മാന്ത്രികലോകം 3 [Cyril] 2317

ആ അറയിലാണ് എന്റെയും, ദനീറിന്റെയും പിന്നെ ഞങ്ങളുടെ ഗണത്തില്‍ ഉണ്ടായിരുന്ന മാന്ത്രികർ അല്ലാത്ത ചിലരുടെ ആയുധങ്ങളേയും ഞാൻ സൂക്ഷിച്ചിരുന്നത്.

അതുകൂടാതെ ഞങ്ങൾക്ക് ആവശ്യമുള്ള ഭക്ഷണ പദാര്‍ത്ഥങ്ങള്‍, തമ്പടിക്കാനുള്ള സാമഗ്രികള്‍ പിന്നെ വസ്ത്രങ്ങൾ തുടങ്ങി വേറെയും ഞങ്ങൾക്ക് ആവശ്യമുള്ള നിരവധി സാധനങ്ങളേയും ഈ മാന്ത്രിക അറയിൽ ഞങ്ങൾ സംഭരിച്ചിരുന്നു.

അതുപോലെ സ്വന്തം മാന്ത്രിക അറയെ തുറന്ന് അവളുടെയും ഫ്രെന്നിന്റെയും ആയുധങ്ങളേ പുറത്തെടുക്കുന്ന ഫ്രേയയെ ഞാൻ തുറിച്ച് നോക്കി.

ഇന്നു കയറി വന്ന ഫ്രേയ ഫ്രെന്നിനോട് അവന്റെ ആയുധങ്ങളേയും അവള്‍ സൃഷ്ടിച്ച മാന്ത്രിക അറയിൽ സൂക്ഷിക്കട്ടെ എന്ന് ചോദിച്ചതും മറ്റൊന്നും ചിന്തിക്കാതെ ഫ്രെൻ സമ്മതിക്കുകയാണ് ചെയ്തത്.

“സാഷ…!!”

ദനീർ എന്നെ വിളിച്ചത് കേട്ട് ഫ്രേയയുടെ മുതുകത്ത് നിന്നും എന്റെ മൂര്‍ച്ചയുള്ള നോട്ടം ഞാൻ മാറ്റി.

ദേഷ്യത്തില്‍ എന്റെ തലയാട്ടി കൊണ്ട് ഞാൻ വേഗം മാന്ത്രിക അറയ്ക്കകത്ത് കയറി …. എന്നിട്ട് അവിടെ സൂക്ഷിച്ചിരുന്ന ദനീറിന്റെ പ്രിയപ്പെട്ട ആ ഭാരമുള്ള ഇരുതല മൂര്‍ച്ചയുള്ള വാളിനെ എന്റെ രണ്ട് കൈയും ഉപയോഗിച്ച് പൊക്കിയെടുത്ത് കൊണ്ട് പുറത്ത് വന്നു.

ഉടനെ ദനീർ എന്റെ കൈയിൽ നിന്നും ആ വാളിനെ സ്വീകരിച്ചു.

ഇത്രയധികം ഭാരമുള്ള വാളിനെ രാക്ഷസമനുഷ്യരുടെ ശക്തിക്ക് മാത്രമേ ഏന്തി പൊരുതാൻ കഴിയുകയുള്ളു.

ഞാൻ പിന്നെയും മാന്ത്രിക അറയിൽ കയറി എന്റെ ആയുധമായ മാന്ത്രിക വില്ലെടുത്ത് എന്റെ ഇടതു കൈയിൽ പിടിച്ചു കൊണ്ട് പുറത്ത് വന്നു.

ഈ മാന്ത്രിക വില്ല് എന്റെ അഭിമാനവും മറ്റുള്ളവരുടെ അസൂയയുമാണ് — കാരണം, അവശ്യമുള്ളപ്പോൾ അതിന്റെ ഞാണിൽ പിടിച്ചു വലിച്ചാൽ മാത്രം മതി…. അസ്ത്രം അതിൽ താനെ പ്രത്യക്ഷപ്പെടും. ഞാൻ സ്വന്തമായി സൃഷ്ടിച്ച വില്ലാണിത്. മറ്റു പല വിദ്യാര്‍ത്ഥികളും ഇതുപോലെ സൃഷ്ടിക്കാന്‍ ശ്രമിച്ച് പരാജയപ്പെട്ടകയാണ് ചെയ്തത്.

ഞാൻ മറ്റുള്ളവരെ നോക്കി. എല്ലാവരും ആയുധധാരികളായ പോരാളികളായി മാറിക്കഴിഞ്ഞിരിക്കുന്നു — ശക്തമായ ഒരു പോരാളി സംഘം തന്നെയാണ് ഞങ്ങൾ, പക്ഷേ യക്ഷ ലോകത്ത് ഞങ്ങളുടെ ശക്തി കൊണ്ട്‌ എന്ത് നേടാൻ കഴിയും എന്നുള്ളത് ഒരു ചോദ്യമായി ഇപ്പോഴും എന്റെ മനസില്‍ അവശേഷിച്ചു.

എല്ലാവരും പോകാനുള്ള ഒരുക്കം പൂര്‍ത്തിയാക്കി കഴിഞ്ഞിരുന്നു…. പക്ഷേ എല്ലാവരും നിന്നിടത്ത് തന്നെ അനങ്ങാതെ നിന്നു. എല്ലാ മുഖത്തും ആശങ്കയും ചെറിയൊരു ഭയവും ഉണ്ടായിരുന്നു.

ദനീറിന്റെ കണ്ണില്‍ പോലും ചെറിയൊരു ഭയം നിഴലിട്ട് നിന്നു.

പക്ഷേ എന്റെ കണ്ണിലെ ഭീതി കണ്ടതും ദനീരിന്റെ ഭാവം പെട്ടന്ന് മാറി — ഒരു ആത്മധൈര്യം അവന്റെ മുഖത്ത് പെട്ടന്ന് പ്രകാശിച്ചു.

ഉടനെ, കുറച്ച്‌ മാറി സ്ഥിതി ചെയ്യുന്ന ഈ ലോകത്തുള്ള ആമ്പൽക്കുളത്തിലോക്ക് അവന്റെ നോട്ടം പാഞ്ഞു. ഞങ്ങളും ആ ചെറിയ കുളത്തില്‍ നോക്കി.

അതിനെ ആമ്പൽക്കുളം എന്നു പറയാൻ കഴിയില്ല, കാരണം ഈ കുളത്തില്‍ ഒരൊറ്റ ആമ്പൽ ചെടി പോയിട്ട് ഒരു തരത്തിലുള്ള ജല ചെടികള്‍ പോലും കുളത്തില്‍ ഇല്ലായിരുന്ന — വെറും നഗ്നമായ മേല്‍പരപ്പിനെ മാത്രമാണ് കുളത്തില്‍ കാണാന്‍ കഴിഞ്ഞത്.