മാന്ത്രികലോകം 3 [Cyril] 2317

“നമ്മൾ കടന്നു വന്ന ഓരോ വാതില്‍ തുറന്നമ്പോഴും എന്തെങ്കിലും പ്രത്യേകത നിങ്ങള്‍ക്ക് അനുഭവപ്പെട്ടോ…?” എന്റെ സംശയം ചോദ്യമായി ചോദിച്ചിട്ട് ഞാൻ ഓരോരുത്തരെയായി നോക്കി.

എന്റെ ചോദ്യത്തിന് എല്ലാവരിലും നിന്ന് ഒരു തുറിച്ച് നോട്ടം മാത്രമാണ് മറുപടിയായി ലഭിച്ചത്.

എന്നെ തുറിച്ച് നോക്കിയ ശേഷം അവരെല്ലാവരും ആ വലിയ മുറിയില്‍ കയറി.

ഞാൻ, സാഷ, ദനീർ പിന്നെ ഫ്രേയ ഒരുമിച്ച് മുറിയില്‍ കയറി മറ്റുള്ളവരിൽ നിന്നും അകന്ന് ആ മുറിയുടെ ചുവരില്‍ ചാരിയിരുന്നു.

“എനിക്ക് വിശക്കുന്നു… ആരെങ്കിലും മാന്ത്രിക അറ തുറന്നാല്‍ നിങ്ങള്‍ക്ക് വേണ്ടെങ്കിലും എനിക്കുള്ള ഭക്ഷണം എങ്കിലും ഞാൻ എടുത്തോളാം……” അഖില്‍ ആരോടെന്നില്ലാതെ പറഞ്ഞു.

പെട്ടന്ന് അഷറ് എഴുന്നേറ്റു ഞങ്ങളില്‍ നിന്നെല്ലാം കുറച്ച് മാറി മുറിയുടെ ഒരു മൂലയില്‍ പോയി നിന്നിട്ട് തന്റെ കണങ്കൈയിൽ ഉണ്ടായിരുന്ന കാപ്പ് ഊരി താഴേ വെച്ചതും ആ കാപ്പ് ചെറിയൊരു പ്രകാശം പരത്തി…..

ഉടനെ ആ കാപ്പില്‍ നിന്നും കുറച്ച് മാറി അവിടെയൊരു ആറടി ഉയരം നാലടി വീതിയുള്ള വാതില്‍ പ്രത്യക്ഷപ്പെട്ടു….

അഷറ് ആ വാതിലിലൂടെ അകത്ത് കയറി…. അപ്പോൾ കാപ്പും പ്രകാശവും വാതിലും എല്ലാം അപ്രത്യക്ഷമായി. ഇനി അവന്‍ തിരികെ വരാൻ തയ്യാറാക്കുമ്പോള്‍ ആ വാതില്‍ പിന്നെയും പ്രത്യക്ഷപ്പെടും. ആ കാപ്പിനെ അവന്‍ നിലത്ത് നിന്ന് എടുത്തതും ആ വാതില്‍ പിന്നെയും അപ്രത്യക്ഷമാകും.

പോരാളികള്‍ക്ക് പോലും അവരില്‍ ചെറിയ അളവിലുള്ള മാന്ത്രിക ശക്തി ഉണ്ട്. മാന്ത്രികർ ആയാലും പോരാളി ആയാലും ചെറിയ അളവിലുള്ള മാന്ത്രിക ശക്തി എങ്കിലും ഉണ്ടെങ്കിൽ അതുപോലെത്തെ കാപ്പിനെ ഉപയോഗിക്കാൻ കഴിയും — അതുപോലെത്തെ മാന്ത്രിക കാപ്പ് ഞങ്ങൾ ഓരോരുത്തരുടെയും പക്കല്‍ ഉണ്ട്. ശുചീകരണ അറ സൃഷ്ടിക്കുക എന്ന ഒറ്റ ഗുണം മാത്രമാണ് ആ കാപ്പിനുള്ളത്.

എല്ലാ മാസവും മൂന്ന് മുതൽ അഞ്ച് ദിവസം വരെ നീണ്ടു നില്‍ക്കുന്ന മത്സരങ്ങളാണ് നടക്കുന്നത്. അപ്പോൾ മാന്ത്രിക വനത്തില്‍ അലഞ്ഞ് തിരിയുന്ന ഞങ്ങൾക്ക് ഏറ്റവും അത്യാവശ്യമുള്ള ഒരു സമ്മാനം തന്നെയാണ് ഈ ശുചീകരണ അറ. മാന്ത്രിക മുഖ്യന് സ്വയം സൃഷ്ടിച്ച കാപ്പാണിത്.

കുറെ കഴിഞ്ഞു അഷറ് തിരികെ വന്നു.

ഉടനെ അന്തരീക്ഷത്തില്‍ മാന്ത്രിക അറക്കൾ പ്രത്യക്ഷപ്പെടാന്‍ തുടങ്ങിയതും എന്റെ നോട്ടം അതിലേക്ക് മാറി. അതിന്റെ ഉടമസ്ഥര്‍ അതിന്റെ ഉള്ളില്‍ കയറി പോകുകയും അതിൽ നിന്നും ഭക്ഷണം എടുത്തുകൊണ്ട് പുറത്ത്‌ വരികയും ചെയ്തു.

ഞങ്ങൾ പതിനാറ്‌ പേരില്‍ ഞാൻ, ദനീർ, അഖില്‍, അഷറ് എന്ന നാലു പേർ ഒഴികെ മറ്റുള്ള പന്ത്രണ്ടു പേരും “മാന്ത്രികപോരാളി” കളാണ്.

ഞാനും ഒരു മാന്ത്രികന്‍ ആണെന്ന് ശില്‍പ്പിയും ക്ഷണകാന്തി പക്ഷിയും എന്നോട് പറഞ്ഞത് ഞാൻ ഓര്‍ത്തു.

പെട്ടന്ന് എന്റെ ഘാതകവാൾ എന്റെ മനസില്‍ തെളിഞ്ഞ് വന്നു. ആ ചിന്തയെ ഞാൻ ഉടനെ എന്റെ മനസില്‍ നിന്നും അകറ്റി.

എന്റെ ആത്മാവില്‍ ക്ഷണകാന്തി പക്ഷി അലിഞ്ഞ് ചേര്‍ന്ന ശേഷം അതിന്റെ സാന്നിദ്ധ്യം ഞാൻ അറിയുന്നുണ്ടെങ്കിലും അത് ഇപ്പോഴും നിഷ്‌ക്രിയാവസ്ഥയിൽ തന്നെയാണെന്നു എനിക്ക് മനസ്സിലാക്കാൻ കഴിഞ്ഞു.

മാന്ത്രിക അറയിൽ നിന്നും സാഷയും ഫ്രേയയും ഭക്ഷണം എടുത്തുകൊണ്ട് എന്റെയും ദനരിനും അടുത്തിരുന്നു.

അതോടെ ഞങ്ങൾ എല്ലാവരും കഴിക്കുന്ന ശബ്ദം മാത്രമാണ് ആ മുറിയാകെ കേള്‍ക്കാന്‍ കഴിഞ്ഞത്.