മാന്ത്രികലോകം 3 [Cyril] 2317

‘എന്നില്‍ വര്‍ദ്ധിച്ച ശക്തിയോ….?’ ഞാൻ സംശയത്തോടെ ചോദിച്ചു.

പക്ഷേ ക്ഷണകാന്തി പക്ഷി അതിന്‌ ഉത്തരം തന്നില്ല.

‘എനിക്കിപ്പോള്‍ നിദ്രയാണ് വേണ്ടത്….’ അത്രയും പറഞ്ഞിട്ട് അത് നിശബ്ദമായി.

ഒരു അവസാനം ഇല്ലാതെ ഞങ്ങൾ മുന്നില്‍ വളഞ്ഞും തിരിഞ്ഞും മാറ്റങ്ങള്‍ക്കും കുന്നുകൾക്ക് ഇടയിലൂടേയും നയിക്കുന്ന ഒറ്റ പാതയിലൂടെ ഞങ്ങൾ സഞ്ചരിച്ചു.

ചില്ലകള്‍ക്ക് ഇടയിലൂടെ കാണാന്‍ കഴിയുന്ന ആകാശത്ത് ചെറിയ പ്രകാശം പടരാന്‍ തുടങ്ങിയത് ഞങ്ങൾക്ക് കാണാന്‍ കഴിഞ്ഞു…. പുലരാൻ തുടങ്ങിയെന്ന് മനസ്സിലായി.

കുറച്ച് നേരം കൂടി ഞങ്ങൾ നടന്നു. അവസാനം പാത അവസാനിച്ച് വെറും കാട് മാത്രമാണ് ഞങ്ങൾക്ക് മുന്നില്‍ കാണാന്‍ കഴിഞ്ഞത്.

“ഇനി ഏത് ദിശയില്‍ നമ്മൾ പോകും…..?” അഖില്‍ ചുറ്റും നോക്കിക്കൊണ്ട് ചോദിച്ചു.

അതിനു മറുപടിയായി നൂറുകണക്കിന് വലുതും ചെറുതുമായ ശാഖകള്‍ ഉണ്ടായിരുന്ന ഒരു വലിയ വൃക്ഷത്തിൽ സിദ്ധാര്‍ത്ഥ് ഒരു കുരങ്ങന്റെ ലാഘവത്തോടെ കയറി ഞങ്ങളുടെ കാഴ്ചയില്‍ നിന്നും മറഞ്ഞു.

കുറെ കഴിഞ്ഞ് അവന്‍ ഇറങ്ങി താഴേ വന്നു.

“ഈ ദിശയില്‍ അങ്ങകലെ ഒരു വലിയ കൊട്ടാരം കാണുന്നുണ്ട് — രണ്ട് മണിക്കൂര്‍ നടന്നാല്‍ അവിടെ നമ്മൾ എത്തിച്ചേരും എന്നാണ് എന്റെ നിഗമനം.” ഒരു ദിശയില്‍ ചൂണ്ടിക്കാട്ടി കൊണ്ട് സിദ്ധാര്‍ത്ഥ് പറഞ്ഞു.

അത് കിഴക്ക് ദിശയാണെന്ന് എന്റെ മനസ് പറഞ്ഞു. അത് എങ്ങനെ അറിയാം എന്ന് എനിക്ക് മനസ്സിലായില്ല…. പക്ഷേ അത് ശരിയായിരിക്കും എന്ന് ഞാൻ വിശ്വസിച്ചു.

ഞങ്ങൾ എല്ലാവരും ഉത്സാഹത്തോടെ കിഴക്ക് നോക്കി നടന്നു… ഒരു മണിക്കൂര്‍ ഞങ്ങൾ നടന്നതും മരങ്ങളുടെ എണ്ണവും ഞെരുക്കവും കുറഞ്ഞ് കൊണ്ടെ പോയി. അവസാനം തുറസ്സായ സ്ഥലമാണ് ഞങ്ങൾക്ക് കാണാന്‍ കഴിഞ്ഞത്.

കുറച്ച് മുന്നിലായി തുടക്കവും അവസാനവും കാണാന്‍ കഴിയാതെ ചെറിയ ഒഴുക്കുള്ള ഒരു നദിയെ ഞങ്ങൾ കണ്ടു. ഇരുനൂറ് അടി വീതിയുള്ള അതിന്റെ ആഴമുള്ള അടിത്തട്ട് പോലും കാണാന്‍ കഴിയുന്ന തെളിഞ്ഞ വെള്ളം ഒഴുകുന്ന നദി.

ചെറുതും വലുതുമായ മീനുകള്‍ ഓടി കളിക്കുന്നതും കാണാം.

അതിന്റെ മറുകരയിലും കാട് തന്നെയായിരുന്നു.

ഞങ്ങൾ ആവേശത്തോടെ നടന്ന് അതിന്റെ തീരത്ത് പോയി നിന്നു കൊണ്ട് രണ്ട് വശത്തും ഞങ്ങൾ നോക്കി…

നദിയുടെ കരയില്‍ മുപ്പത് നാല്‍പ്പത് അടി ഇടവേള വിട്ടാണ് ഓരോ മരവും നിന്നിരുന്നത്.

ആകാശത്ത് സൂര്യന്‍ ഉദിച്ചുയരാൻ തുടങ്ങുന്നതേയുള്ളു… പക്ഷേ ഇപ്പോഴേ നല്ല പ്രകാശം ഉണ്ടായിരുന്നു.