നന്ദിത❤️ടീച്ചർ [ആദിശേഷൻ] 84

ഇനി നമ്മളെങ്ങോട്ട് പോകാൻ…
എനിക്കിനി മടക്കയാത്ര.(1992)

“””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””
പ്രണയത്തെ സിരകളിലേക്ക് ആവാഹിച്ച നന്ദിത.. പ്രണയിച്ചു വിവാഹിതയായ നന്ദിത… ഒരു രാത്രിയിൽ വയനാട്ടിലെ തന്റെ വീട്ടിൽ ഒരു സാരിത്തുമ്പിൽ മരണത്തിന്റെ പുഷ്പ്പരഥത്തിൽ യാത്രയായി… ആരുടെയോ സന്ദേശത്തിനായി ആ രാത്രിയിൽ നന്ദിത കാത്തിരുന്നതായി വായിച്ചറിഞ്ഞു… ഒരു ഫോൺ കാൾ വരുമെന്നും അത് തനിക്കുള്ളതാണെന്നും നന്ദിത അന്ന് അമ്മയോട് പറഞ്ഞത്രേ… ആ രാത്രി കൂടി മാത്രം ആയുസുണ്ടായിരുന്ന ആ നിലപക്ഷിക്ക് അത്ര മേൽ പ്രിയപ്പെട്ട ആ സന്ദേശം എന്തായിരുന്നു?? ആരുടേതായിരുന്നു??? ഒരു പൂ കൊഴിയും പോലെ ആ മനോഹര ജീവിതം അവർ സ്വയം അവസാനിപ്പിച്ചത് എന്തിനായിരിക്കും??

ഇന്നും വയനാട്ടിലെ മുടക്കിമലയിലെ വീട്ടിൽ മുറ്റത്തെ തണലിൽ നന്ദിത ടീച്ചർ ഉറങ്ങുന്നു… ഇനിയൊരു വേനലിലും ഉണരാതെ… , ഇനിയൊരു ശിശിരത്തിലും വിരിയാതെ വേദനയുടെ ചാലുകൾ കീറി മനസ്സിലൊഴുകിയ നീരത്രയും വലിച്ചെടുത്തു ആ താമരപ്പൂവ് ഉറങ്ങുകയാണ്… മഴ തോർന്ന ആകാശത്തു മഴവില്ലും സ്വപ്നം കണ്ട് തന്റെ തന്നെ ചിന്തകളുടെ തടവറയിൽ അവർ ഉറങ്ങുന്നു…

ഒരിക്കൽ പോകണം… അവിടെ.. അവരുടെ ആത്മാവിനോടെങ്കിലും ചോദിക്കണം… എന്തിനായിരുന്നു ആ രാവിൽ സ്വയം കൊഴിഞ്ഞതെന്നു??? എന്തിനായിരുന്നു എഴുതിയതൊക്കെയും ആരും കാണാതെ ഡയറി താളിനുള്ളിൽ ഒളിപ്പിച്ചു വച്ചതെന്ന്???

നന്ദിത ടീച്ചറുടെ മരണ ശേഷം ആണ്, അവർ കോറിയിട്ട കവിതകൾ അവരുടെ ഡയറി താളുകളിൽ നിന്നും കണ്ടെത്തിയത്.. 1985 മുതൽ 93 വരെയുള്ള കവിതകൾ മാത്രമേ കണ്ടുകിട്ടിയിട്ടുള്ളു… അതിലൊക്കെയും അവരുടെ ആത്മാവ് ഉറങ്ങി കിടപ്പുണ്ടായിരുന്നു… 1993 മുതൽ മരണം വരിച്ച 1999 വരെയുള്ള കവിതകൾ കണ്ടു കിട്ടിയില്ല… അവരുടെ സുഹൃത്തുക്കളാണ് അവരുടെ കവിതകൾ ‘ നന്ദിതയുടെ കവിതകൾ ‘ എന്ന പേരിൽ വായനക്കാരിലെത്തിച്ചത്…. മാധവിക്കുട്ടിയെ പോലെ, നന്ദിത ടീച്ചർക്കും ഇന്നൊരുപാട് ആരാധകർ ഉണ്ട്… തന്റെ കവിതകൾ പുറം ലോകം കാണരുത് എന്നാണോ അവരാഗ്രഹിച്ചത് എന്നറിയില്ല….. ആർക്കും അറിയാത്ത തന്നിലെ എഴുത്തുകാരി മരണശേഷവും അജ്ഞാതയായി തുടരാൻ അവരാഗ്രഹിച്ചിരുന്നുവോ???

അന്നൊരിക്കൽ ഒരു ജന്മദിനത്തിൽ ആരോ വലിച്ചെറിഞ്ഞ തൂലികയ്ക്കു വേണ്ടി അവർ തിരഞ്ഞു നടന്നു… അമ്മ വിളമ്പിയ പാല്പായസത്തിനും, കൂട്ടുകാരുടെ പൂച്ചെണ്ടുകൾക്കും , അനിയന്റെ ആശംസകൾക്കും കൂടുതലായി അവർക്ക് മൂല്യപെട്ട ആ തൂലിക, ഒടുവിൽ പുസ്തക താളുകൾക്കിടയിൽ നിന്നും കണ്ടെത്തിയതും അഗ്നി കെട്ടു പോയ ആ തൂലിക തന്നിൽ നൊമ്പരം ഉണ്ടാക്കിയതും നന്ദിത ടീച്ചർ എഴുതി…

ഈശ്വരന്റെ ചുവന്ന പാദങ്ങളിൽ അലിഞ്ഞു ചേരാനുള്ള തപസ്സായിരുന്നുവോ അവരുടെ ജീവിതം… ഉഷ്ണം പെറ്റുപെരുകുന്ന തുളസിത്തറയിൽ തൻ കത്തിച്ചു വച്ച നിലവിളക്കിൽ നിന്നും നിറത്തിരി പടരുന്നതും, തന്നിലെ തളിർവകയുടെ നീറ്റലും അനുഭവിച്ചറിഞ്ഞ നന്ദിത….