പെയ്തൊഴിയാതെ ഭാഗം-2 (മാലാഖയുടെ കാമുകൻ ) 1472

അച്ഛൻ വീണ്ടും വടി എന്റെ നേരെ നീട്ടി.. ഞാൻ ഒന്നും മിണ്ടിയില്ല.. സങ്കടവും തോന്നിയില്ല.. ഇനിയും കിട്ടും എന്നെനിക്ക് അറിയാം..

“മതി അടിച്ചത്.. മോനു വാ…”

ദേവി ചിറ്റ എന്നെ കൈപിടിച്ച് കൊണ്ടുപോയി.. വരാന്തയിൽ ഇരുത്തി.. വിറയ്ക്കുന്ന എന്നെ ചേർത്തുപിടിച്ചു.

“മോൻ എന്തിനാ അവളെയും കൊണ്ട് കുളത്തിൽ പോയത്?”

ദേവിചിറ്റ എന്നോട് ചോദിച്ചു..

“എന്നെ ആരും കൊണ്ടുപോയില്ല. ഞാൻ പോയതാണ്.. വെള്ളത്തിൽ വീണ എന്നെ രക്ഷിച്ചത് സച്ചൂട്ടനാണു.. അല്ലാതെ ഇവർ പറയുന്നതുപോലെ ഒന്നും അല്ല.. അവൻ ഇല്ലെങ്കിൽ എന്റെ ശവം കാണാമായിരുന്നു നിങ്ങൾക്ക്.. അതിനും അവനെ തല്ലി കൊല്ലുമായിരുന്നു അല്ലെ?”

അവളുടെ വായിൽ നിന്നും വന്ന വാക്ക് കേട്ട് എല്ലാവരും ഞെട്ടി എന്നെ നോക്കി.. അവളുടെ പക്വതയുള്ള സംസാരം കേട്ട് ഞാൻ അതിശയിച്ചു ഇരുന്നു.. അവൾ എനിക്കെതിരെ ഒന്നും പറയാത്തത് എന്നെ സന്തോഷിപ്പിച്ചു.

അച്ഛൻ എന്നെ നോക്കി.. അമ്മ വന്നു അടുത്തിരുന്നു.. അച്ഛന്റെ പെങ്ങൾ തല കുനിച്ചു നിന്നു..

“മോനുട്ട സാരമില്ല.. മോന്റെ അച്ഛനല്ലേ.. അങ്ങനെ കേട്ടപ്പോ അടിച്ചുപോയതാണ്..”

അമ്മ എന്നെ ചേർത്തുപിടിച്ചു…

“എനിക്ക് തോന്നണില്യ…”

ഞാൻ നിർവികാരമായ രീതിയിൽ മറുപടി കൊടുത്തു…

“എന്ത്?”

“ഇതെന്റെ അച്ഛനൊന്നും അല്ല.. എന്നെ ദത്തെടുത്തതാണോ? അല്ലാച്ചാ വഴിയിൽ കിടന്നു കിട്ടിയതാകുംല്ലേ? എന്റെ കൂട്ടുകാരുടെ അച്ഛന്മാർ ഒക്കെ വല്യ സ്നേഹാ അവരോട്.. മിട്ടായിയും ഉടുപ്പും ഒക്കെ വാങ്ങി കൊടുക്കും.. എന്റെ അച്ഛൻ എന്നെ തല്ലാൻ അല്ലാതെ എന്നെ നോക്കാറുകൂടെ ഇല്ല.. അന്ന് പറഞ്ഞപോലെ കൊണ്ടോയി കളഞ്ഞോളു അമ്മെ.. ഞാൻ പൊക്കോളാ….”

ഒറ്റ ശ്വാസത്തിൽ ആണ് ഞാൻ അത് പറഞ്ഞത്.. അച്ഛന്റെ കയ്യിൽ നിന്നും വടി താഴെ വീണതും അമ്മ വാ പൊത്തി പിടിച്ചു തേങ്ങിയതും ദേവിചിറ്റ നിറമിഴിയോടെ എന്നെ നോക്കിയതും അവളുടെ നീലക്കണ്ണുകൾ നിറഞ്ഞു തുളുമ്പിയതും ഞാൻ കണ്ടു…

മെല്ലെ ഇറങ്ങി നടന്നു ഗേറ്റ് കടന്നു.. വാശിയോടെ..

“മോനുട്ട എങ്ങോട്ടാ നീ?”

പുറകിൽ നിന്നും ചിറ്റയുടെ സ്വരം… കേൾക്കാത്ത മട്ടിൽ നടന്നു.. എത്തിയത് അമ്പലത്തിൽ ആണ്..

“തംബ്രാൻകുട്ടി എന്താ ഒറ്റക്ക്? കൂട്ടുകാരൊന്നും ഇല്ലേ?”

ആരോ ചോദിച്ചത് കേട്ടില്ല.. നേരെ ദേവിയുടെ മുൻപിൽ ചെന്ന് നിന്നു.. ഒന്നും പറഞ്ഞില്ല.. ദേവിക്ക് എല്ലാം അറിയാലോ..

എന്നാലും ഒരു ചോദ്യം മനസ്സിൽ ഉണ്ടായിരുന്നു.. എന്റെ അച്ഛൻ മാത്രം എന്താ ഇങ്ങനെ? മനസ് നൊന്തു..