നിർഭയം 11 [AK] 204

തോളിൽ അനുഭവപ്പെട്ട നനുത്ത സ്പർശമായിരുന്നു ചിന്തകളിൽ നിന്നെന്നെ തിരിച്ചു വലിച്ചത്… ഞെട്ടിയ പോലെ നോക്കിയത് അവളുടെ മുഖത്തേക്കായിരുന്നു…അൽപം നിറഞ്ഞ കണ്ണുകളായത് കൊണ്ടാകണം അവളെന്നോട് എന്താണ് കാര്യമെന്ന് തിരക്കിയത്.

ആ കണ്ണുകളിലും ഉരുണ്ടുകൂടുന്ന കണ്ണുനീർ കാണാമായിരുന്നു..

“ഒന്നുമില്ല… ചിലതെല്ലാം ആലോചിച്ചു…”

“ഹ്മ്മ്..”

പിന്നീടൊന്നും ചോദിക്കാതെ തന്നെ പതിയെ അവളെന്റെ തലയിൽ കൈ ചേർത്തു…

“നമ്മളൊരു കോളേജിലാണല്ലോ പഠിച്ചത്… നിനക്കൊരു പക്ഷെ ഒരു ഹരിയെ അറിയാമായിരിക്കും… എന്റെ നന്ദനെപോലെ കൂടെ നടന്നവനാണ്…”

അത്‌ പറയുമ്പോൾ അയയുന്ന ആ കയ്യുകളും എന്തോ മറയ്ക്കാൻ പാടുപെടുന്ന കണ്ണുകളും എന്നിൽ അസ്വസ്ഥതയുണ്ടാക്കി…

“ഞാൻ… അലക്കിവെച്ച തുണി വിരിക്കാൻ മറന്നു… വിരിച്ചിട്ടു വരാം…”

മറുപടി കേൾക്കാൻ നിൽക്കാതെ, പറയാൻ നിൽക്കാതെ അവൾ പുറത്തേക്ക് പോകുമ്പോൾ പുതിയ ചില സംശയങ്ങൾ എന്നിൽ വേരുറപ്പിക്കുകയായിരുന്നു അമ്മു… പതിയെ കട്ടിലിൽ ചായുമ്പോൾ മനസ്സ് പിടിച്ചിടത്തു നിൽക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നില്ല… കോളേജ് ജീവിതത്തിനിടയിൽ നഷ്ടപ്പെട്ടുപോയ എന്റെ സൗഹൃദം.. ഇന്നും എന്നെ അലട്ടുന്ന പല കാര്യങ്ങൾ … പതിയെ കണ്ണടക്കുമ്പോൾ പഠിക്കുന്ന കോളേജ് വരാന്തയിലൂടെ ഓടി വരുന്ന ഒരു മുഖമായിരുന്നു മനസ്സിൽ.. ഓടി വന്നു കെട്ടിപ്പിടിക്കുന്ന, ഞാനും നന്ദനും ഇക്കയും മാത്രം കുടുംബമായുള്ള ഹരിയെ….ഹരിലാൽ എന്ന ഞങ്ങളുടെ മാത്രം ഹരിയെ…