നഷ്ട പ്രണയം [Sreyas] 70

തന്നെ എന്തിനാണ് അവൻ ഇത്ര ഇഷ്ടപ്പെട്ടതെന്നും അവൾക്കറിയില്ല.ക്ലാസ്സിൽ പഠിക്കുന്ന കൂട്ടുകാരിയുടെ ജേഷ്ഠൻ ആയിരുന്നു അവൻ.അവളെ സ്കൂളിലേക്ക് കൊണ്ടുവിടാൻ അവൻ എന്നും തന്റെ ബൈക്കിൽ വരുമായിരുന്നു. താനും ഇടക്ക് ശ്രദ്ധിക്കാറുണ്ടായിരുന്നു. സുന്ദരൻ ആണ് പല പെൺകുട്ടികളും അവനെ നോക്കുന്നത് കണ്ടിട്ടുണ്ട്.പിന്നീട് എപ്പോഴോ തന്റെ വീട്ടിലേക്ക് പോവുന്ന ഇടവഴിയിൽ അവൻ വന്നു നിക്കുമായിരുന്നു. ഫസ്റ്റ് ബെഞ്ചിൽ പുസ്തകപുഴു ആയി ജീവിച്ചപ്പോൾ ആരും തന്നോട് കൂട്ടുകൂടാൻ വന്നില്ല. എല്ലാവരും സോഡാ കുപ്പിയെന്ന് വിളിച്ചു കളിയാക്കിയപ്പോൾ അവൻ മാത്രമാണ് ആ കണ്ണടകൾ എന്റെ സൗന്ദര്യം ആണെന്ന് പറഞ്ഞത്.

ആദ്യമായി താൻ ഒരാളുടെ സൗഹൃദം നേടിയെടുത്തത് അവനിലൂടെ ആയിരുന്നു. ആ സൗഹൃദം പ്രണയം ആയത് എപ്പോഴാണെന്ന് തന്നിക്കും അറിയില്ല. ആദ്യമാദ്യം അവന്റെ ചെറു പുഞ്ചിരിയുമായി ഇടവഴിയിലെ നിൽപ്പ് ഇഷ്ടമാവാതിരുന്ന തനിക്ക് എപ്പോഴാണ് അതിഷ്ടപ്പെട്ടു തുടങ്ങിയതെന്നും അറിയില്ല. പ്രണയം നാമ്പിട്ട് തുടങ്ങിയെങ്കിലും പരസ്പരം ഞങ്ങൾ പങ്കുവച്ചില്ല .വീട്ടിൽ ആരുമില്ലാത്തപ്പോൾ അവനെ ഫോൺ വിളിക്കുമെങ്കിലും ഒന്നും തന്നെ സംസാരിക്കാൻ തനിക്കറിയില്ലായിരുന്നു.ആ വിളികളിൽ മൗനം തളംകെട്ടി നിക്കുമെങ്കിലും ആ വിളികളെ രണ്ടുപേരും ആഗ്രഹിച്ചിരുന്നു.

പ്ലസ് ടു കഴിഞ്ഞ് ഡിഗ്രിക്ക് പോയെങ്കിലും അത് അവൻ പാതി വഴിയിൽ ഉപേക്ഷിച്ചു. അവന്റെ ആഗ്രഹങ്ങൾ ട്രാക്കിൽ ആയിരുന്നു. മാസങ്ങളിൽ പലദിവസവും പ്രാക്ടീസിനായി എറണാകുളം പോകുമായിരുന്നു. ആ ദിവസങ്ങൾ തനിക്ക് അരോചകം പോലെയാണ് തോന്നിയിരുന്നത്. ആ ദിവസങ്ങളിൽ വീട്ടുകാരുടെ കണ്ണുവെട്ടിച്ച് അവനെ ലാൻഡ് ഫോണിൽ നിന്നും വിളിക്കും. ആ ശബ്ദംകേട്ടാൽ മാത്രം മതിയായിരുന്നു തനിക്ക്.

ഒരു ശനിയാഴ്ച ഉച്ചക്ക് ക്ലാസ്സ് കഴിഞ്ഞ് വരുമ്പോൾ ഇടവഴിയിൽ അവൻ സന്തോഷവാനായി കാണപ്പെട്ടു.നാളെ കൊച്ചിയിലേക്ക് പോകുവാണെന്നും നാളെ ട്രാക്കിൽ ഇറങ്ങും എന്നും തനിക്ക് വേണ്ടി പ്രാർത്ഥിക്കണം എന്നും പറഞ്ഞു.

പോകുമ്പോൾ ഇഷ്ടമാണെന്ന് പറഞ്ഞെങ്കിലും. മറുപടി തിരിച്ചു വന്നിട്ട് പറഞ്ഞാൽ മതിയെന്ന് പറഞ്ഞു. തനിക്ക് ഇഷ്ടമാണെങ്കിലും അവന്റെ നിർബന്ധത്തിന് വഴങ്ങി അപ്പോൾ പറഞ്ഞില്ല. അവനെ നഷ്ടപ്പെടുത്തി കളയരുതെന്ന് മനസ്സ് പറയുന്നുണ്ടായിരുന്നു. അന്ന് ആണ് ഞാൻ ഏറ്റവും കൂടുതൽ സന്തോഷിച്ചത്.

പക്ഷെ ഒരു രാത്രിയുടെ ബലമേ ആ സന്തോഷത്തിന് ആയുസ് ഉണ്ടായിരുന്നുള്ളു.