മാന്ത്രികലോകം 3 [Cyril] 2317

മറ്റുള്ളവരും അതിനെ കണ്ടതായി പറഞ്ഞപ്പോൾ മാത്രമാണ് എനിക്ക് സമാധാനമായത് — അല്ലെങ്കിൽ എല്ലാം എന്റെ തോന്നല്‍ മാത്രമാണെന്ന് സുല്‍ത്താന്‍ തെളിയിച്ചേനേ.

രണ്ട് ദിക്കിലായി തിരിഞ്ഞ് പോകുന്ന പതാകൾക്ക് മുന്നിലായി ഞങ്ങൾ നിന്നു.

“രണ്ടിന്റെയും ലക്ഷ്യ സ്ഥാനം ഒന്ന് തന്നെയാവും… അതുകൊണ്ട്‌ ഞങ്ങൾ വലത് പാത തിരഞ്ഞെടുക്കുന്നു…” അതും പറഞ്ഞ്‌ സുല്‍ത്താന്‍ മുന്നോട്ട് നടന്ന് നീങ്ങി.

അവന്റെ സംഘത്തില്‍ പെട്ടവരും ഞങ്ങളെ നോക്കി പുഞ്ചിരിച്ച ശേഷം അവന്റെ പിന്നാലെ പോയി.

ഞെരുക്കം കുറഞ്ഞ വന്‍ വൃക്ഷങ്ങള്‍ ആകാശത്തേക്ക് ഉയർന്ന് നിന്നു… ചെറുതും വലുതുമായ ചെടികളും വള്ളി പടർപ്പുകളും എല്ലാം കൂടി ആയപ്പോ ഒരു കൊടും കാട് പോലത്തെ പ്രതീതി ഉണ്ടായി.

സുല്‍ത്താനും കൂട്ടരും എന്റെ കണ്ണില്‍ നിന്നും മറഞ്ഞപ്പോള്‍ ഞാനും എന്റെ കൂട്ടരും, പച്ചയും മഞ്ഞയും പിന്നെ ദ്രവിച്ച കറുത്ത ഇലകളും എല്ലാം കൂട്ടി കുഴഞ്ഞ് പരവതാനി സൃഷ്ടിച്ചിരുന്ന പതിനാല് അടി വീതിയുള്ള ഇടത് പാതയില്‍ ഞങ്ങൾ ഒരുമിച്ച് കാല്‍ പതിച്ചു.

പെട്ടന്ന് ഈ കാടിനെ ആവരണം ചെയ്തിരുന്ന ആ ചുവന്ന പ്രകാശം അപ്രത്യക്ഷമായി….. വെറും ഇരുട്ട് മാത്രം എല്ലാറ്റിനെയും പൊതിഞ്ഞു പിടിച്ചു.

ഇപ്പൊ എന്റെ കാഴ്ചയ്ക്കും എല്ലാം വെറും നിഴല്‍ മാത്രമായി മാറി. എന്റെ തല ഉയർത്തി ഞാൻ മുകളില്‍ നോക്കി — രണ്ട് വശത്ത് നിന്നുള്ള വൃക്ഷങ്ങളുടെ വലിയ ശിഖരങ്ങൾ വളര്‍ന്ന് പാതയ്ക്ക് മുകളിലൂടെ നീണ്ടു മറ്റ് ശിഖരങ്ങളെ ആലിംഗനം ചെയ്തിരുന്നു എങ്കിലും ആകാശത്തുള്ള ആ ചന്ദ്രനെ ഇപ്പോഴും എനിക്ക് കാണാന്‍ കഴിഞ്ഞു.

പക്ഷേ അതിപ്പോ ഒരു കറുത്ത ഗോളമായി മാറിയിരിക്കുന്നു. ഭൂമിയില്‍ നിന്നുള്ള അതിന്റെ ഉയരം ഞാൻ ഇപ്പോഴാണ് ശ്രദ്ധിച്ചത് — ഏറിയാല്‍ മൂവായിരം അടി ഉയരത്തിൽ ആയിരുന്നു അന്തരീക്ഷത്തില്‍ ഉണ്ടായിരുന്ന ആ ചന്ദ്രന്റെ സ്ഥാനം… ഒരുപക്ഷേ അത് ചന്ദ്രൻ ആയിരിക്കില്ല.

‘അത് ചുവന്ന ചന്ദ്രൻ അല്ല…. അതാണ് ഒഷേദ്രസ് സൃഷ്ടിച്ച മാന്ത്രിക തടവറ…. അതിന്റെ ഉള്ളില്‍ നി കണ്ട ആ പക്ഷിയുടെ രൂപം വ്യാളികളുടെ ദൈവമായ സ്വര്‍ണ്ണ നിറത്തിലുള്ള വ്യാളി ആയിരുന്നു….’

പെട്ടന്ന് എന്റെ ഉള്ളില്‍ നിന്നും ഒരു ബാലികയുടെ ശബ്ദം ഞാൻ കേട്ടതും സന്തോഷം കൊണ്ട്‌ ഞാൻ എന്തോ ശബ്ദം ഉണ്ടാക്കി.

ഉടനെ എല്ലാവരും നടത്തം നിർത്തി എന്നെ നോക്കി.

ഒന്നും ഇല്ലെന്ന് തലയാട്ടി കാണിച്ച് കൊണ്ട്‌ ഞാൻ നില്‍ക്കാതെ നടന്നു.

‘നിന്റെ നിഷ്‌ക്രിയാവസ്ഥയിൽ നിന്നും നി ഉണര്‍ന്നിരിക്കുന്നു….!!’ ക്ഷണകാന്തി പക്ഷിയോട് ഞാൻ സന്തോഷത്തോടെ മനസില്‍ പറഞ്ഞു.

‘അതെ….., നിന്നില്‍ പെട്ടന്ന് വര്‍ധിച്ച ശക്തിയാണ് എന്നെ കൂടുതൽ ശക്തി പെടുത്തുകയും ഉണര്‍ത്തുകയും ചെയ്തത്. പക്ഷേ ഇപ്പോഴും എന്റെ ആത്മാവ് പൂര്‍ണമായി സൌഖ്യം പ്രാപിച്ചിട്ടില്ല…. ഏറിയാല്‍ ഏഴ് ദിവസം ആ സമയത്തിനുള്ളില്‍ ഞാൻ എന്റെ പൂര്‍വ്വ സ്ഥിതിയിലാകും. അതുവരെ എനിക്ക് നിന്നോട് വല്ലപ്പോഴും സംസാരിക്കാന്‍ കഴിയും എന്നല്ലാതെ എന്റെ ശക്തി ഉപയോഗിക്കാനോ നിന്നെ ഏതെങ്കിലും കാര്യത്തില്‍ സഹായിക്കാനോ എനിക്ക് കഴിയില്ല എന്ന് നി ഓര്‍ക്കുക….” അര മയക്കത്തിൽ എന്നപോലെയാണ് ക്ഷണകാന്തി പക്ഷി എന്നോട് സംസാരിച്ചത്.