നിർഭയം 11 [AK] 204

മഞ്ജുവിന്റെ സംസാരം എന്നിൽ തെല്ലൊരത്ഭുതമുളവാക്കി… താനെന്നു വിളിച്ചിരുന്ന മാഡം അൽപം അധികാരത്തോടെ എന്നെ നീയെന്നു വിളിക്കുന്നു..പക്ഷെ എന്നിൽ അതുണ്ടാക്കിയ സന്തോഷം കുറച്ചൊന്നുമല്ലായിരുന്നു…എന്തുകൊണ്ടോ നിറഞ്ഞ കണ്ണുകളെ എനിക്ക് നിയന്ത്രിക്കാനായില്ല…

“അതിനു നീയെന്തിനാടാ ചെക്കാ കരയണേ.. “

“കരഞ്ഞതൊന്നുമല്ലെടോ.. സന്തോഷം കൊണ്ടാണ്… എല്ലാവരും നഷ്ടപ്പെട്ടിട്ടില്ലെന്ന് വീണ്ടും ബോധ്യമാവുന്നു…”

അല്പമൊന്നു നിറഞ്ഞ കണ്ണുനീർതുള്ളിയെ മറച്ചുപിടിച്ച് ഞാനത് പറയുമ്പോൾ അവളും മറുപടി നൽകി…

“എനിക്കും…”

ആ കണ്ണുകളും ഒന്നു നിറഞ്ഞുവോ .. അതോ എനിക്കത് തോന്നിയതാണോ…

“അപ്പൊ ഡ്യൂട്ടിയിൽ ഉള്ളപ്പോൾ ചിന്നു മാഡം… അല്ലാത്തപ്പോൾ ചിന്നു… ല്ലേ…”

അത്‌ കഴിഞ്ഞു മറുപടി നോക്കുമ്പോൾ എന്നെ നോക്കി കൂർപ്പിക്കുന്ന രണ്ട് കണ്ണുകളാണ് കാണാൻ സാധിച്ചത്… വളരെ എളുപ്പത്തിൽ തന്നെ ഇരുവരിലും അതൊരു പൊട്ടിച്ചിരിയുളവാക്കി…

സംസാരിച്ചിരിക്കുന്നതിനിടെയാണ് അന്ന് കടത്തപ്പെട്ട പെൺകുട്ടികളെ കുറിച്ച് മഞ്ജു എന്നോട് പറഞ്ഞത്.. വളരെ സുരക്ഷിതമെന്ന് കരുതി പാർപ്പിച്ച പെൺകുട്ടികളെ അതിവിദഗ്ദമായി മറ്റു പല ആവശ്യങ്ങളുടെ പേരിൽ കടത്തുകയായിരുന്നു.. അത്‌ അന്വേഷിച്ചിറങ്ങിയ പോലീസുകാരെ വേരോടെ പിഴുതെറിയുന്നതിലും റിപ്പോർട്ട്‌ ചെയ്യാതെ മാധ്യമപ്രവർത്തകരെ നിയന്ത്രിക്കുന്നതിലും ജെപി വിജയിച്ചിരുന്നത് കൊണ്ടാണല്ലോ ഇന്നീ അവസ്ഥ വന്നത്…

“നമ്മുടെ കൂട്ടത്തിൽ തന്നെയുള്ള ഒറ്റുകാരെ കണ്ടുപിടിക്കാനാണ് പണി.. “

“ശരിയാണ് മാം.. നേരിട്ട് നിന്ന് വെല്ലുവിളിക്കുന്നവനെ വിശ്വസിക്കാം… പക്ഷെ ചതി.. “

കടത്തിപ്പെട്ട പെൺകുട്ടികളെ കുറിച്ച് അവൾ പറയുമ്പോഴും ഒരിക്കൽ ഏട്ടാ എന്ന് വിളിച്ചുകൊണ്ടെന്നെ പൊതിഞ്ഞു പിടിച്ചിരുന്ന ഒരു പെൺകുട്ടിയുടെ ആശ്വാസത്തിൽ നിറഞ്ഞ കണ്ണുകൾ എന്നെ അലോസലപ്പെടുത്തി… കുറെ നാളുകളായി നഷ്ടപ്പെടുന്ന എന്റെ ഉറക്കത്തിന്റെ മൂലകാരണം ആ