പെയ്തൊഴിയാതെ (അവസാന ഭാഗം) (മാലാഖയുടെ കാമുകൻ ) 1754

അമ്മ പറഞ്ഞപ്പോൾ ഞാൻ ഒന്ന് ചിരിച്ചു.. ഇരുകവിളും പിടിച്ചു ഉമ്മ കൊടുത്തു..

“ദേവീ പൊന്നെ… ഉമ്മ…”

“ഞാൻ പറഞ്ഞത് കേട്ടോ നീ?”

ഞാൻ അവിടെ നിന്നും ഇറങ്ങി ഓടി…

“കിട്ടുമെടാ നിന്നെ…..”

പുറകിൽ നിന്നും വിളിച്ചു പറയുന്നത് കേട്ടു..

“മ്മ്മ് ഉവ്വ….”

ഞാൻ കുളപടവിലേക്ക് വന്നു… അവിടെ ഇരുന്നു… ഏകദേശം ഈ സമയത്താണ് ഞങ്ങൾ അന്ന് ഒളിച്ചു കളിച്ചത്.. അവളെ ചുംബിച്ചതും, പഴുതാര വീണതും… അന്ന് കിട്ടിയ അടിയും ചവിട്ടും… നെഞ്ചിൽ കുറെ നാൾ വേദന ഉണ്ടായിരുന്നു… മനസിന്റെ വേദന മാറില്ലല്ലോ..

ഒരു പാദസ്വര കിലുക്കം പുറകിൽ…. ഞാൻ തിരിഞ്ഞു നോക്കിയില്ല.. അവൾ മെല്ലെ മെല്ലെ വന്നു..

“സച്ചൂട്ടാ….?”

“കല്യാണം ഉറപ്പിച്ചോ?”

ഞാൻ എവിടെയും നോക്കാതെ ചോദിച്ചു..

“ന്തു? ആരുടെ?”

“നിന്റെ.. അല്ലാതെ ആരുടെ? നീയല്ലേ ഇവിടെ ഇഷ്ട്ടം പോലെ നല്ല പയ്യന്മാർ ഉണ്ടെന്നു പറഞ്ഞത്? അതാകുമ്പോ തിരിച്ചു പോകുന്നതിന് മുൻപേ കല്യാണം കൂടാമല്ലോ…”

അവൾ ഒന്നും മിണ്ടിയില്ല…

“ഞാൻ.. വെറുതെ… നിക്ക്….”

അവൾ മെല്ലെ പറഞ്ഞു…

“നല്ല സദ്യ വേണം എന്ന് അമ്മയോട് പറയണം.. കല്യാണ സദ്യ കഴിച്ചിട്ട് കുറെ നാളായി.. എന്ത് ചെയ്യൻ ആണ്? അമേരിക്കക്കാരൻ അല്ലെ?”

മെല്ലെ ഒന്ന് നോക്കി.. കണ്ണ് നിറച്ചു തലതാഴ്ത്തി നിൽക്കുകയാണ്..

“ന്നോട് ദേഷ്യം മാറീല ല്ലേ? ഷർട്ട് ഇട്ടല്ലോ…”

“ഓ അത് ഒരു ദിവസത്തേക്ക് അല്ലെ.. അന്ന് തല്ലി ഇറക്കിയപ്പോഴും കിളിപ്പച്ച അല്ലായിരുന്നോ.. അതിന്റെ ഓർമ്മക്ക് ആണ്…”

ഒരു അടക്കി പിടിച്ച തേങ്ങൽ ആണ് കേട്ടത്.. ഞാൻ ഒരു കൊച്ചു കല്ലെടുത്തു കുളത്തിലേക്ക് എറിഞ്ഞു.. നനുത്ത ഒരു ഓളം ഉണ്ടായി ആമ്പൽപൂക്കൾ മെല്ലെ തലയാട്ടി ചിരിച്ചു..

“ന്നോട് ക്ഷണിക്കണം.. അറിയാതെ പറ്റിയതാ.. പെട്ടെന്ന് കേട്ടപ്പോ.. ന്റെ ദേഷ്യം കണ്ടാ പതറിയേ ന്നു അറിയാ.. ന്നാലും… പാടില്ലായിരുന്നു.. തെറ്റാ സച്ചൂട്ടാ ഞാൻ ചെയ്തേ…. വേറെ ഒരാളും ഉണ്ടാവില്യ നിക്ക്.. ഈ മനസ്സിൽ അവൾക്കാ സ്ഥാനം ന്നു അറിയാ.. മലയാളി അല്ലാച്ചാലും നല്ല ചേർച്ചയാ.. നല്ലത് വരും സച്ചുട്ടനു.. പക്ഷെ മരണം വരെ സ്നേഹിക്കും നെന്നെ ഞാൻ.. അത്രക്ക് സ്നേഹിക്കാൻ ആർക്കും കഴീലാ.. നിക്ക് ഉറപ്പാ അത്.. ഉറപ്പാ നിക്ക്… ദേവീ ആണേ സത്യം…”