നിർഭയം 11 [AK] 204

“ഗ്രീഷ്മേ..”

കേട്ടില്ല

“ഹലോ ഗ്രീഷ്മ..”

“ഹ്മ്മ്..”

“എന്താടോ ഇങ്ങനെ നിൽക്കുന്നെ… എന്താ പറ്റിയെ…”

“വിവേകേട്ടനെന്നെ അമ്മൂന്ന് വിളിച്ചൂടെ…”

അപ്രതീക്ഷിതമായി മുഖത്തേക്ക് നോക്കി പെട്ടെന്നവളത് ചോദിച്ചപ്പോൾ ചെറുതായെങ്കിലും ഞാനൊന്നന്താളിച്ചു…

“അതെന്തേ..”

ചോദിക്കുമ്പോഴും എന്റെ ചുണ്ടിൽ ഒരു പുഞ്ചിരി തത്തിക്കളിക്കുന്നത് കണ്ടിട്ടാകണം അവളൊരു കള്ളച്ചിരി ചിരിച്ചുകൊണ്ട് പുറത്തേക്ക് നോക്കി…

പക്ഷെ അമ്മു എന്ന പേര് എന്തുകൊണ്ടോ എന്നിലൊരു അസ്വസ്ഥത നിറച്ചു.. അത്‌ എപ്പോഴോ നല്ലൊരു സുഹൃത്തിനെ എന്നിൽ നിന്നകത്തിയ പേരായതിനാലാകാം..എന്തുകൊണ്ടോ ഹരിയുടെ മുഖമാണ് ആദ്യം എന്നിലേക്കെത്തിയത്…

ഹരി….നന്ദനൊപ്പം എന്നോട് ചേർന്ന് നിന്നവൻ… ചങ്കിനോട് ചേർന്നു നിന്ന കൂട്ടുകാരൻ… ജുനൈദിക്കയും നന്ദനും ഹരിയും ഞാനും… ആ ഓർമ്മകൾ എന്നെ വല്ലാത്ത ഒരവസ്ഥയിലെത്തിച്ചു.. നന്ദനിപ്പോൾ എന്നോടൊപ്പമില്ല… ഇക്കയാണെങ്കിൽ ഉണരുമെന്ന പ്രതീക്ഷയോടെ കുറെ കാലമായുള്ള ഉറക്കത്തിലും..എന്തെല്ലാമോ ചികിത്സകൾ പരീക്ഷിക്കുന്നുണ്ട്… പിന്നെ ഹരി… ഒരു കണക്കിന് നോക്കിയാൽ എന്നിൽ നിന്നുമവൻ അകന്നതും നന്നായി.. അല്ലെങ്കിൽ ചിലപ്പോൾ അവനും…