നിഴലായ്…..[നന്ദൻ] 646

തലയിൽ നിന്നും ഒഴുകി പടർന്ന രക്തം പതിയെ തറയിലേക്കും പടർന്നു…

♦️♦️♦️♦️♦️♦️♦️♦️♦️♦️♦️♦️♦️♦️♦️♦️♦️♦️
വെളുത്ത മേഘങ്ങൾക്കിടയിലൂടെ പാറി നടക്കുക ആയിരുന്നു സുധിയും ശ്രീകുട്ടിയും… പറന്നു പറന്നു വലിയൊരു മലയുടെ മുകളിൽ അവരെതി അതിനു മുകളിലെ പഞ്ഞി കെട്ടിൽ ശ്രീകുട്ടിയെയും എടുത്തു കൊണ്ട് സുധി ഇരുന്നു കുഞ്ഞു ശ്രീകുട്ടിയുടെ റോസാദളങ്ങൾ പോലെ മൃദുവായ കുഞ്ഞി കരങ്ങൾ കൊണ്ട് സുധിയുടെ കവിളിൽ തലോടുന്നുണ്ടായിരുന്നു അവൾ.. ഇടയ്ക്കിടെ കുഞ്ഞി കൈ കൊണ്ട് അവന്റെ മീശ രോമങ്ങളെ പിടിച്ചു വലിക്കും… സുധി അപ്പോൾ അവളുടെ മൃദുവായ കവിളിൽ മുഖമുരസും… അവൾ ഇക്കിളി കൊണ്ട് കുടു കൂടെ ചിരിക്കും… കുഞ്ഞി പല്ലുകൾ കൊണ്ട് സുധിയുടെ കവിളിൽ കടിക്കും… ചിരിച്ചു കളിച്ചു കൊണ്ടിരുന്ന ആ നിമിഷത്തിലാണ് അവർക്കു ചുറ്റുമുള്ള പ്രകൃതി പെട്ടെന്ന് മാറിയത്… വെളുത്ത പഞ്ഞി കെട്ടുകൾ ചുവന്ന നിറം പ്രാപിച്ചു… സുധിയുടെ കൈ വിട്ട ശ്രീക്കുട്ടി വലിയ ആഴത്തിലേക് പതിച്ചു കൊണ്ടിരുന്നു….. സുധി അലർച്ചയോടെ ചാടി എഴുന്നേറ്റു… കുറച്ചു നിമിഷങ്ങളെടുത്തു അവൻ കണ്ടത് സ്വപ്നം ആണെന്ന് അവനു ബോധ്യപ്പെടാൻ….പക്ഷെ
തന്റെ മകൾക് എന്തോ സംഭവിച്ചിരിക്കുന്നു… അവന്റെ മനസ്സ് അങ്ങനെ തന്നെ പറഞ്ഞു കൊണ്ടിരുന്നു…പുറത്തു അപ്പോളും കലിയടങ്ങാത്ത മഴ ആർത്തു പെയ്യുന്നുണ്ടായിരുന്നു….. സുധി ഓടി ആ മഴയിലേക്കിറങ്ങി… തന്റെ ബൈക്ക് സ്റ്റാർട്ട്‌ ആക്കി അഭിരാമിയുടെ വീട് ലക്ഷ്യമാക്കി ഓടിച്ചു….
അഭിരാമിയുടെ വീടിനടുത്തെത്തിയപ്പോൾ കണ്ടു വീടിനുള്ളിൽ നിന്നും ഒരു കാർ പുറത്തേക് കുതിച്ചു വന്നു വലത്തോട്ട് വെട്ടി തിരിഞ്ഞു റോഡിലേക് കയറി പാഞ്ഞു പോകുന്നു… അത് മോഹന്റെ കാർ ആണെന്ന് സുധിക് മനസ്സിലായി… ഏതോ ഒരുൾപ്രേരണ എന്നോണം സുധി തന്റെ ബൈക്ക് ആ കാറിന് പിന്നാലെ പായിച്ചു…

മുൻപിൽ പോയ കാർ ഒരു ഹോസ്പിറ്റലിലേക് കയറി പോകുന്നത് കണ്ടു സുധിയും അതിനു പിന്നാലെ ബൈക്ക് ഓടിച്ചു കയറ്റി…നിർത്തിയ കാറിന്റെ പിൻ സീറ്റിൽ നിന്നും മോഹൻ ശ്രീകുട്ടിയെ വലിച്ചെടുത്തു തോളത്തേക് ഇടുന്നത് സുധി കണ്ടു.. അവന്റെ ഹൃദയത്തിൽ ഒരു കൊള്ളിയാൻ പാഞ്ഞു പോയത് പോലെ അവനു തോന്നി.. ഹൃദയം വിങ്ങുന്നു… കാരണം അറിയാതെ പിടയ്ക്കുന്നു…