മാന്ത്രികലോകം 3 [Cyril] 2317

“ഞങ്ങളുടെ ആഹാരം വര്‍ദ്ധിക്കും തോറും ഞങ്ങൾക്ക് ആഹ്ലാദവും വര്‍ദ്ധിക്കും…. ഇനി നിങ്ങൾ എല്ലാവരും ചേര്‍ന്ന് ഞങ്ങളെ വധിക്കാനുള്ള ആ വിഫലശ്രമത്തെ ആസ്വദിക്കാനുള്ള സമയമാണിപ്പോള്‍……”

അത്രയും പറഞ്ഞിട്ട് ഒരു വജ്രാക്ഷസൻ സുല്‍ത്താനും കൂട്ടരും നില്‍ക്കുന്ന ഭാഗത്തേക്കും മറ്റൊന്ന് ഞങ്ങൾക്ക് നേരെയും ധൃതി കൂടാതെ മന്ദഗതിയിൽ നടന്നടുക്കാൻ തുടങ്ങി.

ഒരുപക്ഷേ ഞങ്ങൾ പതിനാറു പേര്‍ക്ക് ഇവിടെ എന്തെങ്കിലും അല്‍ഭുതം പ്രവർത്തിക്കാൻ കഴിയുമെന്ന ഒരു അന്ധവിശ്വാസം എന്റെ മനസില്‍ നിറഞ്ഞ് നിന്നു.

ഒരു വലിയ യുദ്ധത്തിന് തയാറാകുന്നത് പോലെ എന്റെ പിറകില്‍ നിന്നിരുന്ന ഏഴു പേരും എന്റെ ഇരു വശത്തായി നിരന്ന് നിന്നു.

സാഷ സമയം കളയാതെ അവളുടെ ആക്രമണം നടത്തി.

അവളുടെ കൈ മുന്നോട്ട് നീട്ടിയതും ഒരു മിന്നൽപ്പിണർ അവളുടെ കൈയിൽ നിന്ന് പൊട്ടി തെറിച്ച് ഞങ്ങൾക്ക് നേരെ നടന്ന് വരുന്ന വജ്രാക്ഷസന്റെ ദേഹത്ത് പതിച്ചതും ആ വജ്രാക്ഷസൻ സ്തംഭിച്ച് നിന്നു — ആ മിന്നല്‍പ്പിണര്‍ വജ്രാക്ഷസന്റെ ശരീരത്തിൽ തുളച്ച് കയറാൻ ശ്രമിക്കുന്നത് പോലെ കുറച്ച് നേരം ഞെളിഞ്ഞ് പുളഞ്ഞ ശേഷം തോല്‍വി സമ്മതിച്ച് അപ്രത്യക്ഷമായി.

ഉടനെ തനിക്ക് ഒന്നും സംഭവിക്കാത്ത പോലെ ആ വജ്രാക്ഷസൻ സാഷയെ നോക്കി ഉറക്കെ ചിരിച്ചു.

അടുത്ത് ഫ്രേയയും നദേയയും അവരുടെ വില്ലിൽ അസ്ത്രം കൊരുത്ത് തൊടുത്ത് വിട്ടു……. അസ്ത്രങ്ങൾ ചീറി പാഞ്ഞ് പോകുന്നതിനോടൊപ്പം അസ്ത്ര മുനകളീൽ രണ്ട് വലിയ ചുവന്ന ഗോളങ്ങൾ പ്രത്യക്ഷപെട്ടു. അപ്പോഴേക്കും ആ അസ്ത്രങ്ങൾ വജ്രാക്ഷസന്റെ അടുത്ത് എത്തി ചേരുകയും അത് വജ്രാക്ഷസന്റെ മേല്‍ പതിച്ച് ആ ഗോളങ്ങൾ പൊട്ടി ചിതറുകയും ചെയ്തു…. ഉടനെ അതിൽ നിന്നും ശക്തി കുറഞ്ഞ ദ്രാവക അഗ്നി അതിന്റെ മേല്‍ പടര്‍ന്ന് പിടിച്ചു.

പെട്ടന്ന് അതിന്റെ മുഖത്ത് ഭയം ഞാൻ കണ്ടു. അത് പേടിയോടെ ഒന്ന് ഉറക്കെ ഗര്‍ജ്ജിച്ചു. പക്ഷേ ശക്തി കുറഞ്ഞ ആ ദ്രാവക അഗ്നി അലിഞ്ഞ് അപ്രത്യക്ഷമായി.

മാന്ത്രികർ ആയാലും പോരാളികള്‍ ആയാലും പ്രകൃതിയുടെ ശക്തി ലഭിക്കാത്ത ഞങ്ങൾ എല്ലാവർക്കും ഒരു പരുതി ഉണ്ട്.

അതുകൂടാതെ ശക്തരായ മാന്ത്രിക പോരാളികള്‍ പോലും പേടിയോടെ മാത്രമാണ് ഈ വര്‍ഗത്തെ എപ്പോഴും കണ്ടിരുന്നത്.

പക്ഷേ ഞങ്ങൾക്ക് മറ്റ് മാര്‍ഗ്ഗം ഇല്ലാത്തത് കൊണ്ട് പൊരുതുക തന്നെ ചെയ്യണം.

ആ വജ്രാക്ഷസൻ പിന്നെയും നടന്ന് ഒരു മരത്തിന്റെ അടുത്ത് എത്തിയതും…….,,

സിദ്ധാര്‍ത്ഥ് ഉടനെ ആ വജ്രാക്ഷസന്റെ അടുത്തുള്ള മരത്തിന്റെ നേര്‍ക്ക് തന്റെ കൈ നീട്ടി…. ഉടനെ ആ മരക്കൊമ്പുകളിലൂടെ ഒരു വിറയൽ കടന്നുപോയി, അതിന്റെ ശാഖയിൽ കാണപ്പെട്ട നല്ല കനമുള്ള വള്ളികൾ സിദ്ധാര്‍ത്ഥിന്റെ ആജ്ഞ അനുസരിക്കും പോലെ ക്ഷണനേരം കൊണ്ട്‌ നീണ്ടു വളര്‍ന്നു വജ്രാക്ഷസന്റെ മേല്‍ ഒരു സര്‍പ്പത്തെ പോലെ അത് ചാടി വീഴുകയും…. ശേഷം വള്ളികൾ വജ്രാക്ഷന്റെ കഴുത്തിലും ശരീരത്തെയും വരിഞ്ഞ് മുറുക്കി അതിനെ അനങ്ങാനാവാതെ അവസ്ഥയില്‍ ആക്കി….,

ഒരു നിമിഷം വജ്രാക്ഷരൻ അനങ്ങാനാവാതെ സ്തംഭിച്ചു നിന്നു.. പക്ഷേ ഒരു കൗതുകത്തോടെ മാത്രമാണ് തന്റെ ശരീരത്തെ വരിഞ്ഞ് മുറുക്കുന്ന ആ വള്ളികളെ അത് നോക്കി കൊണ്ടിരുന്നത്.