നിർഭയം 6 [AK] 299

“നന്ദൻ….”

അതുകേട്ട ജെപി ഉറക്കെ ചിരിച്ചു…

“ഹഹ… അവൻ തന്നെ… എന്റെ നാശത്തിന് കാരണമായവനെ ഞാൻ കണ്ടുപിടിക്കില്ലെന്ന് കരുതിയോ… ഹഹ… പാവം… ബോധമില്ലാതെ കിടക്കണ കിടപ്പുകണ്ടോ…ഹഹ…പിന്നെ നിങ്ങൾ രക്ഷിച്ചവള്മാരെല്ലാം എത്തേണ്ടിടത് എത്തി കേട്ടോ..”

ഒരു പുച്ഛത്തോടെ അവനത് പറയുമ്പോൾ നടക്കില്ലെന്നറിഞ്ഞിട്ടും തന്നെ കെട്ടിയിട്ട കയറുകളോട് അവൾ പോരാടുന്നുണ്ടായിരുന്നു…

“പിന്നെ മോളെ… നിന്റെ തന്തയെ തീർത്തിട്ട് ഈ ഫീൽഡിൽ വന്നവനാ ഞാൻ… ആ എന്നെ വീരശൂരപരാക്രമിയായ നീ ഇതുവരെ തൊട്ടില്ല… എവിടന്ന്… ഒരു ക്ലൂ പോലും നിനക്ക് കിട്ടീല… ആ എന്റെ പഴയ കൂട്ടാളികളെ നീ തീർത്തപ്പോൾ അതോടെ അതങ്ങു തീർന്നോട്ടെ എന്നുവെച്ചത് എന്റെ ബുദ്ധിമോശം..അല്ലെങ്കിൽ ഇങ്ങനെ ഒരവസ്ഥയിൽ നീ എന്റെ കണ്മുന്നിൽ കാണുമായിരുന്നില്ല… പിന്നെ..”

“ഡാ…”

അവനെ തുടരാനനുവദിക്കാതെ ഞെട്ടലോടും ദേഷ്യത്തോടും കൂടി അവൾ ആക്രോശിക്കുമ്പോൾ  വീണ്ടും ഒരു പൊട്ടിച്ചിരിയോട് കൂടി അവൻ അവളെ നോക്കി… എന്നാൽ കയറുമുറുകിയ അവളുടെ കൈകളിലൂടെ ചോര പൊടിയാൻ തുടങ്ങിയിരുന്നു..

“നിർത്തെടി പൊലയാടി മോളെ..അവൾടെമ്മൂമ്മേടെ നിലവിളി..എനിക്കെതിരെ നീ തിരിഞ്ഞു… പക്ഷെ ഇനിയൊരുത്തനും അതിനുള്ള ധൈര്യം വരില്ല… എന്റെ സാമ്രാജ്യം തകർക്കാൻ വന്ന ആളുകൾ കൊള്ളാം… കാലങ്ങളായി ഞാനുണ്ടാക്കിയെടുത്ത വിശ്വാസ്യത നിങ്ങൾ നശിപ്പിച്ചു… കോടികൾ നഷ്ടമുണ്ടാക്കി… പിന്നെ മറ്റവൻ ശ്രീജിത്ത്‌… അവനെ സുരക്ഷിതമായി ഞാൻ പറഞ്ഞയച്ചു.. ഹഹ..… ഒരു തെളിവും അവശേഷിപ്പിക്കാൻ ഈ ജെപി നിൽക്കാറില്ല… പിന്നെ അവളെ ഞാൻ പൊക്കും അധികം വൈകാതെ..”