറയാലോ, എനിക്കതിൽ ഒന്നും യാതൊരുവിധ പേടിയും തോന്നിയില്ല. 

സൺഷേഡിന് ഒരുഭാഗത്തു ഉയരം കുറവ്, റൂഫിലെ അളവുകളും ശരിയല്ല, ചുമരാണെങ്കി ചെത്തിതേച്ചിട്ടില്ല അവിടിവിടെ കല്ലുകൾ പൊന്തി നിൽപ്പുണ്ട്, ഇതൊക്കെ ആരോ മനപൂര്വ്വം കയറാൻ വേണ്ടി ഉണ്ടാക്കി വച്ചിരിക്കണ കൺസ്ട്രക്ഷൻ പോലെ ഉണ്ട്, ഇതൊന്നും വാസ്തുപരം ആയിട്ട് കറക്റ്റാണെന്നു എനിക്ക് തോന്നണില്ല. 

പുല്ല്, ഞാൻ ഇവിടെ പാതിരാത്രി വാസ്തു നോക്കാൻ വന്നതല്ലല്ലോ, അതൊക്കെ മനസ്സിന്നുവിട്ട് ഞാൻ അതിപ്പിടിച്ചു വലിഞ്ഞു കയറി. സൺഷേഡിന്റെ ഉയർന്നഭാഗത്തു കയറി, കുനിഞ്ഞു പൊതിയും പിടിച്ചു, മലയണ്ണാൻ പറങ്കിയണ്ടിയും കൊണ്ട് പായുംപോലെ, ഞാൻ വെളിച്ചം ഉള്ള ആദ്യ മുറിയുടെ ജനാലക്കൽ എത്തി, തുറന്നു കിടന്ന ചെറിയ വിടവിൽകൂടി നോക്കി. 

വല്ലാത്തൊരു അവസ്ഥ, മഞ്ഞ ഫ്‌ളെഡ്‌ലൈറ്റിൽ രണ്ടു രൂപങ്ങൾ പൂർണ നഗ്നരാണ്, ഒരു ചെറുപയ്യനും, പെണ്ണിന് പ്രായം ഉണ്ട് ടീച്ചർ ആവും. ഞാൻ അവിടെ നിന്നില്ല അതവളല്ല, അവളായിരിക്കുകയും ഇല്ല. സ്പെഷ്യൽ ക്ലാസ് നടക്കുന്ന ആ മുറി കടന്ന്, ഞാൻ വെളിച്ചം തെളിഞ്ഞു കണ്ട അടുത്ത മുറിയെ ലക്ഷ്യമാക്കി നടന്നു. അപ്പൊ ഞാൻ മാത്രം അല്ല ഇത്ര റിസ്ക് എടുക്കണ ഒരേയൊരാൾ. ഇവനൊക്കെ ആയിട്ട് കൂട്ടി മുട്ടാതെ നോക്കണം.

അടുത്ത മുറിയുടെ അടുത്ത് എത്തിയപ്പോൾ നെഞ്ചിലൊരു വേദന, നെഞ്ചുരഞ്ഞു തൊലിപോയിട്ടുണ്ട്, പോട്ടെ പുല്ല്, നമ്മടെ മീനാക്ഷിക്ക് വേണ്ടി അല്ലെ. മുറിയിലേക്ക് നോക്കാതെ തന്നെ എനിക്ക് മനസിലായി അത് മീനാക്ഷിയുടെ മുറിയല്ല. ഏതോ പെണ്ണുമ്പിള്ള അവളുടെ ഭർത്താവിനെ കണ്ണ്പൊട്ടണ ചീത്ത പറഞ്ഞു കൊണ്ടിരിക്കുകയാണ്, അത്കേട്ട് എന്റെ കണ്ണ് വരെ നിറഞ്ഞു പോയി, അപ്പോ ദിവസവും കേട്ടിരിക്കണ അവന്റെ അവസ്ഥയോ. ഞാൻ നിരാശനായി സൺഷേഡിൽ ഇരുന്നു.