നിയോഗം Part IV (മാലാഖയുടെ കാമുകൻ) 1215

“അർച്ചു.. കരയല്ലേ… “

അതെ എനിക്ക് പറയാൻ പറ്റിയുള്ളൂ.. ഇവൾ ഇങ്ങനെ പ്രതികരിക്കും എന്ന് ഞാൻ വിചാരിച്ചില്ല.. ഉരുക്കി കളഞ്ഞു അവൾ എന്നെ.

കുറച്ചു മിനുറ്റ്‌ അതുപോലെ നിന്ന അവളുടെ കരച്ചിൽ അല്പം ഒന്ന് അടങ്ങി. ഞാൻ എങ്ങൽ അടിച്ചു കരയുന്ന അവളുടെ പുറത്തു തട്ടി..

അവൾ മുഖം പൊക്കി എന്നെ നോക്കി.

കല്യാണ ദിവസം അതിസുന്ദരി ആയി തിളങ്ങിയ അർച്ചനയുടെ കോലം കണ്ടു എനിക്ക് വിഷമം തോന്നി. ഉറങ്ങാതെ കണ്ണിന്റെ താഴെ നിഴൽ, പട്ടിണി കിടന്നതു പോലെ ഉള്ള കോലം.. വിളറിയ മുഖം..

നിറഞ്ഞു തുളുമ്പുന്ന കണ്ണിൽ എന്നോടുള്ള പ്രേമം ഞാൻ കാണാതെ നടിക്കുന്നത് എങ്ങനെ ആണ്?

“ആരാ ഏട്ടാ അത്?”

ഏങ്ങൽ അടിച്ചു കൊണ്ട് അവൾ ചോദിച്ച അടുത്ത ചോദ്യം ആണ്. മീനുവിനെ ചൂണ്ടി ആണ് ചോദ്യം.

“വാടീ ഇവിടെ…”

മീനു അതും പറഞ്ഞു അവളെ പിടിച്ചു വലിച്ചു കൊണ്ടുപോയി..

അർച്ചന എന്നെ സംശയത്തോടെ നോക്കി എന്നാലും അവളുടെ പുറകെ പോയി..

മീനു അവളുടെ ചെവിയിൽ എന്തോ പറയുന്നു… കുറച്ചു നേരം കൊണ്ട് തന്നെ അർച്ചനയുടെ മുഖം മാറി നാണം വരുന്നു.
ചിരിയും, സന്തോഷവും വരുന്നു.

അവൾ മീനുവിനെ കെട്ടിപിടിച്ചു കവിളിൽ ഉമ്മ കൊടുക്കുന്നത് കണ്ടു.. രണ്ടെണ്ണം കൂടി എന്തോ പറഞ്ഞു ചിരിക്കുന്നു.

സത്യത്തിൽ മീനു ഒരു ദേവത ആണോ എന്ന് എനിക്ക് തോന്നിപോയി.. എത്ര വേഗം ആണ് അവൾ അർച്ചനയുടെ സങ്കടം മാറ്റി എടുത്തത്..
അവൾ എന്തായിരിക്കും അവളോട് പറഞ്ഞത്?

“മോനു…”

ഈ വിളി കേട്ട് ഞാൻ നോക്കി.. ഏട്ടത്തി ആണ്. സൗന്ദര്യം കൊണ്ട് കത്തി നിന്നിരുന്ന ഏട്ടത്തി ഇപ്പോൾ ഒരു കോലം ആയതു ഞാൻ ശ്രദിച്ചു.

വല്ലാത്ത മാനസിക വിഷമം അനുഭവിക്കുന്നു എന്ന് എനിക്ക് മനസിലായി..

“ഏട്ടത്തി….”

ആ വിളിയിൽ എല്ലാം ഉണ്ടായിരുന്നു.

“എനിക്ക് എന്ത് പറയണം എന്നറിയില്ല മോനെ.. എല്ലാം ഞാൻ കാരണം ആണ്.. ഒരാൾക്കും സമാധാനം ഇല്ല ഇവിടെ…”

“ഏട്ടത്തി.. എനിക്ക് അതിനേക്കാൾ വലിയ കാര്യങ്ങൾ ചെയ്തു തീർക്കാൻ ഉണ്ട്. എനിക്ക് ആരോടും പിണക്കം ഒന്നും ഇല്ല. പക്ഷെ….”

“പക്ഷെ?”

“ഞാൻ ഇനി ഈ വീട്ടിൽ കയറില്ല. പിന്നെ ഏടത്തിയുടെ അനിയത്തി അർച്ചന.. അവളെ ഞാൻ കൈവിടുകയും ഇല്ല…”

ഏട്ടത്തി ഒന്ന് പുഞ്ചിരിച്ചു..

“അറിയാം മോനെ.. നീ ഇനി വരില്ല എന്ന്.. എല്ലാം ഞാൻ കാരണം ആണ്.. അർച്ചനയ്ക്ക് നിന്നെ ഒത്തിരി ഇഷ്ട്ടം ആണെടാ.. അവളുടെ സ്വപ്നം ആയിരുന്ന ഡോക്ടർ പദവി വരെ നിനക്ക് വേണ്ടി മാറ്റി വെക്കാൻ അവൾ തയാറാണ്…”

ഏട്ടത്തി പറഞ്ഞു നിർത്തിയപ്പോൾ എല്ലാവരും പുറത്തേക്ക് വന്നു..

അർച്ചനയും മീനുവും കൂടി അങ്ങോട്ട് വന്നു. ആർക്കും എന്നോട് ഒന്നും ചോദിക്കാനുള്ള ധൈര്യം ഇല്ലായിരുന്നു. അർച്ചന കുറച്ചു സന്തോഷവതി ആയി കാണപ്പെട്ടു.

“ഇതേതാ ഈ കുട്ടി?”

ഏട്ടത്തി ആണ് ചോദിച്ചത്..

“ഇതാണ് മീനുമോൾ…”

അർച്ചന മീനുവിനെ ചേർത്ത് പിടിച്ചു വീണ്ടും കവിളിൽ ഉമ്മ വച്ചു.
ഇത്ര നേരം കരഞ്ഞു കൊണ്ട് നിന്നവളുടെ മുഖത്ത് സമാധാനം.. പുഞ്ചിരി..

ഞാൻ മീനുവിനെ നോക്കി. നീ എന്ത് മാജിക് ആണ് കാണിച്ചത് എന്ന് ചോദിക്കും പോലെ.

“അർച്ചു.. ഞാൻ വരാം. നിന്നെ കൊണ്ടുപോകാൻ. അതുവരെ നീ അടങ്ങി നിന്നോണം. ആഹാരം നന്നായി കഴിക്ക്‌. ഒപ്പം നിന്റെ ചേച്ചിയെ കൂടി ഒന്ന് ഉഷാറാക്ക്…”