നിർഭയം 6 [AK] 299

തന്റെ കണ്ണുകളും കയ്യും മാത്രമേ ബന്ധിപ്പിച്ചിട്ടുള്ളൂ എങ്കിലും എന്തെങ്കിലും സാഹസം കാണിക്കാൻ തല്ക്കാലം അവൾ തയ്യാറായിരുന്നില്ല… എവിടെയോ വാഹനം നിർത്തുന്നതായും ഏതോ ഒരു വലിയ ഗേറ്റ് തുറക്കുന്നതായും അവൾ അറിയുന്നുണ്ടായിരുന്നു… തന്നെ വാഹനത്തിൽ നിന്നു പുറത്തേക്കിറങ്ങി നടത്തുമ്പോൾ അവളുടെ ചെവികൾ ചുറ്റും നടക്കുന്ന കാര്യങ്ങളിലേക്ക് കാത് കൂർപ്പിച്ചു..

“അണ്ണാ… ഇവളെ എന്തു ചെയ്യാനാ പരിപാടി…”

“മറ്റവന്മാരെ തീർത്തത് പോലെ തീർക്കാനാവില്ല ന്തായാലും… പെണ്ണല്ലേ… ഭായ് ന്തേലും മനസ്സിൽ കാണും..”

ആരുടെയൊക്കെയോ പിറുപിറുക്കൽ കേട്ട് തന്റെ രക്തയോട്ടം കൂടുന്നതും ഭ്രാന്തു പിടിക്കുന്നത് പോലെ അവരെയെല്ലാം കൈകാര്യം ചെയ്യണമെന്നും തോന്നുന്നുണ്ടായിരുന്നെങ്കിലും തൽക്കാലത്തേക്ക് സംയമനം പാലിക്കുന്നതാണ് ഏറ്റവും ഉചിതമെന്ന് അവൾക്ക് അറിയാമായിരുന്നു..

ഒരു പഴയ വലിയ ബംഗ്ലാവിലേക്ക് ആയിരുന്നു അവളെ ആ കൂട്ടാളികൾ കൊണ്ടുപോയിരുന്നത്.. ഹാളിന് നടുക്കായി അവളെ അവർ മുട്ടുകുത്തിയിരുത്തി… അതിൽ ഇരുവർ ചേർന്ന് അവളെ ചേർത്തു പിടിച്ചിരുന്നു…അഞ്ചു ഭീമാകാരന്മാരായ ആളുകൾ അവൾക്ക് ചുറ്റിലുമായി മാത്രം നിന്നിരുന്നു..

പെട്ടെന്ന് തന്നെ തന്നെ പിടിച്ചിരുന്ന രണ്ടുപേർ അകലം പാലിക്കുന്നത് അവൾക്ക് അറിയാൻ കഴിഞ്ഞിരുന്നു…

കൂട്ടത്തിലെ നേതാവെന്ന് തോന്നിപ്പിക്കുന്നവന്റെ കണ്ണുകൾ കൊണ്ടുള്ള ആജ്ഞ പ്രകാരം ഒരുത്തൻ തന്റെ കയ്യിലെടുത്ത വാളുമായി വളരെ പതിഞ്ഞു കാലുകൾ വെച്ചുകൊണ്ട് അവൾക്കരികിലേക്ക് നീങ്ങി… കണ്ണുകൾ ബന്ധിപ്പിച്ചിരിക്കുന്ന അവളുടെ കഴുത്തു ലക്ഷ്യമാക്കി അവൻ വാൾ ആഞ്ഞുവീശി…